ابومحمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'پرونده:1100558.jpg' به 'پرونده:IM009657.jpg') |
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابومحمد در تراجم و رجال]] - [[ابومحمد در تاریخ اسلامی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابومحمد در تراجم و رجال]] - [[ابومحمد در تاریخ اسلامی]]</div> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۳۹
مقدمه
ابن حجر[۱] در قسم چهارم (توهمات) شرح حال او را آورده و گوید: بخاری[۲] بر اساس روایتی که شعیب از این ابو محمد نقل کرده، گوید: ابو محمد از راویان رسول خدا(ص) است، اما این روایت مرسل است و نمی‌توان ابو محمد را صحابی دانست. ابن حجر به نام و نسب ابو محمد اشاره نکرده، ولی بخاری[۳] و دیگران[۴] او را با نسبت جزری معرفی کرده‌اند. در این صورت، او همان "ابو محمد سالم بن عجلان جزری" معروف به "سالمِ اَفطَس" است که از جمله فقهای وابسته به خاندان بنو امیه بوده و در سال ۱۳۲ به دست عباسیان کشته شده است[۵]. بر این اساس، سخن ابن حجر صحیح است و ابو محمد با توجه به سال فوتش، به یقین صحابی نیست. البته بخاری[۶] هرچند ذیل نام "ابومحمد جزری" اشاره‌ای به مرسل بودن روایت او از پیامبر نکرده، ولی ذیل عنوان شعیب (راوی نقل کننده از ابو محمد) به مرسل بودن روایت ابو محمد از رسول خدا(ص) تصریح نموده است[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۳۳۳.
- ↑ الکنی، ص۶۷.
- ↑ الکنی، ص۶۷.
- ↑ ابن ابی حاتم، ج۴، ص۳۵۴ و ج۹، ص۴۳۳؛ ابن حبان، ج۶، ص۴۳۹.
- ↑ ابن سعد، ج۷، ص۳۳۴؛ مزی، ج۱۰، ص۱۶۷-۱۶۴.
- ↑ بخاری، الکنی، ص۶۷.
- ↑ بخاری، تاریخ الکبیر، ج۴، ص۲۲۳.
- ↑ قلیچ، رسول، مقاله «ابومحمد»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۰۲.