تولی به امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۲۵

جایگاه تولی

تولی (پذیرش ولایت) نسبت به معصومان(ع) یکی از وظایفی است که اهل بیت(ع) در روایات متعددی مؤمنان را در دوران غیبت به آن سفارش کرده‌اند؛ امام صادق(ع) ذیل آیۀ ﴿إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ﴾^[۱] می‌‌فرماید: "﴿إِنَّمَا﴾ یعنی سزاوارتر به شما، مُحق‌تر به شما و کارهایتان و جانتان و اموالتان تا روز قیامت، خدا و رسولش است و کسانی که ایمان آوردند، یعنی علی و فرزندانش که امامند"^[۲]. همچنین فرمودند: "خداوند دستور به پذیرش ولایت ائمه(ع) داده که در آیه ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا﴾^[۳] به آنها تصریح می‌نماید: و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما، مردم را هدایت می‌کردند. اینهایند که ولایت و اطاعت آنها لازم است"^[۴].

امام کاظم(ع) در روایتی می‌‌فرماید: "خوشا به حال شیعیان ما که در زمان غیبت قائم ما به محبت ما تمسک می‌جویند و بر موالات نسبت به ما و بیزاری نسبت به دشمنان ما ثابت و استوار هستند. آنها از ما هستند و ما نیز از آنها هستیم"^[۵]. امام علی(ع) فرمودند: "ما را بر عهدۀ مردم، حق فرمانبری و ولایت است و برای این کار، از خداوند سبحان پاداش نیک خواهند گرفت"^[۶].

در روایت دیگری امام صادق(ع) تنها فریضه‌ای را که احدی از مسلمین در هیچ حالی مجاز به ترک آن نیست را فریضه ولایت می‌‌داند^[۷] و ولایت در این روایت به معنای اعتقاد به امامت، داشتن محبت و اظهار آن در عمل است و این ولایت آن قدر مهم است که امام باقر(ع) می‌‌فرماید: "مردم از آن جهت مأمور به طواف شده‌اند که پس از آن به سوی ما بیایند و ولایت ما را اعلام کنند و مودت و نصرت خودشان را به ما عرضه بدارند"^[۸].

آری، بیت‌الله واقعی وجود امام است و طواف واقعی چرخیدن بر محور وجود او و عرض خضوع و ادب به آستان اکرم اوست.

گونه‌های تولی به امام مهدی

تولی یا پذیرش ولایت امام مهدی سه شاخه دارد:

ایمان به ولایت و امامت: ایمان و باور به ولایت داشتن و مقام امامت امام مهدی وظیفه هر مسلمانی است. باور حقیقی به اینکه امام مهدی دوازدهمین امام از نسل پیامبر خاتم(ص) است و نیز از جانب خدای متعال بر انسان‌ها ولایت دارد تأثیر مستقیمی در سبک زندگی و اعمال و رفتار انسان دارد. به‌نوعی می‌‌توان رکن اصلی سبک زندگی منتظران را اعتقاد و ایمانِ راسخ به ولایت و امامت امام مهدی دانست. امام سجاد(ع) می‌فرماید: «همانا کسانی که در زمان غیبت او به سر می‌‌برند و به امامت او اعتقاد داشته و منتظر ظهورش هستند از مردم هر زمانی برترند زیرا خداوند عقل و فهم و معرفتی به آنها داده است که عصر غیبت برای آنها نظیر زمان حضور و مشاهده است و آنها را در زمان غیبت به منزله کسانی قرار داده است که در پیش رسول خدا(ص) در راه خدا شمشیر می‌‌زنند. اینها مخلصان واقعی و شیعیان راستین و دعوت‌کنندگان پنهان و آشکار به دین خدا هستند»^[۹].
محبت و مودت: از وظایف مهم مسلمانان در هر عصر و زمان، محبت و دوستی با اهل بیت پیامبر(ص) در جایگاه دوستان خداوند است. گرچه شیعیان موظف هستند تمام معصومان(ع) را دوست بدارند و به آنها عشق بورزند، اما نسبت به دوستی و محبت به امام مهدی تأکید شده است؛ زیرا او صاحب و امام زمان است؛ همچنین شخصیتی است که همۀ ائمه(ع) دربارۀ او، به عظمت و بزرگی سخن‌ها گفته و تأکیدها کرده‌اند. ایمان با محبت و ولایت امام عصر(ع) کامل می‌‌شود. عشق به امام چون رشته محکمی است که به پیوند امت با امام، معنا و عمق می‌بخشد و این پیوند را از یک پیوند فرمایشی و حزبی خشک خارج می‌سازد. در زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم: «من أحبَّکم فقد احب الله»؛ این فراز به دوستیِ همسان اهل بیت(ع) و خداوند متعال، اشاره دارد که موضوع دوستی خدا و اهل بیتِ او، یکی است؛ یعنی نمی‌توان به خدا عشق ورزید، امّا اهل بیت او را دشمن داشت. از امیر مؤمنان(ع) روایت شده که فرمود: از پیامبر خدا(ص) شنیدم که می‌فرماید: "من، سَرور فرزندان آدم هستم و تو ‌‌ای علی‌‌ و امامان پس از تو، سروران امت من هستید. هر کس ما را دوست بدارد، بی‌گمان، خدا را دوست داشته است و هر کس ما را دشمن داشته باشد، بی‌گمان، خدا را دشمن داشته است و هر که یاور ما شد، بی‌گمان، خدا را یاری کرده است و هر که دشمن ما شد، بی‌گمان، با خدا دشمنی ورزیده است^[۱۰].
اطاعت و نصرت: از مهم‌ترین ویژگی‌ها و وظایف مسلمانان، اطاعت و نصرت امام مهدی است. در واقع، اطاعت و نصرت رکن عملی از وظایف منتظران است. به عبارت دیگر، پس از شناخت و ایمان به ولایت و امامت امام مهدی و نیز مودت قلبی و حقیقی نسبت به ایشان، مسلمانان در حیطۀ عمل نیز باید تابع دستورات امام باشند و از آنان پیروی کنند. قرآن کریم در کنار اطاعت خدا و پیامبر، به اطاعت از اولی الأمر فرمان می‌دهد: ﴿ْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَ أَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَ أُوْلىِ الْأَمْرِ مِنكم‏﴾^[۱۱] اولی الامر به ائمه اهل بیت(ع) تفسیر شده است^[۱۲] همچنین بنا به فرمایش حضرت علی(ع)، اطاعت از امام یک فریضه و بزرگداشت امامت است: «و الطّاعة تعظیما للإمامة»؛^[۱۳]. در حقیقت اطاعت از امامان، اطاعت از خداست؛ پیامبر خاتم در این باره می‌‌فرماید: «به فرمانبرداری از امامان خود تمسّک جویید و با آنان مخالفت نکنید؛ چراکه اطاعت آنان اطاعت خداست»^[۱۴]. وظیفه اصلی انسان منتظر در اطاعت از امام مهدی به‌‌اختصار عبارت‌اند از: شناخت و عمل به آموزه‌های قرآنی؛ فراگیری گفتار، رفتار و سیره اهل بیت(ع)، پیروی از نایبان عام؛ یعنی مراجع دینی و فقهای جامع الشرایط و....

نتیجه

یکی از مهم‌ترین وظایف هر مسلمانی، تولی داشتن به امام مهدی است. تولی داشتن به معنای پذیرش ولایت و امامت امام مهدی است که در سه شاخه نمود پیدا می‌کند؛ نخست باید به ولایت داشتن و امامت حضرت مهدی ایمان و باور قلبی داشت؛ دوم نسبت به ایشان محبت و مودت داشت. اساساً محبت و دوستیِ اهل‌بیتِ پیامبر خاتم(ص) امری است که بدان سفارش ویژه شده است و به تعبیر قرآن کریم مزد رسالت پیامبر خاتم است: ﴿قُل لَّا أَسَْلُكمُ‏ْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فىِ الْقُرْبى﴾‏؛ «بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را»^[۱۵] سوم که بُعد عملیِ تولی به امام مهدی به‌شمار می‌آید، اطاعت و نصرت ایشان است. بنابر قرآن و روایات، اطاعت از امامان، اطاعت از خداست. منتظران خود را در پیروی از آن حضرت پیش‌قدم می‌دانند و الگوی رفتاری و اخلاقی خود را امام(ع) قرار دهند. از آثار این الگو گرفتن این است که آنان در رفتار فردی و اجتماعی طبق خواست امام(ع) حرکت و مسیر زندگی خویش را بر اساس آن تنظیم می‌کنند. از طرفی چون خواست امام(ع) طبق خواست خداوند است و غیر از آن نیست، رفتار فردی و اجتماعی منتظران نیز متأثر از اوامر و نواهی الهی و بر محور رضایتمندی خداوند خواهد بود ^[۱۶].^[۱۷].

پرسش مستقیم

مسلمانان درباره تولی به امام مهدی چه وظیفه‌ای دارند؟ (پرسش)

منابع

پانویس

↑ «سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند» سوره مائده، آیه ۵۵.
↑ «إِنَّمَا یَعْنِی أَوْلَی بِکُمْ أَیْ أَحَقُّ بِکُمْ وَ بِأُمُورِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ وَ أَمْوَالِکُمُ»، ﴿اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا﴾، «یَعْنِی عَلِیّاً وَ أَوْلَادَهُ الْأَئِمَّةَ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ»؛ کافی، ج۱، ص۲۸۸.
↑ «و آنان را پیشوایانی کردیم که به فرمان ما راهبری می‌کردند» سوره انبیاء، آیه ۷۳.
↑ «فَإِنَّ اللَّهَ أَمَرَ بِوَلَایَةِ الْأَئِمَّةِ الَّذِینَ سَمَّاهُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ فِی قَوْلِهِ» ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا﴾ «وَ هُمُ الَّذِینَ أَمَرَ اللَّهُ بِوَلَایَتِهِمْ وَ طَاعَتِهِمْ»؛ بحارالأنوار، ج۷۵، ص۲۲۳.
↑ «طُوبَى لِشِیعَتِنَا الْمُتَمَسِّکِینَ بِحُبِّنَا فِی غَیْبَةِ قَائِمِنَا. الثَّابِتِینَ عَلَى مُوَالَاتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا. أُولَئِکَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ»؛ خصال،ج۲،ص۳۶۱؛ إربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة،ج۲،ص۵۲۴.
↑ غررالحکم.
↑ «إِنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ عَلَی أُمَّةِ مُحَمَّدٍ(ص) خَمْسَ فَرَائِضَ الصَّلَاةَ وَ الزَّکَاةَ وَ الصِّیَامَ وَ الْحَجَّ وَ وَلَایَتَنَا فَرَخَّصَ لَهُمْ فِی أَشْیَاءَ مِنَ الْفَرَائِضِ‌ الْأَرْبَعَةِ وَ لَمْ‌ یُرَخِّصْ‌ لِأَحَدٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ فِی تَرْکِ وَلَایَتِنَا»؛ کافی، ج ۸، ص ۲۷۱.
↑ «إِنَّمَا أُمِرُوا أَنْ یَطُوفُوا بِهَا ثُمَّ یَنْفِرُوا إِلَیْنَا فَیُعْلِمُونَا وَلَایَتَهُمْ وَ مَوَدَّتَهُمْ وَ یَعْرِضُوا عَلَیْنَا نُصْرَتَهُمْ»؛ کافی، ج ۱، ص ۳۹۲.
↑ «"إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ وَ الْقَائِلِینَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ(ع)أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عَنْهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّیْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَی دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً"»؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۳۸۷.
↑ « أَنَا سَيِّدُ وُلْدِ آدَمَ‏ وَ أَنْتَ‏ يَا عَلِيُّ وَ الْأَئِمَّةُ مِنْ بَعْدِكَ سَادَةُ أُمَّتِي مَنْ أَحَبَّنَا فَقَدْ أَحَبَّ اللَّهَ وَ مَنْ أَبْغَضَنَا فَقَدْ أَبْغَضَ اللَّهَ وَ مَنْ وَالانَا فَقَدْ وَالَى اللَّهَ وَ مَنْ عَادَانَا فَقَدْ عَادَى اللَّهَ»الأمالی، صدوق، ص ۵۶۳، ح ۱۶.
↑ «ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.
↑ ر.ک: موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۲ ص ۱۷۱ به نقل از تفسیر عیاشی؛ مناقب، ج ۳، ص ۱۵؛ محسن قرائتی|قرائتی، محسن، زندگی مهدوی در سایه دعای عهد (کتاب)|زندگی مهدوی در سایه دعای عهد، ص۱۰۲‌‌۱۰۴.
↑ نهج البلاغه (صبحی صالح)، حکمت ۲۵۲
↑ «"تمسّکوا بِطَاعَةِ أئمّتکم وَ لَا تُخَالِفُوهُمْ، فَإِنْ طَاعَتُهُمْ طَاعَةِ اللَّهِ"»؛ اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۳۶۹.
↑ سوره شوری، آیه ۲۳.
↑ ر.ک: ملکی راد، محمود، خانواده و زمینه‌سازی ظهور، ص ۴۹.
↑ ر.ک: سبحانی‌نیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص ۴۲؛ انصاری، عبدالرحمن، وظایف منتظران امام عصر ص ۵۱ ـ ۵۵؛ جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج۹، ص۲۳۴، ۲۳۵؛ ضیاءآبادی، سید محمد، حبل متین شناخت ارکان دین، ج۲، ص ۲۰۱؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۲؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، معرفت امام زمان و تکلیف منتظران، ص۱۲۳؛ گوهری، عباس، دیمه کار گراب، محسن، رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه، ص ۹۳‌‌۹۵؛ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۷۲ ـ ۷۴.

[1] «سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند» سوره مائده، آیه ۵۵.

[2] «إِنَّمَا یَعْنِی أَوْلَی بِکُمْ أَیْ أَحَقُّ بِکُمْ وَ بِأُمُورِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ وَ أَمْوَالِکُمُ»، ﴿اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا﴾، «یَعْنِی عَلِیّاً وَ أَوْلَادَهُ الْأَئِمَّةَ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ»؛ کافی، ج۱، ص۲۸۸.

[3] «و آنان را پیشوایانی کردیم که به فرمان ما راهبری می‌کردند» سوره انبیاء، آیه ۷۳.

[4] «فَإِنَّ اللَّهَ أَمَرَ بِوَلَایَةِ الْأَئِمَّةِ الَّذِینَ سَمَّاهُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ فِی قَوْلِهِ» ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا﴾ «وَ هُمُ الَّذِینَ أَمَرَ اللَّهُ بِوَلَایَتِهِمْ وَ طَاعَتِهِمْ»؛ بحارالأنوار، ج۷۵، ص۲۲۳.

[5] «طُوبَى لِشِیعَتِنَا الْمُتَمَسِّکِینَ بِحُبِّنَا فِی غَیْبَةِ قَائِمِنَا. الثَّابِتِینَ عَلَى مُوَالَاتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا. أُولَئِکَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ»؛ خصال،ج۲،ص۳۶۱؛ إربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة،ج۲،ص۵۲۴.

[6] غررالحکم.

[7] «إِنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ عَلَی أُمَّةِ مُحَمَّدٍ(ص) خَمْسَ فَرَائِضَ الصَّلَاةَ وَ الزَّکَاةَ وَ الصِّیَامَ وَ الْحَجَّ وَ وَلَایَتَنَا فَرَخَّصَ لَهُمْ فِی أَشْیَاءَ مِنَ الْفَرَائِضِ‌ الْأَرْبَعَةِ وَ لَمْ‌ یُرَخِّصْ‌ لِأَحَدٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ فِی تَرْکِ وَلَایَتِنَا»؛ کافی، ج ۸، ص ۲۷۱.

[8] «إِنَّمَا أُمِرُوا أَنْ یَطُوفُوا بِهَا ثُمَّ یَنْفِرُوا إِلَیْنَا فَیُعْلِمُونَا وَلَایَتَهُمْ وَ مَوَدَّتَهُمْ وَ یَعْرِضُوا عَلَیْنَا نُصْرَتَهُمْ»؛ کافی، ج ۱، ص ۳۹۲.

[9] «"إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ وَ الْقَائِلِینَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ(ع)أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عَنْهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّیْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَی دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً"»؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۳۸۷.

[10] « أَنَا سَيِّدُ وُلْدِ آدَمَ‏ وَ أَنْتَ‏ يَا عَلِيُّ وَ الْأَئِمَّةُ مِنْ بَعْدِكَ سَادَةُ أُمَّتِي مَنْ أَحَبَّنَا فَقَدْ أَحَبَّ اللَّهَ وَ مَنْ أَبْغَضَنَا فَقَدْ أَبْغَضَ اللَّهَ وَ مَنْ وَالانَا فَقَدْ وَالَى اللَّهَ وَ مَنْ عَادَانَا فَقَدْ عَادَى اللَّهَ»الأمالی، صدوق، ص ۵۶۳، ح ۱۶.

[11] «ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.

[12] ر.ک: موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۲ ص ۱۷۱ به نقل از تفسیر عیاشی؛ مناقب، ج ۳، ص ۱۵؛ محسن قرائتی|قرائتی، محسن، زندگی مهدوی در سایه دعای عهد (کتاب)|زندگی مهدوی در سایه دعای عهد، ص۱۰۲‌‌۱۰۴.

[13] نهج البلاغه (صبحی صالح)، حکمت ۲۵۲

[14] «"تمسّکوا بِطَاعَةِ أئمّتکم وَ لَا تُخَالِفُوهُمْ، فَإِنْ طَاعَتُهُمْ طَاعَةِ اللَّهِ"»؛ اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۳۶۹.

[15] سوره شوری، آیه ۲۳.

[16] ر.ک: ملکی راد، محمود، خانواده و زمینه‌سازی ظهور، ص ۴۹.

[17] ر.ک: سبحانی‌نیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص ۴۲؛ انصاری، عبدالرحمن، وظایف منتظران امام عصر ص ۵۱ ـ ۵۵؛ جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج۹، ص۲۳۴، ۲۳۵؛ ضیاءآبادی، سید محمد، حبل متین شناخت ارکان دین، ج۲، ص ۲۰۱؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۲؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، معرفت امام زمان و تکلیف منتظران، ص۱۲۳؛ گوهری، عباس، دیمه کار گراب، محسن، رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه، ص ۹۳‌‌۹۵؛ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۷۲ ـ ۷۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 {{پانویس}}
-{{امام مهدی}}
 [[رده:تولی به امام مهدی]]
 [[رده:مدخل]]