حضرت لقمان: تفاوت میان نسخه‌ها
(تغییرمسیر به لقمان) برچسب: تغییر مسیر جدید |
(تغییرمسیر به لقمان حذف شد) برچسب‌ها: تغییرمسیر حذف شد پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
# | == مقدمه == | ||
'''لقمان:''' [[انسان]] [[وارسته]] و [[پاک]] و حکیمی که از [[نسل]] [[حضرت ابراهیم]] بود و در زمان [[حضرت ایوب]] و [[داود]] می‌زیست. بعضی او را از [[پیامبران]] دانسته‌اند، برخی هم پیامبرش نمی‌دانند، بلکه [[انسان]] خردمند و فرزانه‌ای از [[مردم]] [[حبشه]] می‌شناسند که [[خداوند]] به او به جای [[نبوت]]، "[[حکمت]]" داده بود. سخنان حکیمانه و پندهای دلنشین او [[معروف]] است. | |||
سی سال [[وزیر]] [[حضرت داود]] {{ع}} بود. عمری طولانی داشت، به جاهای بسیاری سفر می‌کرد. [[وفات]] و مدفن او را در [[رمله]] از سرزمین [[فلسطین]] دانسته‌اند. | |||
[[قرآن کریم]] هم به [[حکمت]] او اشاره دارد{{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ...}}<ref> «و به راستی ما به لقمان فرزانگی داده‌ایم» سوره لقمان، آیه ۱۲.</ref> و هم نصایحی را که فرزندش داشته [[نقل]] می‌کند{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ}}<ref> «و (یاد کن) آنگاه را که لقمان به پسرش- در حالی که بدو اندرز می‌داد- گفت: پسرکم! به خداوند شرک مورز که شرک، ستمی سترگ است» سوره لقمان، آیه ۱۳.</ref>. | |||
یکی از [[سوره‌های قرآن]] هم که از او مواعظش سخن گفته است به نام [[سوره لقمان]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۹۵.</ref>. | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:افراد در قرآن]] | |||
نسخهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۲۱
مقدمه
لقمان: انسان وارسته و پاک و حکیمی که از نسل حضرت ابراهیم بود و در زمان حضرت ایوب و داود می‌زیست. بعضی او را از پیامبران دانسته‌اند، برخی هم پیامبرش نمی‌دانند، بلکه انسان خردمند و فرزانه‌ای از مردم حبشه می‌شناسند که خداوند به او به جای نبوت، "حکمت" داده بود. سخنان حکیمانه و پندهای دلنشین او معروف است.
سی سال وزیر حضرت داود (ع) بود. عمری طولانی داشت، به جاهای بسیاری سفر می‌کرد. وفات و مدفن او را در رمله از سرزمین فلسطین دانسته‌اند.
قرآن کریم هم به حکمت او اشاره دارد﴿وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ...﴾[۱] و هم نصایحی را که فرزندش داشته نقل می‌کند﴿وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ﴾[۲].
یکی از سوره‌های قرآن هم که از او مواعظش سخن گفته است به نام سوره لقمان است[۳].
منابع
پانویس
- ↑ «و به راستی ما به لقمان فرزانگی داده‌ایم» سوره لقمان، آیه ۱۲.
- ↑ «و (یاد کن) آنگاه را که لقمان به پسرش- در حالی که بدو اندرز می‌داد- گفت: پسرکم! به خداوند شرک مورز که شرک، ستمی سترگ است» سوره لقمان، آیه ۱۳.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۹۵.