مقصود از انتظار مسیحا چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::بسیار طبیعی است که [[قوم]] [[بنی اسرائیل]] با گذشته تیره و تار خود در [[انتظار]] آینده بهتری باشد. به همین علت که [[حضرت موسی]]{{ع}} به عنوان یک [[منجی]] میان ایشان برخاست آنان در پذیرفتن او درنگ نکردند. این [[آرمان]] در دوران [[ابتلا]] پا گرفت و هرگز از ایشان جدا نشد، و تنها با [[انتخاب]] [[داوود]] به [[پادشاهی]] بود که آرزوی [[قوم]]، برای [[قیام]] یک [[منجی]] کاملاً برآورده شد. [[داوود]] نمونه یک [[پادشاه]] [[یهودی]] و الگوی جاودانی شخص [[مسیحا]] گردید. و در واقع، برخی از [[انبیا]] و حکیمان هم او را [[مسیحا]] می‌دانستند<ref>هوشع، ۳/۵؛ إرمیا، ۳۰/۹؛ حزقیال، ۲۴/ ۲۵، ۳۷.</ref>.

::::::عصر [[داوود]] و [[سلیمان]] را می‌توان دوران شکوفا شدن [[آرمان]] مسیحایی در اذهان [[قوم یهود]] دانست. [[امید]] مسیحایی با دو نیم شدن [[حکومت]] [[بنی اسرائیل]] پس از [[حضرت سلیمان]] جدی تر شد. [[انبیا]] نه تنها [[آتش]] [[شوق]] را در دل‌ها روشن نگه می‌داشتند، بلکه به توسعه دادن مفهوم [[مسیحا]] و دوران مسیحایی می‌پرداختند. آنان [[معتقد]] بودند که شخص [[مسیحا]] که [[خدا]] به وسیله او [[جهان]] را مبارک خواهد ساخت، در اذهان بیشتر [[انبیا]] حاضر بود.

::::::[[اندیشه]] مسیحایی در پیشگویی‌های "إشَعیا" به طور وضوح آمده است. مسیحای [[آرامش]] آفرین و تسلی بخش [[قوم یهود]] در یکی از پیشگویی‌های او تصویر شده است. او [[حکومت]] آرمانی عادلانه‌ای را پی می‌افکند که در آن زمان [[جهان]] از [[معرفت خداوند]] پر خواهد شد مثل آب‌هایی که دریا را می‌پوشاند و آن، پس از گسترش [[دین]] [[بنی اسرائیل]] در سراسر [[گیتی]] است که همچون [[پرچم]] قوم‌ها برپا خواهد شد و [[امت‌ها]] آن را خواهند طلبید<ref> إشَعیا، ۱۱/۱۰؛ صَفَنیا،۳/۹.</ref>. و نیز می‌خوانیم: "و در ایام آخر واقع خواهد شد که کوه خانه [[خداوند]] بر قله کوه‌ها ثابت خواهد شد و فوق تل‌ها برافراشته خواهد گردید و جمیع [[امت‌ها]] به سوی آن روان خواهند شد..."<ref>صَفَنیا، ۲/۲-۴.</ref> برخی از پیشگویی‌های "صَفنیا" حتی از پیشگویی‌های [[اشعیا]] جهان‌شمول‌ترند. از دید او عصر مسیحایی زمان [[اصلاح]] کلی [[جهان]] است؛ زیرا که در آن زمان، زبان [[پاک]] به [[امت‌ها]] خواهد داد تا جمیع ایشان اسم یَهْوَه را بخوانند و به یک [[دل]] او را [[عبادت]] کنند. تصور تَلمود پیرامون شخص [[مسیحا]] به قرار زیر است: یک [[انسان]] که نهالی از [[خاندان]] سلطنتی [[داوود]] است و [[قداست]] او تنها به سبب موهبت‌های طبیعی وی خواهد بود، امت‌های [[مشرک]] به دست او نابود خواهند گشت و [[بنی اسرائیل]] قوت خواهد گرفت»<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، ص۶۵.</ref><ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۹۲-۹۴</ref>.