حیا در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[حیا]]''' است. "'''[[حیا]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حیا در قرآن]] - [[حیا در فقه اسلامی]] - [[حیا در حدیث]] - [[حیا در نهج البلاغه]] - [[حیا در معارف دعا و زیارات]] - [[حیا در معارف و سیره سجادی]] - [[حیا در معارف و سیره نبوی]]</div>
| موضوع مرتبط = حیا
| عنوان مدخل = [[حیا]]
| مداخل مرتبط = [[حیا در قرآن]] - [[حیا در فقه اسلامی]] - [[حیا در حدیث]] - [[حیا در نهج البلاغه]] - [[حیا در معارف دعا و زیارات]] - [[حیا در معارف و سیره سجادی]] - [[حیا در معارف و سیره نبوی]]
| پرسش مرتبط  =
}}


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۰

مقدمه

حیا عبارت است از حالت و خویی نفسانی در انسان که مانع ارتکاب اعمال زشت می‏‌شود. مقابل آن، بی‏شرمی قرار دارد.

حیا از اخلاق پسندیده، بلکه در روایات، رأس مکارم اخلاق که خداوند پیامبران خود را بدان آراسته، بر شمرده شده است،[۱] و در روایتی از معصوم(ع) آمده است: «حیا و ایمان با هم‌اند، چنانچه یکی رخت بربندد، دیگری نیز به تبع آن می‏‌رود» و در روایتی دیگر از امام صادق(ع) آمده است: «کسی که حیا ندارد ایمان ندارد». [۲].

تحصیل فضائل اخلاقی از جمله حیا، مستحب است. [۳]

ارتکاب اعمالی که موجب از بین رفتن حیا در میان برادران دینی نسبت به یکدیگر می‏‌شود، مکروه است. [۴]

حیا نمی‌‏تواند عذر شرعی برای ترک واجب یا فعل حرام باشد؛ [۵] چنان که نمی‌‏تواند برای باقی ماندن بر جهل به وظایف شرعی و ترک پرسش عذر به شمار آید. [۶]

به نیازمندی که به جهت حیا از گرفتن زکات خودداری می‏‌کند، جایز، بلکه مستحب است به ظاهر تحت عنوان هدیه و در واقع به قصد زکات، زکات بدهند. [۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. الکافی (کلینی)، ج۲، ص:۵۵ ـ ۵۶
  2. الکافی (کلینی)، ج۲، ص:۱۰۶
  3. وسائل الشیعة، ج۱۲، ص:۱۶۶ و ج۱۵، ص:۱۹۸
  4. وسائل الشیعة، ج۱۲، ص:۱۴۵ ـ ۱۴۶
  5. التنقیح (الإجتهاد و التقلید)، ص: ۲۵۷؛ توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص:۲۳۰
  6. وسائل الشیعة، ج۱۲، ص:۱۶۹
  7. جواهر الکلام، ج۱۵، ص:۳۲۴ ـ ۳۲۵.
  8. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۳، صفحه ۳۸۷-۳۸۸.