برید: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[برید در قرآن]] - [[برید در حدیث]] - [[برید در فقه اسلامی]] - [[برید در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = برید (پرسش)}}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[برید در قرآن]] - [[برید در حدیث]] - [[برید در فقه اسلامی]] - [[برید در فقه سیاسی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[برید (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۴

مقدمه

برید، در ابتدا به منزل و کاروانسرایی که میان دو مرکز چاپار قرار داشت گفته می‌شد[۱] و در اصطلاح، عبارت بود از جاسوس خلیفه یا امیر که اخبار در زمینۀ کارگزاران و امور جاری جامعه را به وی می‌رسانید[۲]. تصدّی مقام برید، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار و از مشاغل معتبر به شمار می‌آمد. حکام، اغلب برید را از میان افراد موثق انتخاب می‌کردند؛ برای مثال: کسری، برید را از میان فرزندانش اختیار می‌کرد. در میان حاکمان جامعۀ اسلامی "معاویة بن ابی سفیان" نخستین کسی بود که برای خود برید برگزید. هدف وی سرعت بخشیدن به ارسال اخبار و اوامر خلیفه به کارگزاران خود در مصر، عراق و فارس بود. از میان خلفای اسلامی، خلفای عباسی به این امر اهتمام زیادی می‌ورزیدند[۳]. برید به مرور، گسترش یافت و عنوان جاسوس خلیفه بر عمال و سایر رجال حکومتی به خود گرفت[۴].

منابع

پانویس

  1. لغت‌نامه دهخدا، ج۳، ص۴۶۸۲؛ صبح الاعشی، ج۱، ص۱۱۴ و ج۱۴، ص۳۶۶؛ معجم البلدان، ص۳۵؛ مکاتیب الرسول، ج۲، ص۶۱۵.
  2. تاریخ التمدن الاسلامی، ج۲، ص۲۳۰.
  3. تاریخ التمدن الاسلامی، ج۲، ص۲۳۰؛ صبح الاعشی، ج۱۴، ص۳۶۷.
  4. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۵۷.