ساب النبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ساب النبی در قرآن]] - [[ساب النبی در حدیث]] - [[ساب النبی در فقه اسلامی]] - [[ساب النبی در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = ساب النبی (پرسش)}}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ساب النبی در قرآن]] - [[ساب النبی در حدیث]] - [[ساب النبی در فقه اسلامی]] - [[ساب النبی در فقه سیاسی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[ساب النبی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
==مقدمه==
==مقدمه==
[[سابّ النّبی]]، کسی است که نسبت به [[ساحت]] [[مقدس]] [[پیامبر]]{{صل}} توهین کند. سابّ یکی از [[ائمه معصومین]]{{عم}} نیز در [[حکم]] آن است.
[[سابّ النّبی]]، کسی است که نسبت به [[ساحت]] [[مقدس]] [[پیامبر]]{{صل}} توهین کند. سابّ یکی از [[ائمه معصومین]]{{عم}} نیز در [[حکم]] آن است.

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۷

مقدمه

سابّ النّبی، کسی است که نسبت به ساحت مقدس پیامبر(ص) توهین کند. سابّ یکی از ائمه معصومین(ع) نیز در حکم آن است. طبق شرع مقدس اسلام، چنین فردی از اسلام و شریعت خارج شده و واجب القتل است[۱]. در سرایت حکم سابّ النّبی به سایر انبیاء اختلاف است. ولی برخی، بر آن نظر دارند؛ زیرا تکریم و تعظیم سایر انبیاء نیز، از ضروریات دین اسلام است[۲]. نخستین بار در اسلام، مردی از قبیله “هذیل” به دلیل سبّ نبی(ص) توسط دو انصاری گردن زده شد[۳]. “عبدالله بن عمر” نیز یک ذمی را به دلیل سبّ نبی(ص) گردن زد[۴][۵].

منابع

پانویس

  1. جواهر الکلام، ج۴۱، ص۴۳۲ و ۴۳۵؛ وسایل الشیعه، ج۱۸، باب ۷ من ابواب حد المرتد و باب ۲۷ من ابواب حد القذف، ص۴۶۴.
  2. جواهر الکلام، ج۴۱، ص۴۳۷؛ المبسوط، ج۸، ص۱۵؛ وسایل الشیعه، باب ۲۵، من ابواب حد القذف، حدیث ۴؛ مسالک، ج۱۴، ص۴۵۳؛ المغنی، ج۸، ص۲۳۳.
  3. جواهرالکلام، ج۴۱، ص۴۳۳؛ سنن بیهقی، ج۸، ص۲۰۵.
  4. موسوعة فقه عبدالله بن عمر، ص۳۵۰.
  5. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۲۰.