اصحاب امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پانویس == {{پانویس}} {{ +== پانویس == {{پانویس}} {{))
خط ۱۲: خط ۱۲:


==[[اصحاب عام امام مهدی]]==
==[[اصحاب عام امام مهدی]]==
پس از گرد آمدن [[یاران خاص]] حضرت در آغاز [[ظهور]]، نوبت به [[یاوران]] آن حضرت می‌رسد. آنان به طور سریع در [[مکه]] جمع شده، آماده [[یاری]] او می‌شوند. شمار [[یاوران]] آن حضرت در ابتدا افزون بر ده هزار خواهد شد؛ چنان که [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "[[امام زمان]] {{ع}} خروج نمی‌کند، مگر همراه [[یاران]] نیرومند و رشید، و این [[یاران]] کمتر از ده هزار نفر نیستند"<ref>{{متن حدیث|مَا يَخْرُجُ إِلَّا فِي أُولِي قُوَّةٍ وَ مَا يَكُونُ أُولُو الْقُوَّةِ أَقَلَّ مِنْ عَشَرَةِ آلَافٍ}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۴، ح۲۰.</ref>؛ آنچه در اینجا باید یادآور شد اینکه بخشی از [[یاران]]، همان [[شیعیان]] واقعی آن حضرتند که در دوران [[غیبت]] به [[شایستگی]] به [[وظایف]] خود عمل کرده‌اند. در این‌باره [[ابو بصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] می‌کند: [[امام]] در [[تفسیر]] این قول [[خدای تعالی]] {{متن قرآن|يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لاَ يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا}}<ref>"روزی که پاره‌ای از نشانه‌های پروردگارت [پدید] آید، کسی که قبلًا ایمان نیاورده یا خیری در ایمان آوردن خود به دست نیاورده است، ایمان آوردنش سود نمی‌بخشد".</ref>؛ فرمود: یعنی خروج [[قائم]] [[منتظر]] ما، سپس فرمود: ای [[ابا بصیر]]! خوشا به حال [[شیعیان]] [[قائم]] ما، کسانی که در غیبتش [[منتظر]] [[ظهور]] او هستند و در حال ظهورش نیز فرمانبردار اویند. آنان [[اولیای خدا]] هستند که نه خوفی بر آنهاست و نه [[اندوهگین]] می‌شوند"<ref>{{متن حدیث|يَعْنِي خُرُوجَ الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ مِنَّا ثُمَّ قَالَ{{ع}} يَا أَبَا بَصِيرٍ طُوبَى لِشِيعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَ الْمُطِيعِينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ أُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون‏}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۵۷.</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص  ۲۱۵ - ۲۱۶.</ref>
==[[اصحاب خاص امام مهدی]]==
==[[اصحاب خاص امام مهدی]]==
==پرسش مستقیم==
==پرسش مستقیم==

نسخهٔ ‏۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۶

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل یاران امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  1. دو دسته کردن اصحاب حضرت به جهت اختلاف در درجات اخلاص آنها است، به این نحو که ۳‌۱۳ نفر از آنها در کمال درجه اخلاص‌اند، و بقیه تا ده هزار نفر یا ده هزار نفر دیگر در مرتبه‌ای پایین ترند.
  2. اختلاف دو دسته در سرعت ملحق شدن آنها و رسیدن آنان به حضرت مهدی (ع) است، به این نحو که ۳‌۱۳ نفر از دیگران زودتر به حضرت ملحق می‌شوند.
  3. اختلاف در سرعت ایمان و بیعت نمودن با حضرت است.
  4. اختلاف در دفاع نمودن از حضرت باشد به این معنا که ۳‌۱۳ نفر اولین دسته‌ای است که حضرت را یاری خواهند نمود.
  5. اختلاف به لحاظ وظایف و کارهایی است که به جهت اختلاف درجات اصحاب به آنها محوّل خواهد شد. مثلاً ۳‌۱۳ نفر از فرماندهان و رئیسانند، بر خلاف بقیه افراد»[۲].

اصحاب عام امام مهدی

پس از گرد آمدن یاران خاص حضرت در آغاز ظهور، نوبت به یاوران آن حضرت می‌رسد. آنان به طور سریع در مکه جمع شده، آماده یاری او می‌شوند. شمار یاوران آن حضرت در ابتدا افزون بر ده هزار خواهد شد؛ چنان که امام صادق (ع) فرمود: "امام زمان (ع) خروج نمی‌کند، مگر همراه یاران نیرومند و رشید، و این یاران کمتر از ده هزار نفر نیستند"[۳]؛ آنچه در اینجا باید یادآور شد اینکه بخشی از یاران، همان شیعیان واقعی آن حضرتند که در دوران غیبت به شایستگی به وظایف خود عمل کرده‌اند. در این‌باره ابو بصیر از امام صادق (ع) روایت می‌کند: امام در تفسیر این قول خدای تعالی ﴿يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لاَ يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا[۴]؛ فرمود: یعنی خروج قائم منتظر ما، سپس فرمود: ای ابا بصیر! خوشا به حال شیعیان قائم ما، کسانی که در غیبتش منتظر ظهور او هستند و در حال ظهورش نیز فرمانبردار اویند. آنان اولیای خدا هستند که نه خوفی بر آنهاست و نه اندوهگین می‌شوند"[۵].[۶]

اصحاب خاص امام مهدی

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. اعلام الوری، ص ۴۳۳
  2. رضوانی، علی ‎اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۵۸۹.
  3. «مَا يَخْرُجُ إِلَّا فِي أُولِي قُوَّةٍ وَ مَا يَكُونُ أُولُو الْقُوَّةِ أَقَلَّ مِنْ عَشَرَةِ آلَافٍ»؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۴، ح۲۰.
  4. "روزی که پاره‌ای از نشانه‌های پروردگارت [پدید] آید، کسی که قبلًا ایمان نیاورده یا خیری در ایمان آوردن خود به دست نیاورده است، ایمان آوردنش سود نمی‌بخشد".
  5. «يَعْنِي خُرُوجَ الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ مِنَّا ثُمَّ قَالَ(ع) يَا أَبَا بَصِيرٍ طُوبَى لِشِيعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَ الْمُطِيعِينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ أُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون‏»؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۵۷.
  6. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۲۱۵ - ۲۱۶.