شورش خوارج: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۹: | خط ۹: | ||
#[[اشهب بن بشر]] از [قبیله] بُجَلیه بعد از خواندن نماز بر [[هلال بن عُلفه]] و یارانش، با یکصد و هشتاد تن [[شورش]] کرد؛ [[علی]]{{ع}}، جاریة بن قُدامه را به سوی ایشان روانه کرد. بعد از نبرد این دو اشهب و یارانش در [[جمادی]] ثانی سال ۳۸ [هجری] از پای‌درآمدند. | #[[اشهب بن بشر]] از [قبیله] بُجَلیه بعد از خواندن نماز بر [[هلال بن عُلفه]] و یارانش، با یکصد و هشتاد تن [[شورش]] کرد؛ [[علی]]{{ع}}، جاریة بن قُدامه را به سوی ایشان روانه کرد. بعد از نبرد این دو اشهب و یارانش در [[جمادی]] ثانی سال ۳۸ [هجری] از پای‌درآمدند. | ||
#آن‌گاه، [[سعید بن قفل تیمی]]، از [قبیله] [[تیم الله بن ثعلبه]]، در [[ماه رجب]]، همراه دویست مرد [[شورش]] کرد و به دو فرسنگی [[مدائن]] آمدند. [[سعد بن مسعود]] به جانب ایشان روان شد و در [[رجب]] [[سال]] ۳۸ [[هجری]]، هلاکشان ساخت. | #آن‌گاه، [[سعید بن قفل تیمی]]، از [قبیله] [[تیم الله بن ثعلبه]]، در [[ماه رجب]]، همراه دویست مرد [[شورش]] کرد و به دو فرسنگی [[مدائن]] آمدند. [[سعد بن مسعود]] به جانب ایشان روان شد و در [[رجب]] [[سال]] ۳۸ [[هجری]]، هلاکشان ساخت. | ||
#سپس [[ابو مریم سعدی]] تمیمی [[خروج]] کرد. بیشتر همراهان وی، از [[عجم]] بودند، او با یارانش به پنج فرسنگی [[کوفه]] رسید. [[علی]]{{ع}} سفیری نزد وی فرستاد و او را به [[بیعت]] و داخل شدن در [[کوفه]] فرا خواند. او نپذیرفت و گفت: میان ما، جز [[جنگ]] نیست. آن‌گاه، [[علی]]{{ع}}، [[شریح بن هانی]] را با هفتصد تن به سوی او فرستاد. [[خوارج]] بر شُرَیح و یارانش [[هجوم]] آوردند و اینان از هم گسیختند. [[علی]]{{ع}} خود، حرکت کرد و پیشاپیش، [[جاریة بن قدامه سعدی]] را فرستاد. آنان دعوت [[علی]] {{ع}} را نپذیرفتند، لذا [[یاران علی]]{{ع}}، آنها را کشتند و از آنان جز پنجاه تن زنده نماندند که [[امان]] خواستند و [[علی]]{{ع}} امانشان داد<ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۵۰۷.</ref> | #سپس [[ابو مریم سعدی]] تمیمی [[خروج]] کرد. بیشتر همراهان وی، از [[عجم]] بودند، او با یارانش به پنج فرسنگی [[کوفه]] رسید. [[علی]]{{ع}} سفیری نزد وی فرستاد و او را به [[بیعت]] و داخل شدن در [[کوفه]] فرا خواند. او نپذیرفت و گفت: میان ما، جز [[جنگ]] نیست. آن‌گاه، [[علی]]{{ع}}، [[شریح بن هانی]] را با هفتصد تن به سوی او فرستاد. [[خوارج]] بر شُرَیح و یارانش [[هجوم]] آوردند و اینان از هم گسیختند. [[علی]]{{ع}} خود، حرکت کرد و پیشاپیش، [[جاریة بن قدامه سعدی]] را فرستاد. آنان دعوت [[علی]] {{ع}} را نپذیرفتند، لذا [[یاران علی]]{{ع}}، آنها را کشتند و از آنان جز پنجاه تن زنده نماندند که [[امان]] خواستند و [[علی]]{{ع}} امانشان داد<ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۵۰۷.</ref>. | ||
==[[شورش خوارج در دوران امویان]]== | ==[[شورش خوارج در دوران امویان]]== | ||
نسخهٔ ۲۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۱
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث خوارج است. "شورش خوارج" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
شورش خوارج پس از جنگ نهروان
بعد از اینکه خوارج در جنگ نهروان کشته شدند، چندین شورش از طرف بازمانده‌های آنها صورت گرفت مانند:
- شورش اشرس بن عوف شیبانی با دویست نفر که علی(ع)، ابرش بن حسان را با سیصد تن به سوی وی فرستاد و بعد از نبرد این دو اشرس در ربیع ثانی سال ۳۸ هجری کشته شد.
- بعد از او هلال بن عُلفه همراه برادرش مُجالد، شورش کرد. علی(ع)، معقل بن قیس ریاحی را به سوی او روانه ساخت و معقل، او و یارانش کشت.
- اشهب بن بشر از [قبیله] بُجَلیه بعد از خواندن نماز بر هلال بن عُلفه و یارانش، با یکصد و هشتاد تن شورش کرد؛ علی(ع)، جاریة بن قُدامه را به سوی ایشان روانه کرد. بعد از نبرد این دو اشهب و یارانش در جمادی ثانی سال ۳۸ [هجری] از پای‌درآمدند.
- آن‌گاه، سعید بن قفل تیمی، از [قبیله] تیم الله بن ثعلبه، در ماه رجب، همراه دویست مرد شورش کرد و به دو فرسنگی مدائن آمدند. سعد بن مسعود به جانب ایشان روان شد و در رجب سال ۳۸ هجری، هلاکشان ساخت.
- سپس ابو مریم سعدی تمیمی خروج کرد. بیشتر همراهان وی، از عجم بودند، او با یارانش به پنج فرسنگی کوفه رسید. علی(ع) سفیری نزد وی فرستاد و او را به بیعت و داخل شدن در کوفه فرا خواند. او نپذیرفت و گفت: میان ما، جز جنگ نیست. آن‌گاه، علی(ع)، شریح بن هانی را با هفتصد تن به سوی او فرستاد. خوارج بر شُرَیح و یارانش هجوم آوردند و اینان از هم گسیختند. علی(ع) خود، حرکت کرد و پیشاپیش، جاریة بن قدامه سعدی را فرستاد. آنان دعوت علی (ع) را نپذیرفتند، لذا یاران علی(ع)، آنها را کشتند و از آنان جز پنجاه تن زنده نماندند که امان خواستند و علی(ع) امانشان داد[۱].
شورش خوارج در دوران امویان
شورش خوارج در دوران عباسیان
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ر.ک: محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۵۰۷.