جز
جایگزینی متن - '</ref>. {{پایان جمع شدن}}' به '</ref>. }}'
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '</ref>. {{پایان جمع شدن}}' به '</ref>. }}') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
«به شهادت آیات قرآن، احادیث و تاریخ، ادیان و کتب آسمانی در گذر زمان توسط افرادی سودجو و هواپرست مبتلا به تحریف لفظی یا معنوی گردیده است.<ref>آلعمران: ۳، آیه ۷۵ و ۷۸؛ طبرسی، احمد، الإحتجاج، ج۱، ص۱۹۵، خطبة أمیر المؤمنین{{ع}} بعد فتح البصرة</ref> و اگر پیامبران جانشینانی نداشته باشند که آیین آنان را از تحریف حفظ نمایند، یافتن صراط مستقیم غیر ممکن می‌شود. و این نقض غرض الهی از خلقت انسانهاست. که با حکمت خدا سازگار نیست. البته این به معنای وجود مقتضی هدایت از سوی خداست، در حالی که ممکن است مردم عموما یا خصوصا موانعی را ایجاد کنند که از دسترسی به هدایتگران الهی و تبیین‌های دینی آنان محروم گردند. در دین اسلام نیز هر چند امکان تحریف لفظی قرآن وجود ندارد اما بدلیل تحریفهای معنوی قرآن و سنت نبوی و نیز تولید روایات جعلی فراوان، فرقه‌های متعددی در میان مسلمانان تشکیل شده که هر یک به آیاتی از قرآن و دسته‌ای از احادیث منسوب به پیامبر{{صل}} تمسک می‌جویند. از این رو ضرورت وجود اوصیایی برای پیامبر{{صل}} در طول تاریخ، بدیهی است تا صراط مستقیم در میان هواپرستی‌ها، بدعت‌ها و نسبت‌های دروغین، برای طالبان حق مفتوح بماند. لازم به ذکر است که این اوصیاء که در دوران آخرالزمان همان [[ائمه]] اثنا عشر{{عم}} می‌باشند در صورتی می‌توانند دین را از این تحریف‌ها حفظ نمایند که مقتضی آن را داشته باشند یعنی خودشان دارای علمی الهی از منبع غیب باشند، تا هیچ زاویه‌ای از زوایای دین بر آنها پنهان نمانده و تمام مراد خدای متعال و پیامبر{{صل}} را درک نموده و برای خلق بیان نمایند. و چنین تسلطی بر دین الهی مستلزم [[علم غیب]] [[ائمه]]{{عم}} می‌باشد؛ همانطور که خود [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} برای تبیین دین محتاج علم غیب است. از نمونه‌های حفظ دین از تحریف، تفسیرهایی بوده که ائمه{{عم}} برای قرآن و روایات نبوی ارائه می‌نمودند و یا ردیّه‌هایی که با تعابیری مانند {{عربی|لیس حیث تذهب}}<ref>المحاسن، ج۱، ص۱۰۴، باب۴۳؛ صفار، محمد، بصائر الدرجات، ج۱، ص ۵۰۵، باب ۱۸؛ کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص ۲۱۵؛ و غیره</ref> یا {{عربی|کذبوا اعداء الله}} بر نظر دیگران می‌زدند. همچنین با فدا کردن جان یا آبروی خویش به حفظ دین همت می‌گماردند همانطور که [[امام حسین]]{{ع}} با علم غیب خویش به تقدیر الهی برای حفظ دین به مقتل رفتند و [[امام حسن]]{{ع}} با علم غیب به تقدیر خدا و این که در صورت صلح با معاویه، اصل دین و شیعه حفظ می‌گردد آبروی خویش را در معرض خطر قرار داده و ندای "یا مذل المومنین" را به جان خریدند»<ref>[[سید محمود جزائری|جزائری، سید محمود]]، [[کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان (پایان‌نامه)|کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان]]، ص۱۴۲.</ref>. | «به شهادت آیات قرآن، احادیث و تاریخ، ادیان و کتب آسمانی در گذر زمان توسط افرادی سودجو و هواپرست مبتلا به تحریف لفظی یا معنوی گردیده است.<ref>آلعمران: ۳، آیه ۷۵ و ۷۸؛ طبرسی، احمد، الإحتجاج، ج۱، ص۱۹۵، خطبة أمیر المؤمنین{{ع}} بعد فتح البصرة</ref> و اگر پیامبران جانشینانی نداشته باشند که آیین آنان را از تحریف حفظ نمایند، یافتن صراط مستقیم غیر ممکن می‌شود. و این نقض غرض الهی از خلقت انسانهاست. که با حکمت خدا سازگار نیست. البته این به معنای وجود مقتضی هدایت از سوی خداست، در حالی که ممکن است مردم عموما یا خصوصا موانعی را ایجاد کنند که از دسترسی به هدایتگران الهی و تبیین‌های دینی آنان محروم گردند. در دین اسلام نیز هر چند امکان تحریف لفظی قرآن وجود ندارد اما بدلیل تحریفهای معنوی قرآن و سنت نبوی و نیز تولید روایات جعلی فراوان، فرقه‌های متعددی در میان مسلمانان تشکیل شده که هر یک به آیاتی از قرآن و دسته‌ای از احادیث منسوب به پیامبر{{صل}} تمسک می‌جویند. از این رو ضرورت وجود اوصیایی برای پیامبر{{صل}} در طول تاریخ، بدیهی است تا صراط مستقیم در میان هواپرستی‌ها، بدعت‌ها و نسبت‌های دروغین، برای طالبان حق مفتوح بماند. لازم به ذکر است که این اوصیاء که در دوران آخرالزمان همان [[ائمه]] اثنا عشر{{عم}} می‌باشند در صورتی می‌توانند دین را از این تحریف‌ها حفظ نمایند که مقتضی آن را داشته باشند یعنی خودشان دارای علمی الهی از منبع غیب باشند، تا هیچ زاویه‌ای از زوایای دین بر آنها پنهان نمانده و تمام مراد خدای متعال و پیامبر{{صل}} را درک نموده و برای خلق بیان نمایند. و چنین تسلطی بر دین الهی مستلزم [[علم غیب]] [[ائمه]]{{عم}} می‌باشد؛ همانطور که خود [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} برای تبیین دین محتاج علم غیب است. از نمونه‌های حفظ دین از تحریف، تفسیرهایی بوده که ائمه{{عم}} برای قرآن و روایات نبوی ارائه می‌نمودند و یا ردیّه‌هایی که با تعابیری مانند {{عربی|لیس حیث تذهب}}<ref>المحاسن، ج۱، ص۱۰۴، باب۴۳؛ صفار، محمد، بصائر الدرجات، ج۱، ص ۵۰۵، باب ۱۸؛ کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص ۲۱۵؛ و غیره</ref> یا {{عربی|کذبوا اعداء الله}} بر نظر دیگران می‌زدند. همچنین با فدا کردن جان یا آبروی خویش به حفظ دین همت می‌گماردند همانطور که [[امام حسین]]{{ع}} با علم غیب خویش به تقدیر الهی برای حفظ دین به مقتل رفتند و [[امام حسن]]{{ع}} با علم غیب به تقدیر خدا و این که در صورت صلح با معاویه، اصل دین و شیعه حفظ می‌گردد آبروی خویش را در معرض خطر قرار داده و ندای "یا مذل المومنین" را به جان خریدند»<ref>[[سید محمود جزائری|جزائری، سید محمود]]، [[کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان (پایان‌نامه)|کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان]]، ص۱۴۲.</ref>. | ||
}} | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||