هشیم بن بشیر سلمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[هشیم بن بشیر سلمی در علوم قرآنی]]</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[هشیم بن بشیر سلمی در تاریخ اسلامی]]</div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۹

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ابومعاویه هشیم بن بشیر بن قاسم بن دینار واسطی سلمی معلم در سال ۱۰۴ یا ۱۰۵ هـ در بخارا متولد شد.[۱] برخی او را اهل واسط دانسته‌اند.[۲] وی از موالی بنی سلیم[۳] بود و در بغداد سکونت داشت.[۴] از زهری، عمرو بن دینار و دیگران حدیث شنید.[۵] محدثانی چون شعبه، ابن مبارک[۶] و ثوری[۷] از او روایت نقل کرده‌اند.

گویند که پدرش آشپز حجاج بن یوسف بود[۸] و هشیم علی‌رغم میل پدر، به تحصیل علم و کتابت حدیث روی آورد و با ابوشیبه قاضی در فقه مناظره کرد.[۹] وی مفسر،[۱۰] فقیه، قاری و محدث بود[۱۱] و در روایت تدلیس می‌‌کرد.[۱۲] هشیم در قیام ابراهیم بن عبدالله، برادر نفس زکیه، در واسط شرکت کرد و پسرش معاویه در آن حادثه کشته شد.[۱۳] سرانجام در شعبان[۱۴] سال ۱۸۳ یا ۱۸۸ [۱۵] در بغداد وفات یافت[۱۶] و در گورستان خیزران به خاک سپرده شد.[۱۷] کتاب التفسیر، السنن، المغازی و القراءات[۱۸] از آثار اوست [۱۹].[۲۰]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تهذیب الکمال ۳۰/۲۷۲.
  2. الثقات ۷/۵۸۷.
  3. الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
  4. تاریخ الاسلام ۱۲/۴۳۲.
  5. تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
  6. الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.
  7. تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
  8. المنتظم ۸/۸۸۹.
  9. تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
  10. طبقات المفسرین (داوودی) ۲/۳۵۳.
  11. معجم المؤلفین ۱۳/۱۵۰.
  12. الثقات ۷/۵۸۷.
  13. الاعلام ۸/۸۹.
  14. الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.
  15. هدیة العارفین ۲/۵۱۰.
  16. الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.
  17. الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.
  18. هدیة العارفین ۲/۵۱۰.
  19. الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
  20. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۸۲۷-۸۲۸.