محسن بن حسین بن علی بن ابیطالب: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[محسن بن حسین بن علی بن ابیطالب در تاریخ اسلامی]] - [[محسن بن حسین بن علی بن ابیطالب در معارف و سیره حسینی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[محسن بن حسین بن علی بن ابیطالب در تاریخ اسلامی]] - [[محسن بن حسین بن علی بن ابیطالب در معارف و سیره حسینی]]</div> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== |
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۲۰
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
محسن بن حسین بن علی بن ابیطالب در تاریخ اسلامی - محسن بن حسین بن علی بن ابیطالب در معارف و سیره حسینی
مقدمه
در منابع کهن فرزندی به نام محسن برای امام حسین(ع) ثبت نشده است. تنها صاحب معجم البلدان او را فرزند امام حسین(ع) دانسته بر این باور است هنگامی که خاندان امام حسین(ع) را به سوی شام به اسارت میبردند، در مسیر راه قسمت غربی حلب، کنار کوه جوشن[۱] یکی از همسران امام حسین(ع) فرزندش را سقط کرد. در آن حال از کارگران آن کوه مقداری آب و نان طلب نمود، ولی آنان وی را ناسزا گفته جواب ردّ دادند. آن بانو بر آنان نفرین کرد و به همین سبب هر کس در آن کوه کار کند بهرهای نمیبرد. آن کودک محسن نام گرفت و در دامنه همان کوه به خاک سپرده شد. آستانه او به نام «مشهدالسقط» یا «مشهدالدکه» مشهور است[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
- جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ کوه جوشن، معدن مس بود که قبل از نفرین مادر حضرت محسن(ع) مورد بهره برداری بود. (معجم البلدان، ج۲، ص۱۸۶.)
- ↑ معجم البلدان، ج۲، ص۱۸۶. نیز ر.ک: مراقد المعارف، ج۲، ص۲۹۸.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۲۸.