رجعت چه زمانی تحقق پیدا می‌کند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-}} {{پاسخ پرسش +}} {{پاسخ پرسش ))
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ')
خط ۱۹: خط ۱۹:
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب  ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب  ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[رجعت]] براساس [[دلیل نقلی]] -[[قرآن]] و روایات- در [[زمان ظهور]] [[امام مهدی]] {{ع}} اتفاق خواهد افتاد.
::::::«[[رجعت]] براساس [[دلیل نقلی]] -[[قرآن]] و روایات- در [[زمان ظهور]] [[امام مهدی]] {{ع}} اتفاق خواهد افتاد.
::::::'''حشر عده‌ای از [[مردم]]''': {{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ}}؛  به خاطر آور روزی را که ما از هر امّتی، گروهی را از کسانی که [[آیات]] ما را [[تکذیب]] می‌کردند محشور می‌کنیم، پس آن‌گاه نگاه داشته می‌شوند<ref>نمل / ۸۳.</ref>.
 
::::::مراد از "حشر"، جمع کردن بعد از [[مرگ]] است، چون محشورین عبارت‌اند از فوجی از هر [[امت]]، و تمامی امت‌های زنده هیچ وقت در زمان واحد جمع نمی‌شوند. و کلمه «من» در جمله {{متن قرآن|مِن كُلِّ أُمَّةٍ}} برای [[تبعیض]] است و در جمله {{متن قرآن|مِّمَّن يُكَذِّبُ}}، هم ممکن است برای بیان باشد و هم برای [[تبعیض]]. از ظاهر [[آیه]] برمی‌آید که حشر در آن، حشر در غیر [[روز قیامت]] است، زیرا حشر در [[روز قیامت]] اختصاص به یک فوج از هر [[امت]] ندارد، بلکه تمامی [[امت‌ها]] در آن محشور می‌شوند و حتی به [[حکم]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}}؛  یک نفر هم از قلم نمی‌افتد و اما در این [[آیه]] می‌فرماید: از هر امتی فوجی را محشور می‌کنیم<ref>کهف / ۴۷.</ref><ref>المیزان، ج ۱۵، ص ۳۹۷.</ref>.
'''حشر عده‌ای از [[مردم]]''': {{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ}}؛  به خاطر آور روزی را که ما از هر امّتی، گروهی را از کسانی که [[آیات]] ما را [[تکذیب]] می‌کردند محشور می‌کنیم، پس آن‌گاه نگاه داشته می‌شوند<ref>نمل / ۸۳.</ref>.
::::::بسیاری از بزرگان این [[آیه]] را اشاره به مساله [[رجعت]] و بازگشت گروهی از بدکاران و [[نیکوکاران]] به همین [[دنیا]] در آستانه [[رستاخیز]] می‌دانند، چرا که اگر اشاره به خود [[رستاخیز]] و [[قیامت]] باشد، تعبیر به {{متن قرآن|مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا}} (از هر جمعیتی، گروهی) صحیح نیست، زیرا در قیات، همه محشور می‌شوند، چنان که [[قرآن]] در [[آیه]] ۴۷ [[سوره کهف]] می‌گوید: {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}}؛ ما آنها را محشور می‌کنیم و احدی را ترک نخواهیم گفت.
 
::::::[[شاهد]] دیگر ایناست که قبل از این [[آیه]] سخن از نشانه‌های [[رستاخیز]] در پایان این [[جهان]] بود، در [[آیات]] [[آینده]] نیز به همین موضوع اشاره می‌شود. بنابراین بعید به نظر می‌رسد که [[آیات]] قبل و بعد از حوادث پیش از [[رستاخیز]] سخن گوید، اما [[آیه]] وسط از خود [[رستاخیز]]، هماهنگی [[آیات]] ایجاب می‌کند که همه درباره حوادث قبل از [[قیامت]] باشد. در این زمینه [[روایات]] فراوانی نیز داریم<ref>تفسیر نمونه، ج ۱۵، ص ۵۴۹.</ref>.
مراد از "حشر"، جمع کردن بعد از [[مرگ]] است، چون محشورین عبارت‌اند از فوجی از هر [[امت]]، و تمامی امت‌های زنده هیچ وقت در زمان واحد جمع نمی‌شوند. و کلمه «من» در جمله {{متن قرآن|مِن كُلِّ أُمَّةٍ}} برای [[تبعیض]] است و در جمله {{متن قرآن|مِّمَّن يُكَذِّبُ}}، هم ممکن است برای بیان باشد و هم برای [[تبعیض]]. از ظاهر [[آیه]] برمی‌آید که حشر در آن، حشر در غیر [[روز قیامت]] است، زیرا حشر در [[روز قیامت]] اختصاص به یک فوج از هر [[امت]] ندارد، بلکه تمامی [[امت‌ها]] در آن محشور می‌شوند و حتی به [[حکم]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}}؛  یک نفر هم از قلم نمی‌افتد و اما در این [[آیه]] می‌فرماید: از هر امتی فوجی را محشور می‌کنیم<ref>کهف / ۴۷.</ref><ref>المیزان، ج ۱۵، ص ۳۹۷.</ref>.
::::::در [[روایت]] است: {{عربی|«سئل الإمام أبوعبدالله {{ع}} عن قوله {{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا}} قال: ما يقول الناس فيها؟ قلت: يقولون إنها في القيامة. فقال أبوعبدالله {{ع}}: أ يحشر [[الله]] في القيامة من كل أمة فوجا و يترك الباقين؟ إنما ذلك في الرجعة، فأما آية القيامة فهذه {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}}»}}؛ از [[حضرت صادق]] {{ع}} معنی [[آیه]] {{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا}} را پرسیدند؟ [[حضرت]] از [[راوی]] پرسیدند: [[اهل تسنن]] در این مورد چه می‌گویند؟ [[راوی]] عرض کرد: آنها می‌گویند: این [[آیه]] مربوط به [[قیامت]] ست. [[حضرت]] فرمود: آیا [[خداوند]] در [[روز قیامت]] از هر امتی جمعی را برانگیخته می‌کند و بقیه را رها می‌گرداند؟! نه! این در ایام [[رجعت]] است، آیه‌ای که مربوط به [[قیامت]] است این است {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}} یعنی آنها را برانگیخته می‌کنیم و یک نفرشان را باقی نمی‌گذاریم.<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۵۱. </ref> [[آیات]] و [[روایات]] دیگری هست که برای اثبات [[رجعت]] مورد استفاده قرار گرفته است<ref>برای آشنایی بیشتر ر.ک: الإیقاظ من الهجعة بالبرهان علی الرجعة.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۹۶، ۲۹۷.</ref>.
 
بسیاری از بزرگان این [[آیه]] را اشاره به مساله [[رجعت]] و بازگشت گروهی از بدکاران و [[نیکوکاران]] به همین [[دنیا]] در آستانه [[رستاخیز]] می‌دانند، چرا که اگر اشاره به خود [[رستاخیز]] و [[قیامت]] باشد، تعبیر به {{متن قرآن|مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا}} (از هر جمعیتی، گروهی) صحیح نیست، زیرا در قیات، همه محشور می‌شوند، چنان که [[قرآن]] در [[آیه]] ۴۷ [[سوره کهف]] می‌گوید: {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}}؛ ما آنها را محشور می‌کنیم و احدی را ترک نخواهیم گفت.
 
[[شاهد]] دیگر ایناست که قبل از این [[آیه]] سخن از نشانه‌های [[رستاخیز]] در پایان این [[جهان]] بود، در [[آیات]] [[آینده]] نیز به همین موضوع اشاره می‌شود. بنابراین بعید به نظر می‌رسد که [[آیات]] قبل و بعد از حوادث پیش از [[رستاخیز]] سخن گوید، اما [[آیه]] وسط از خود [[رستاخیز]]، هماهنگی [[آیات]] ایجاب می‌کند که همه درباره حوادث قبل از [[قیامت]] باشد. در این زمینه [[روایات]] فراوانی نیز داریم<ref>تفسیر نمونه، ج ۱۵، ص ۵۴۹.</ref>.
 
در [[روایت]] است: {{عربی|«سئل الإمام أبوعبدالله {{ع}} عن قوله {{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا}} قال: ما يقول الناس فيها؟ قلت: يقولون إنها في القيامة. فقال أبوعبدالله {{ع}}: أ يحشر [[الله]] في القيامة من كل أمة فوجا و يترك الباقين؟ إنما ذلك في الرجعة، فأما آية القيامة فهذه {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}}»}}؛ از [[حضرت صادق]] {{ع}} معنی [[آیه]] {{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا}} را پرسیدند؟ [[حضرت]] از [[راوی]] پرسیدند: [[اهل تسنن]] در این مورد چه می‌گویند؟ [[راوی]] عرض کرد: آنها می‌گویند: این [[آیه]] مربوط به [[قیامت]] ست. [[حضرت]] فرمود: آیا [[خداوند]] در [[روز قیامت]] از هر امتی جمعی را برانگیخته می‌کند و بقیه را رها می‌گرداند؟! نه! این در ایام [[رجعت]] است، آیه‌ای که مربوط به [[قیامت]] است این است {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}} یعنی آنها را برانگیخته می‌کنیم و یک نفرشان را باقی نمی‌گذاریم.<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۵۱. </ref> [[آیات]] و [[روایات]] دیگری هست که برای اثبات [[رجعت]] مورد استفاده قرار گرفته است<ref>برای آشنایی بیشتر ر.ک: الإیقاظ من الهجعة بالبرهان علی الرجعة.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۹۶، ۲۹۷.</ref>.


== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==
== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==
خط ۳۹: خط ۴۴:
| پاسخ = آقای '''[[محمد باقری‌زاده اشعری]]'''، در کتاب ''«[[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = آقای '''[[محمد باقری‌زاده اشعری]]'''، در کتاب ''«[[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«میان علمای [[شیعه]] درباره [[رجعت]]، اختلافی وجود ندارد و تقریباً تمام کسانی که در موضوع [[رجعت]] سخن گفته‌اند، آن را هم‌زمان با [[ظهور]] [[امام مهدی]] {{ع}} دانسته‌اند.
::::::«میان علمای [[شیعه]] درباره [[رجعت]]، اختلافی وجود ندارد و تقریباً تمام کسانی که در موضوع [[رجعت]] سخن گفته‌اند، آن را هم‌زمان با [[ظهور]] [[امام مهدی]] {{ع}} دانسته‌اند.
::::::[[علامه مجلسی]] نیز همین نظر را برگرفته از [[احادیث]] متعدد دانسته، آن را به علمای [[شیعه]] نسبت می‌دهد: "[[اخبار]] فراوانی از [[امامان|امامان هُدی]] از [[اهل بیت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} وجود دارد با این مضمون که [[هنگام قیام]] [[قائم]] {{ع}}، [[خداوند]] گروهی از [[اولیا]] و [[شیعیان]] را که پیش‌تر مرده‌اند، باز می‌گرداند تا [[ثواب]] [[یاری]] و معاونت [[امام زمان]] {{ع}} نصیبشان شود و به [[دلیل]] [[ظهور]] دولتش شاد گردد و گروهی را هم از دشمنانش باز می‌گرداند تا از آنها [[انتقام]] گیرد<ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۸ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۸، ص ۷۷–۷۸.</ref>»<ref>[[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۰۲.</ref>.
 
[[علامه مجلسی]] نیز همین نظر را برگرفته از [[احادیث]] متعدد دانسته، آن را به علمای [[شیعه]] نسبت می‌دهد: "[[اخبار]] فراوانی از [[امامان|امامان هُدی]] از [[اهل بیت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} وجود دارد با این مضمون که [[هنگام قیام]] [[قائم]] {{ع}}، [[خداوند]] گروهی از [[اولیا]] و [[شیعیان]] را که پیش‌تر مرده‌اند، باز می‌گرداند تا [[ثواب]] [[یاری]] و معاونت [[امام زمان]] {{ع}} نصیبشان شود و به [[دلیل]] [[ظهور]] دولتش شاد گردد و گروهی را هم از دشمنانش باز می‌گرداند تا از آنها [[انتقام]] گیرد<ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۸ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۸، ص ۷۷–۷۸.</ref>»<ref>[[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۰۲.</ref>.
}}
}}


۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش