سرمدی بودن خدا: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == پانویس ==' به '== پانویس ==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سرمدی بودن خدا در قرآن]] - [[سرمدی بودن خدا در حدیث]] - [[سرمدی بودن خدا در نهج البلاغه]] - [[سرمدی بودن خدا در معارف دعا و زیارات]] - [[سرمدی بودن خدا در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط = سرمدی بودن خدا (پرسش)}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== |
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۸
مقدمه
- سرمد، به معنای دائم است و به معنای چیزی است که اول و آخر نداشته باشد. از اینرو "لیل سرمد" شب دراز را گویند[۱]. سرمدی بودن خداوند به معنای دائمی بودن ذات خدا در گذشته و آینده. این تعریف به متکلمین منسوب است؛ اما چون این تفسیر با موجودات زمانی متناسب است و خداوند از زمان منزه و بلکه خالق آن است، چنین تفسیری در شأن او سزا نیست. از اینرو حکما میگویند: واجبالوجود از آنرو که به عدم مسبوق نبوده، قدیم و ازلی و از این جهت که عدم بر او طاری نمیشود، ابدی و باقی است، به ملاحظه مجموع هر دو امر، سرمدی نامیده میشود[۲]؛ زیرا بدون نگاه به ابعاد زمانی نفس وجوبالوجود یدل علی سرمدینه [۳] معنا میدهد[۴].
منابع
پانویس
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن؛ کرجی، اصطلاحلات فلسفی، واژه «سرمد».
- ↑ سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ص۱۴۳ - ۱۴۲.
- ↑ علامه حلی، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، ص۳۴.
- ↑ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۱۱۷.