کربلایی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
کربلایی: ساخته و پرداختۀ [[کربلا]]<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. همان‌گونه که [[زائران]] [[خانۀ خدا]] را حاج و [[حاجی]] گویند، بعنوان [[تکریم]] و [[احترام]]، به [[زائران]] [[حرم]] [[امام رضا]]{{ع}} "مشهدی" و به [[زوار]] [[کربلا]] هم "کربلایی" گویند. در قدیم، رمز و نشانۀ این بوده که کسی که با این نام معروف می‌شود، به [[زیارت قبر امام حسین]]{{ع}} موفق شده است. همچنین در تعبیر استعاری، به هر چه که حال و هوا و خصوصیّات [[قیام]] [[عاشورا]] را داشته باشد و با [[الهام]] از آن [[حماسه]] شکل گیرد "کربلایی" می‌گویند، مثل: [[امّت]] کربلایی، [[شور]] کربلایی. [[ابداع]] این [[لقب]]، از اسباب ماندگاری ارزش‌های [[معنوی]] این دیار و مدفون در آن [[مزار]] است و بیش از یک تعبیر عرفی، بار [[فرهنگی]] و [[مقدّس]] دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۰۰.</ref>. | کربلایی: ساخته و پرداختۀ [[کربلا]]<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. همان‌گونه که [[زائران]] [[خانۀ خدا]] را حاج و [[حاجی]] گویند، بعنوان [[تکریم]] و [[احترام]]، به [[زائران]] [[حرم]] [[امام رضا]]{{ع}} "مشهدی" و به [[زوار]] [[کربلا]] هم "کربلایی" گویند. در قدیم، رمز و نشانۀ این بوده که کسی که با این نام معروف می‌شود، به [[زیارت قبر امام حسین]]{{ع}} موفق شده است. همچنین در تعبیر استعاری، به هر چه که حال و هوا و خصوصیّات [[قیام]] [[عاشورا]] را داشته باشد و با [[الهام]] از آن [[حماسه]] شکل گیرد "کربلایی" می‌گویند، مثل: [[امّت]] کربلایی، [[شور]] کربلایی. [[ابداع]] این [[لقب]]، از اسباب ماندگاری ارزش‌های [[معنوی]] این دیار و مدفون در آن [[مزار]] است و بیش از یک تعبیر عرفی، بار [[فرهنگی]] و [[مقدّس]] دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۰۰.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۰۸
کربلایی منسوب به کربلا، اهل کربلا، کسی که به زیارت کربلا رفته باشد، عنوانی که روستاییان و عامّه را بدهند، مخاطبه‌ای عامۀ مردم را آنجا که نام او ندانند.
مقدمه
کربلایی: ساخته و پرداختۀ کربلا[۱]. همان‌گونه که زائران خانۀ خدا را حاج و حاجی گویند، بعنوان تکریم و احترام، به زائران حرم امام رضا(ع) "مشهدی" و به زوار کربلا هم "کربلایی" گویند. در قدیم، رمز و نشانۀ این بوده که کسی که با این نام معروف می‌شود، به زیارت قبر امام حسین(ع) موفق شده است. همچنین در تعبیر استعاری، به هر چه که حال و هوا و خصوصیّات قیام عاشورا را داشته باشد و با الهام از آن حماسه شکل گیرد "کربلایی" می‌گویند، مثل: امّت کربلایی، شور کربلایی. ابداع این لقب، از اسباب ماندگاری ارزش‌های معنوی این دیار و مدفون در آن مزار است و بیش از یک تعبیر عرفی، بار فرهنگی و مقدّس دارد[۲].
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۰۰.