کاتبان وحی: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
جز (جایگزینی متن - 'نزول آیات' به 'نزول آیات')
خط ۷: خط ۷:
*[[محمد]]{{صل}} در [[چهل سالگی]] به [[رسالت]] [[مبعوث]] شد<ref>علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۷۵.</ref>. آن [[حضرت]] در [[غار حرا]] به [[راز و نیاز]] با [[خدا]] مشغول بود که [[جبرئیل]]، اوّلین [[آیات]] [[نورانی]] [[قرآن کریم]] را به ایشان [[وحی]] کرد<ref>علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۷۶.</ref>.
*[[محمد]]{{صل}} در [[چهل سالگی]] به [[رسالت]] [[مبعوث]] شد<ref>علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۷۵.</ref>. آن [[حضرت]] در [[غار حرا]] به [[راز و نیاز]] با [[خدا]] مشغول بود که [[جبرئیل]]، اوّلین [[آیات]] [[نورانی]] [[قرآن کریم]] را به ایشان [[وحی]] کرد<ref>علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۷۶.</ref>.
*[[پیامبر]]{{صل}} طبق [[آیات قرآن]]: {{متن قرآن|وَمَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ}}<ref> «و تو پیش از آن (قرآن) نه کتابی می‌خواندی و نه به دست خویش آن را می‌نوشتی که آنگاه، تباه‌اندیشان، بدگمان می‌شدند» سوره عنکبوت، آیه ۴۸.</ref>؛ {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت» سوره جمعه، آیه ۲.</ref> و به [[شهادت]] [[تاریخ]]<ref>اخبار الدولة العباسیه، ص۴۱؛ محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد، فی سیرة خیر العباد، ج۵، ص۵۴.</ref>، فردی "امّی" و درس‌ نخوانده بود. چون آن [[حضرت]] نمی‌توانست [[آیات قرآن]] را بنویسد، به کسانی که با کتابت آشنا بودند، [[دستور]] داد [[قرآن]] را بنویسند تا [[آیات الهی]] همواره محفوظ بماند. به دست‌اندرکاران [[نگارش]] [[قرآن]]، "کاتبان وحی" گفته‌اند.
*[[پیامبر]]{{صل}} طبق [[آیات قرآن]]: {{متن قرآن|وَمَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ}}<ref> «و تو پیش از آن (قرآن) نه کتابی می‌خواندی و نه به دست خویش آن را می‌نوشتی که آنگاه، تباه‌اندیشان، بدگمان می‌شدند» سوره عنکبوت، آیه ۴۸.</ref>؛ {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت» سوره جمعه، آیه ۲.</ref> و به [[شهادت]] [[تاریخ]]<ref>اخبار الدولة العباسیه، ص۴۱؛ محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد، فی سیرة خیر العباد، ج۵، ص۵۴.</ref>، فردی "امّی" و درس‌ نخوانده بود. چون آن [[حضرت]] نمی‌توانست [[آیات قرآن]] را بنویسد، به کسانی که با کتابت آشنا بودند، [[دستور]] داد [[قرآن]] را بنویسند تا [[آیات الهی]] همواره محفوظ بماند. به دست‌اندرکاران [[نگارش]] [[قرآن]]، "کاتبان وحی" گفته‌اند.
*روندِ [[نگارش]] [[آیات]] به این صورت بود که پس از [[نزول]] [[آیات]] بر [[رسول اکرم]]{{صل}}، آن [[حضرت]]، [[آیات]] را بر کاتبان وحی [[املا]] می‌کرد و کاتبان، [[آیات]] را می‌نوشتند<ref>تقی الدین مقریزی، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و امتاع، ج۹، ص۳۳۴.</ref>. در اینکه کاتبان وحی چند نفر و چه کسانی بوده‌اند، [[اختلاف]] است. بعضاً افرادی از جمله کاتبان وحی شمرده شده‌اند که اصلاً جزء کاتبان نبوده‌اند. گاه نیز در ذکر نام برخی از افراد، اهمال شده است و در برخی از موارد هم، افرادی به عنوان کاتب [[پیامبر]]{{صل}} معرفی شده‌اند؛ اما مشخص نیست که این افراد آیا کاتب [[وحی]] بوده‌اند یا غیر [[وحی]]<ref>سید ابوالفضل میر محمدی زرندی، بحوث فی تاریخ القرآن، ص۱۰۵.</ref>.
*روندِ [[نگارش]] [[آیات]] به این صورت بود که پس از [[نزول آیات]] بر [[رسول اکرم]]{{صل}}، آن [[حضرت]]، [[آیات]] را بر کاتبان وحی [[املا]] می‌کرد و کاتبان، [[آیات]] را می‌نوشتند<ref>تقی الدین مقریزی، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و امتاع، ج۹، ص۳۳۴.</ref>. در اینکه کاتبان وحی چند نفر و چه کسانی بوده‌اند، [[اختلاف]] است. بعضاً افرادی از جمله کاتبان وحی شمرده شده‌اند که اصلاً جزء کاتبان نبوده‌اند. گاه نیز در ذکر نام برخی از افراد، اهمال شده است و در برخی از موارد هم، افرادی به عنوان کاتب [[پیامبر]]{{صل}} معرفی شده‌اند؛ اما مشخص نیست که این افراد آیا کاتب [[وحی]] بوده‌اند یا غیر [[وحی]]<ref>سید ابوالفضل میر محمدی زرندی، بحوث فی تاریخ القرآن، ص۱۰۵.</ref>.
*دکتر [[محمود رامیار]] می‌نویسد: "در شماره کاتبان وحی [[اختلاف]] نظر بسیار است. [[حافظ بن عساکر]] در [[تاریخ]] [[دمشق]] ۲۳ نفر را یاد می‌کند. [[ابن عبدالبر]] ۲۵ نفر را ذکر می‌کند. [[برهان‌الدین حلبی]] ۴۳ نفر را ذکر می‌کند و [[مجتهد زنجانی]] نیز همین عدد را [[نقل]] می‌کند"<ref>محمود رامیار، تاریخ قرآن، ص۲۶۲-۲۶۱.</ref><ref>[[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[کاتبان وحی (مقاله)|کاتبان وحی]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۳۳-۲۳۴.</ref>.
*دکتر [[محمود رامیار]] می‌نویسد: "در شماره کاتبان وحی [[اختلاف]] نظر بسیار است. [[حافظ بن عساکر]] در [[تاریخ]] [[دمشق]] ۲۳ نفر را یاد می‌کند. [[ابن عبدالبر]] ۲۵ نفر را ذکر می‌کند. [[برهان‌الدین حلبی]] ۴۳ نفر را ذکر می‌کند و [[مجتهد زنجانی]] نیز همین عدد را [[نقل]] می‌کند"<ref>محمود رامیار، تاریخ قرآن، ص۲۶۲-۲۶۱.</ref><ref>[[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[کاتبان وحی (مقاله)|کاتبان وحی]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۳۳-۲۳۴.</ref>.


نسخهٔ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۰

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل کاتبان وحی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

کاتبان وحی

مشهورترین کاتبان وحی

نحوه کتابت قرآن در زمان پیامبر(ص)

نوشت‌افزار معمول برای نگارش قرآن

  • از جمله چیزهایی که قرآن روی آن نوشته می‌شد، می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
  1. عُسُب: چوب وسط نخل -که برگ‌های آن را می‌کندند و در قسمت پهن آن می‌نوشتند-؛
  2. لِخاف: سنگ‌های نازک و سفید؛
  3. رُقاع: جمع رُقعه: تکه‌های پوست یا ورق (برگ) یا کاغذ؛
  4. اُدُم: پوست آماده شده برای نوشتن[۳۴]؛
  5. اکتاف: جمع کتف به معنای استخوان شانه (شتر یا گوسفند)؛
  6. اقتاب: چوب‌هایی که بر شتران می‌نهادند تا بر آنها سوار شوند؛
  7. حریر و پارچه: گاهی قرآن را بر روی آنها می‌نوشتند[۳۵][۳۶].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ↑ علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۷۵.
  2. ↑ علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۷۶.
  3. ↑ «و تو پیش از آن (قرآن) نه کتابی می‌خواندی و نه به دست خویش آن را می‌نوشتی که آنگاه، تباه‌اندیشان، بدگمان می‌شدند» سوره عنکبوت، آیه ۴۸.
  4. ↑ «اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت» سوره جمعه، آیه ۲.
  5. ↑ اخبار الدولة العباسیه، ص۴۱؛ محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد، فی سیرة خیر العباد، ج۵، ص۵۴.
  6. ↑ تقی الدین مقریزی، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و امتاع، ج۹، ص۳۳۴.
  7. ↑ سید ابوالفضل میر محمدی زرندی، بحوث فی تاریخ القرآن، ص۱۰۵.
  8. ↑ محمود رامیار، تاریخ قرآن، ص۲۶۲-۲۶۱.
  9. ↑ حاجی‌زاده، یدالله، کاتبان وحی، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۲۳۳-۲۳۴.
  10. ↑ محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۳۰.
  11. ↑ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۸۶.
  12. ↑ محمدهادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۶۴.
  13. ↑ محمدهادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۶۴.
  14. ↑ محمدهادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۸-۲۹.
  15. ↑ محمدباقر حجتی کرمانی، تاریخ قرآن کریم، ص۲۰۳.
  16. ↑ حاجی‌زاده، یدالله، کاتبان وحی، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۲۳۴-۲۳۵.
  17. ↑ درآمدی بر تاریخ علوم قرآنی، ص۹۰.
  18. ↑ نهج‌البلاغه، خطبه قاصعه.
  19. ↑ محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۷.
  20. ↑ به نقل از السقیفه، ص۲۱۴-۰۲۱۳
  21. ↑ «سلونی عن کتاب الله فانه لیست آیة إلا و قد عرفت أبلیل نزلت أم بنهار فی سهل أو جبل»؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۹۹.
  22. ↑ «لَوْ ثُنِّيَتْ لِيَ الْوِسَادَةُ وَ عُرِفَ لِي حَقِّي لَأَخْرْجُتْ لَهُمْ مُصْحَفاً كَتَبْتُهُ وَ أَمْلَاهُ عَلَيَ رَسُولُ اللَّهِ(ص)»؛ احمد میانجی، مکاتیب الرسول، ج۱، ص۱۲۳.
  23. ↑ خیر الدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۸۲.
  24. ↑ محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، ج۱۱، ص۳۷۵؛ محمدهادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۲۸.
  25. ↑ محمدهادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۸، به نقل از مصاحف سجستانی، ص۳۰.
  26. ↑ ابن اعثم کوفی، الفتوح، ص۹۸۹؛ شمس الدین محمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، ج۴، ص۳۰۸.
  27. ↑ محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۸.
  28. ↑ محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۸.
  29. ↑ حاجی‌زاده، یدالله، کاتبان وحی، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۲۳۵-۲۳۷.
  30. ↑ محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۳۰.
  31. ↑ محمدباقر حجتی کرمانی، تاریخ قرآن کریم، ص۲۱۲.
  32. ↑ محمدباقر حجتی کرمانی، تاریخ قرآن کریم، ص۲۱۳.
  33. ↑ حاجی‌زاده، یدالله، کاتبان وحی، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۲۳۷.
  34. ↑ محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۳۰.
  35. ↑ محمدباقر حجتی کرمانی، تاریخ قرآن کریم، ص۳۱۵.
  36. ↑ حاجی‌زاده، یدالله، کاتبان وحی، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۲۳۷-۲۳۸.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=کاتبان_وحی&oldid=860526»