سلفی‌گری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
* [[وهابیان]] مدّعی‌اند که روش گذشتۀ [[امت اسلامی]] را که به زمان [[نزول وحی]] و عصر [[پیامبر]] نزدیک‌تر است [[انتخاب]] کرده‌اند و در [[فهم]] [[دین]] و [[شریعت]]، پیرو سلف‌اند، یعنی آنان‌که در قرون اوّلیۀ [[اسلام]] می‌زیستند. تعریف‌های دیگری نیز از [[سلفیه]] بیان شده است و آن را از نظر لفظی، اصطلاحی، [[تاریخی]]، [[اعتقادی]] مورد بحث قرار داده‌اند.<ref>دربارۀ سلفی‌گری می‌توان به منابع زیر مراجعه کرد: «الفکر السلفی»، «السلفیة مرحلة زمنیّه» محمّد سعید رمضان البوطی، «العقاید السلفیّه» آل ابو طامی، «عقیدة السلف و اصحاب الحدیث» صابونی، «العقیدة السلفیه»، «السلفیه و اعلامها فی موریتانیا»، شیخ طیب بن عمر، «العقیدة السلفیه بین الامام ابن حنبل و الامام ابن تیمیّه»، سیّد عبد العزیز السیلی، «الرسائل السلفیه فی احیاء سنّة خیر البریّه»، محمّد بن علی شوکانی، «السلفیه بین اهل السنّة و الامامیه»، سیّد محمّد الکثیری، «سلفیه، بدعت یا مذهب» ترجمۀ حسین صابری از «السلفیه مرحلة زمنیه»</ref> این ادعا، ظاهر پسندیده‌ای دارد، لکن [[باطن]] آن نوعی تعطیل‌کردن [[عقل]] و [[جمود]] بر بعضی [[ظواهر]] و [[مخالفت]] با [[اجتهاد]] و [[پذیرش]] هرچیزی است که در [[احادیث]] آمده است. ابن تیمیّه از سران چنین تفکّری است و وهابیّون با چنین دیدگاه‌هایی به [[افکار]] عمومی [[مسلمانان]] و بخصوص [[شیعه]] حمله می‌کنند و بنیانگذار [[وهابیت]] جدید ([[محمّد]] بن [[عبد]] الوهّاب) نیز چنین تفکراتی داشته است. گاهی سلفی‌گری به عنوان نواندیشی در [[تفکرات]] [[دینی]] و پیراستن [[باورها]] از [[خرافات]] و بازگشت به [[اسلام]] [[راستین]] و اصول‌گرایی مطرح می‌شود. این نگرش در [[جوامع]] [[شیعی]] و [[اهل سنت]] پیامدها و نتایج گوناگونی داشته است. پیدایش برخی متفکرین و صاحبان اندیشه‌های اصلاحی و دعوتهای انقلابی و گرد آمدن اقشاری از [[جوانان]] با انگیزه‌های [[دینی]] بر محور چنین اندیشه‌های [[اجتماعی]] [[سیاسی]] از رهاوردهای سلفی‌گری نوین است. (...) هرچند [[افکار]] و اندیشه‌های برخی از اینان جای نقد فراوان دارد، لکن [[تفکّر]] نوین اینان موجی از اسلام‌گرایی در [[نسل]] معاصر پدید آورده است. در کشورها و مجامع [[شیعی]]، [[نهضت]] بازگشت به خویشتن و [[اسلام ناب]] و تکیه بر اصول و آرمان‌های [[دین]]، به نوعی دیگر و با صبغۀ خاصّ خود مطرح بوده و با [[تفکر]] سلفی‌گری که در حال حاضر در [[جهان اسلام]] مطرح است، تفاوت دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۴.</ref>. | * [[وهابیان]] مدّعی‌اند که روش گذشتۀ [[امت اسلامی]] را که به زمان [[نزول وحی]] و عصر [[پیامبر]] نزدیک‌تر است [[انتخاب]] کرده‌اند و در [[فهم]] [[دین]] و [[شریعت]]، پیرو سلف‌اند، یعنی آنان‌که در قرون اوّلیۀ [[اسلام]] می‌زیستند. تعریف‌های دیگری نیز از [[سلفیه]] بیان شده است و آن را از نظر لفظی، اصطلاحی، [[تاریخی]]، [[اعتقادی]] مورد بحث قرار داده‌اند.<ref>دربارۀ سلفی‌گری می‌توان به منابع زیر مراجعه کرد: «الفکر السلفی»، «السلفیة مرحلة زمنیّه» محمّد سعید رمضان البوطی، «العقاید السلفیّه» آل ابو طامی، «عقیدة السلف و اصحاب الحدیث» صابونی، «العقیدة السلفیه»، «السلفیه و اعلامها فی موریتانیا»، شیخ طیب بن عمر، «العقیدة السلفیه بین الامام ابن حنبل و الامام ابن تیمیّه»، سیّد عبد العزیز السیلی، «الرسائل السلفیه فی احیاء سنّة خیر البریّه»، محمّد بن علی شوکانی، «السلفیه بین اهل السنّة و الامامیه»، سیّد محمّد الکثیری، «سلفیه، بدعت یا مذهب» ترجمۀ حسین صابری از «السلفیه مرحلة زمنیه»</ref> این ادعا، ظاهر پسندیده‌ای دارد، لکن [[باطن]] آن نوعی تعطیل‌کردن [[عقل]] و [[جمود]] بر بعضی [[ظواهر]] و [[مخالفت]] با [[اجتهاد]] و [[پذیرش]] هرچیزی است که در [[احادیث]] آمده است. ابن تیمیّه از سران چنین تفکّری است و وهابیّون با چنین دیدگاه‌هایی به [[افکار]] عمومی [[مسلمانان]] و بخصوص [[شیعه]] حمله می‌کنند و بنیانگذار [[وهابیت]] جدید ([[محمّد]] بن [[عبد]] الوهّاب) نیز چنین تفکراتی داشته است. گاهی سلفی‌گری به عنوان نواندیشی در [[تفکرات]] [[دینی]] و پیراستن [[باورها]] از [[خرافات]] و بازگشت به [[اسلام]] [[راستین]] و اصول‌گرایی مطرح می‌شود. این نگرش در [[جوامع]] [[شیعی]] و [[اهل سنت]] پیامدها و نتایج گوناگونی داشته است. پیدایش برخی متفکرین و صاحبان اندیشه‌های اصلاحی و دعوتهای انقلابی و گرد آمدن اقشاری از [[جوانان]] با انگیزه‌های [[دینی]] بر محور چنین اندیشه‌های [[اجتماعی]] [[سیاسی]] از رهاوردهای سلفی‌گری نوین است. (...) هرچند [[افکار]] و اندیشه‌های برخی از اینان جای نقد فراوان دارد، لکن [[تفکّر]] نوین اینان موجی از اسلام‌گرایی در [[نسل]] معاصر پدید آورده است. در کشورها و مجامع [[شیعی]]، [[نهضت]] بازگشت به خویشتن و [[اسلام ناب]] و تکیه بر اصول و آرمان‌های [[دین]]، به نوعی دیگر و با صبغۀ خاصّ خود مطرح بوده و با [[تفکر]] سلفی‌گری که در حال حاضر در [[جهان اسلام]] مطرح است، تفاوت دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۴.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{حکمت}} | |||
[[رده:مدخل]] | |||
[[رده:سلفی‌گری]] | [[رده:سلفی‌گری]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | ||
نسخهٔ ۵ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۶
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سلفی‌گری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
سلفی سلفی‌گری به معنای بازگشت به افکار و رفتار و روش پیشینیان است. گروه‌هایی از وهابیّون خود را سلفی می‌دانند و معتقدند که بهترین دوره و بهترین شیوه، عصر پیامبر اکرم(ص) و دوران نزول وحی و عمل به سنّت پیامبر خداست[۱].
مقدمه
- وهابیان مدّعی‌اند که روش گذشتۀ امت اسلامی را که به زمان نزول وحی و عصر پیامبر نزدیک‌تر است انتخاب کرده‌اند و در فهم دین و شریعت، پیرو سلف‌اند، یعنی آنان‌که در قرون اوّلیۀ اسلام می‌زیستند. تعریف‌های دیگری نیز از سلفیه بیان شده است و آن را از نظر لفظی، اصطلاحی، تاریخی، اعتقادی مورد بحث قرار داده‌اند.[۲] این ادعا، ظاهر پسندیده‌ای دارد، لکن باطن آن نوعی تعطیل‌کردن عقل و جمود بر بعضی ظواهر و مخالفت با اجتهاد و پذیرش هرچیزی است که در احادیث آمده است. ابن تیمیّه از سران چنین تفکّری است و وهابیّون با چنین دیدگاه‌هایی به افکار عمومی مسلمانان و بخصوص شیعه حمله می‌کنند و بنیانگذار وهابیت جدید (محمّد بن عبد الوهّاب) نیز چنین تفکراتی داشته است. گاهی سلفی‌گری به عنوان نواندیشی در تفکرات دینی و پیراستن باورها از خرافات و بازگشت به اسلام راستین و اصول‌گرایی مطرح می‌شود. این نگرش در جوامع شیعی و اهل سنت پیامدها و نتایج گوناگونی داشته است. پیدایش برخی متفکرین و صاحبان اندیشه‌های اصلاحی و دعوتهای انقلابی و گرد آمدن اقشاری از جوانان با انگیزه‌های دینی بر محور چنین اندیشه‌های اجتماعی سیاسی از رهاوردهای سلفی‌گری نوین است. (...) هرچند افکار و اندیشه‌های برخی از اینان جای نقد فراوان دارد، لکن تفکّر نوین اینان موجی از اسلام‌گرایی در نسل معاصر پدید آورده است. در کشورها و مجامع شیعی، نهضت بازگشت به خویشتن و اسلام ناب و تکیه بر اصول و آرمان‌های دین، به نوعی دیگر و با صبغۀ خاصّ خود مطرح بوده و با تفکر سلفی‌گری که در حال حاضر در جهان اسلام مطرح است، تفاوت دارد[۳].
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۱۴.
- ↑ دربارۀ سلفی‌گری می‌توان به منابع زیر مراجعه کرد: «الفکر السلفی»، «السلفیة مرحلة زمنیّه» محمّد سعید رمضان البوطی، «العقاید السلفیّه» آل ابو طامی، «عقیدة السلف و اصحاب الحدیث» صابونی، «العقیدة السلفیه»، «السلفیه و اعلامها فی موریتانیا»، شیخ طیب بن عمر، «العقیدة السلفیه بین الامام ابن حنبل و الامام ابن تیمیّه»، سیّد عبد العزیز السیلی، «الرسائل السلفیه فی احیاء سنّة خیر البریّه»، محمّد بن علی شوکانی، «السلفیه بین اهل السنّة و الامامیه»، سیّد محمّد الکثیری، «سلفیه، بدعت یا مذهب» ترجمۀ حسین صابری از «السلفیه مرحلة زمنیه»
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۱۴.