هشام بن سالم جوالیقی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[هشام بن سالم جوالیقی کوفی در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[هشام بن سالم جوالیقی کوفی در علوم قرآنی]]</div>


==مقدمه==
==مقدمه==
وی از [[مفسران]] [[عصر حضور]] بوده است. [[شیخ طوسی]] او را از [[اصحاب امام صادق]] و [[امام کاظم]]{{عم}} به شمار آورده است<ref>ر.ک: رجال الطوسی، ص۳۲۹ (اصحاب الصادق{{ع}}، باب الهاء، رقم ۱۷) و ص۳۶۳ (اصحاب الکاظم{{ع}}، باب الهاء، رقم ۲).</ref>.
[[ابوالحکم هشام بن سالم جوالیقی جعفی کوفی]] وی از [[موالی]] [[بشر بن مروان]] و از [[راویان شیعه]]<ref>رجال النجاشی ۲/۳۹۹.</ref> و از [[یاران]] و [[اصحاب امام صادق]] و [[امام کاظم]]{{ع}}<ref>رجال الطوسی ۳۲۹ و ۳۶۳.</ref> بود. او از این بزرگواران،<ref>رجال النجاشی ۲/۳۹۹.</ref> همچنین از [[ابوبصیر]]،<ref>جامع الرواة ۲/۳۱۴.</ref> [[ابوخالد کابلی]] و [[ابان بن تغلب]] [[روایت]] نموده است.<ref>معجم رجال الحدیث ۱۹/۲۹۷.</ref> روایتگرانی مانند [[ابن ابی عمیر]]،<ref>رجال النجاشی ۲/۳۹۹.</ref> [[صفوان بن یحیی]] و [[علی بن حکم]] از او روایت کرده‌اند.<ref>جامع الرواة ۲/۳۱۴.</ref> ابوالحکم در [[نقل حدیث]] فردی مورد [[اعتماد]]<ref>رجال النجاشی ۲/۳۹۹.</ref> و دارای اعتقاداتی [[نیکو]] بود.<ref>جامع الرواة ۲/۳۱۴.</ref> وی پس از [[شهادت امام صادق]]{{ع}} [[مردم]] را از [[بیعت]] با [[عبدالله بن جعفر]] [[فرزند امام صادق]]{{ع}} برحذر داشت و اولین کسی بود که [[امامت]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}}را پذیرفت.<ref>اختیار معرفة الرجال ۲۸۱.</ref> برخی گفته‌اند که ایشان از [[اسیران]] جوزجان،<ref>رجال النجاشی ۲/۳۹۹.</ref> از روستاهای بلخ <ref>معجم البلدان ۲/۱۸۲.</ref> بوده است. کتاب الحج، کتاب المعراج و کتاب التفسیر از آثار اوست.<ref>رجال النجاشی ۲/۳۹۹.</ref> [[آقابزرگ تهرانی]] کتاب الحدیث را هم به آثار او افزوده است<ref>الذریعه ۶/۳۷۱.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۸۲۳.</ref>
 
[[نجاشی]] نیز به [[روایت]] کردن وی از [[ابو عبد الله]] و [[ابو الحسن]] ([[امام صادق]] و امام کاظم){{عم}} اشاره و بر [[ثقه]] بودن وی تأکید کرده و از کتاب [[تفسیر]] داشتن وی خبر داده است<ref>ر.ک: رجال النجاشی، ص۴۳۴، رقم ۱۱۶۵.</ref>.
 
[[آقا بزرگ تهرانی]] نیز با عنوان تفسیر الجوالیقی از تفسیر وی یاد کرده است<ref>ر.ک: آقا بزرگ تهرانی، الذریعة، ج۴، ص۲۷۰، رقم ۱۲۵۵.</ref>. وی از [[دانشمندان شیعه]] بوده است؛ ازاین‌رو در [[تفاسیر شیعه]] از وی روایت شده، ولی در [[تفاسیر اهل تسنن]] ذکر نشده است <ref>براساس برنامه رایانه‌ای معجم فقهی موارد ذکر وی در تفاسیر شیعه ۲۰۸ مورد در ۳۳ جلد است، ولی هشام بن سالم در تفاسیر اهل تسنن هیچ موردی گزارش نمی‌شود.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۲۳۳.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']]
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۳۱

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ابوالحکم هشام بن سالم جوالیقی جعفی کوفی وی از موالی بشر بن مروان و از راویان شیعه[۱] و از یاران و اصحاب امام صادق و امام کاظم(ع)[۲] بود. او از این بزرگواران،[۳] همچنین از ابوبصیر،[۴] ابوخالد کابلی و ابان بن تغلب روایت نموده است.[۵] روایتگرانی مانند ابن ابی عمیر،[۶] صفوان بن یحیی و علی بن حکم از او روایت کرده‌اند.[۷] ابوالحکم در نقل حدیث فردی مورد اعتماد[۸] و دارای اعتقاداتی نیکو بود.[۹] وی پس از شهادت امام صادق(ع) مردم را از بیعت با عبدالله بن جعفر فرزند امام صادق(ع) برحذر داشت و اولین کسی بود که امامت موسی بن جعفر(ع)را پذیرفت.[۱۰] برخی گفته‌اند که ایشان از اسیران جوزجان،[۱۱] از روستاهای بلخ [۱۲] بوده است. کتاب الحج، کتاب المعراج و کتاب التفسیر از آثار اوست.[۱۳] آقابزرگ تهرانی کتاب الحدیث را هم به آثار او افزوده است[۱۴].[۱۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. رجال النجاشی ۲/۳۹۹.
  2. رجال الطوسی ۳۲۹ و ۳۶۳.
  3. رجال النجاشی ۲/۳۹۹.
  4. جامع الرواة ۲/۳۱۴.
  5. معجم رجال الحدیث ۱۹/۲۹۷.
  6. رجال النجاشی ۲/۳۹۹.
  7. جامع الرواة ۲/۳۱۴.
  8. رجال النجاشی ۲/۳۹۹.
  9. جامع الرواة ۲/۳۱۴.
  10. اختیار معرفة الرجال ۲۸۱.
  11. رجال النجاشی ۲/۳۹۹.
  12. معجم البلدان ۲/۱۸۲.
  13. رجال النجاشی ۲/۳۹۹.
  14. الذریعه ۶/۳۷۱.
  15. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۸۲۳.