بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = | |||
| عنوان مدخل = مقبولیت | |||
| مداخل مرتبط = [[مقبولیت در معارف و سیره نبوی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==[[مقبولیت]] و [[اقتدار]] [[نظام سیاسی]]== | ==[[مقبولیت]] و [[اقتدار]] [[نظام سیاسی]]== | ||
از جمله مهم‌ترین اصول و شاخصه‌های [[سیاسی]] [[تمدن نبوی]]، بهره‌مندی از [[مقبولیت مردمی]] است که با [[بیعت]] آنان با [[نظام]] آشکار می‌شود. [[بیعت کردن]] [[مردم]] با یک نظام، نشانه برخورداری آن نظام از پشتوانه [[قوی]] [[حمایت]] مردمی و زمینه‌ساز [[استحکام]] درونی [[دولت]] و اقتدار سیاسی و بین‌المللی آن است. در [[حقیقت]]، بیعت [[مسئولیت]] و [[تعهد]] [[اخلاقی]] در پی دارد و موجب می‌شود [[رهبر]] [[حکومت]]، با دلی پرامید و خاطری آرام به [[اداره امور]] بپردازد و به حمایت مردم [[اعتماد]] و [[دل]] گرمی کامل داشته باشد. | از جمله مهم‌ترین اصول و شاخصه‌های [[سیاسی]] [[تمدن نبوی]]، بهره‌مندی از [[مقبولیت مردمی]] است که با [[بیعت]] آنان با [[نظام]] آشکار می‌شود. [[بیعت کردن]] [[مردم]] با یک نظام، نشانه برخورداری آن نظام از پشتوانه [[قوی]] [[حمایت]] مردمی و زمینه‌ساز [[استحکام]] درونی [[دولت]] و اقتدار سیاسی و بین‌المللی آن است. در [[حقیقت]]، بیعت [[مسئولیت]] و [[تعهد]] [[اخلاقی]] در پی دارد و موجب می‌شود [[رهبر]] [[حکومت]]، با دلی پرامید و خاطری آرام به [[اداره امور]] بپردازد و به حمایت مردم [[اعتماد]] و [[دل]] گرمی کامل داشته باشد. | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۹: | ||
[[پیامبر اعظم]]{{صل}} پس از [[فتح مکه]] نیز دوباره پیمان خود را تکرار کرد و همه [[زنان]] و مردان مکه با آن حضرت بیعت و به [[نبوت]] و حاکمیت آن حضرت [[اقرار]] کردند. در این بیعت، پیامبر با مردان به صورت معمول بیعت کرد. این [[اقدام]] پیامبر در مورد [[بیعت با زنان]] نشانه اهمیت اسلام به [[بانوان]] است و پیامبر با این عمل به آنها [[شخصیت]] داد و زمینه پرورش [[روحی]] آنها را فراهم ساخت و در [[بیعت با زنان]] نیز فرمود: «من با [[زنان]] [[مصافحه]] نمی‌کنم». پس دستور داد ظرف آبی بیاورند. آن گاه دست [[مبارک]] خود را در آب فرو برد و بیرون آورد. سپس فرمود: «زنان دست خود را در آب فرو برند و این، [[بیعت]] آنهاست»<ref>محمد قطب، تفسیر فی ظلال القرآن، ج۸، ص۷۰؛ برگزیده تفسیر نمونه، تحقیق و تنظیم: احمد علی بابایی، ج۵، ص۱۶۷.</ref>. [[خداوند]] در [[قرآن]] درباره این بیعت می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! چون زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که هیچ چیز را با خدا شریک نگردانند و مرتکب دزدی نشوند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و با دروغ فرزند حرام‌زاده‌ای را که پیش دست و پای آنان است بر (شوهر) خویش نبندند و در هیچ کار شایسته‌ای سر از فرمان تو نپیچند، با آنان بیعت کن و برای آنها از خداوند آمرزش بخواه که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره ممتحنه، آیه ۱۲.</ref>.<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص ۶۹.</ref>. | [[پیامبر اعظم]]{{صل}} پس از [[فتح مکه]] نیز دوباره پیمان خود را تکرار کرد و همه [[زنان]] و مردان مکه با آن حضرت بیعت و به [[نبوت]] و حاکمیت آن حضرت [[اقرار]] کردند. در این بیعت، پیامبر با مردان به صورت معمول بیعت کرد. این [[اقدام]] پیامبر در مورد [[بیعت با زنان]] نشانه اهمیت اسلام به [[بانوان]] است و پیامبر با این عمل به آنها [[شخصیت]] داد و زمینه پرورش [[روحی]] آنها را فراهم ساخت و در [[بیعت با زنان]] نیز فرمود: «من با [[زنان]] [[مصافحه]] نمی‌کنم». پس دستور داد ظرف آبی بیاورند. آن گاه دست [[مبارک]] خود را در آب فرو برد و بیرون آورد. سپس فرمود: «زنان دست خود را در آب فرو برند و این، [[بیعت]] آنهاست»<ref>محمد قطب، تفسیر فی ظلال القرآن، ج۸، ص۷۰؛ برگزیده تفسیر نمونه، تحقیق و تنظیم: احمد علی بابایی، ج۵، ص۱۶۷.</ref>. [[خداوند]] در [[قرآن]] درباره این بیعت می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! چون زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که هیچ چیز را با خدا شریک نگردانند و مرتکب دزدی نشوند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و با دروغ فرزند حرام‌زاده‌ای را که پیش دست و پای آنان است بر (شوهر) خویش نبندند و در هیچ کار شایسته‌ای سر از فرمان تو نپیچند، با آنان بیعت کن و برای آنها از خداوند آمرزش بخواه که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره ممتحنه، آیه ۱۲.</ref>.<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص ۶۹.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۸: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:ولایت فقیه]] | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||