زید بن ثابت: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[زید بن ثابت در تاریخ اسلامی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[زید بن ثابت در تاریخ اسلامی]] - [[زید بن ثابت در علوم قرآنی]]</div> | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
نسخهٔ ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۶
مقدمه
زید بن ثابت بن ضحاک از اصحاب و از شرکت کنندگان برخی از جنگ‌های ایام رسول خدا(ص)[۱] و مکنی به «ابوسعید»، «عبدالرحمن» و «ابوخارجه»[۲] است. او از جمع کنندگان قرآن در زمان خلافت ابوبکر است[۳]. صحابی رسول خدا(ص) و از کاتبان وحی. وی در مدینه متولد و در مکه پرورده شده. وقتی شش سال داشت پدرش کشته شد و هنگامی که یازده ساله بود اسلام آورد و به مدینه هجرت کرد. او به حکم رسول خدا کتابت سُریانی و عبری را فرا گرفت. و یکی از کسانی بود که نسخه‌ای از قرآن را در حیات رسول خدا(ص) گردآوری کرد و همان نسخه بود که از سوی عمان پذیرفته شد و رسمیت یافت و رونوشت‌های آن به شهرهای دیگر ارسال گردید. در عهد خلافت عثمان متصدی بیت‌المال بود و به او گرایش داشت و از این رو در جنگ‌های امام علی(ع) با مخالفان شرکت نکرد. عمر بن خطاب هربار اکه از مدینه بیرون می‌رفت او را جانشین خود می‌گردانید. از او ۹۲ حدیث در مجموعه‌های حدیثی روایت شده است[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۱۲۹؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۹۰.
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۲، ص۵۳۷.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۹۰.
- ↑ الاعلام، قاموس تراجم اشهر الرجال والنساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، خیرالدین الزرکی، ج۳، ص۵۷؛ تحفه الاحباء، فی نوادر آثار الاصحاب، حاج شیخ عباس قمی، ص۱۶۶؛ سیر اعلام النبلاء، شمس الدین محمد الذهبی، ج۲، ص۴۲۶؛ المنجد فی الاعلام، بطرس حرفوش، ص:۳۴۱
- ↑ تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام، ج۲، ص۱۱۷۶.