رمضان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
ماه رمضان، ماه نهم از | ماه رمضان، ماه نهم از ماه‌های قمری، یکی از ماه‌های بافضیلت و ماه [[رحمت]] و [[آمرزش]] است که روزه گرفتن در آن بر مسلمانان [[واجب]] شده است. در روایات از آن به عنوان "[[شهر الله]]" یعنی ماه [[خدا]] یاد شده است<ref>{{متن حدیث|قد اقبل الیکم شهر اللَّه بالبرکة و الرّحمة}}، اى مردم، ماه خدا با بركت و رحمت و مغفرت به شما رو كرده است، عيون أخبار الرضا ، شیخ صدوق ج ۱ ص ۲۹۵</ref>. یکی از شب‌های بسیار مهم در این ماه، "شب قدر" است که بهتر از هزار ماه است و [[قرآن]] نیز در این شب نازل شده است. در نوزدهمین روز این ماه حضرت علی{{ع}} ضربت خوردند و در روز بیست و یکم به [[شهادت]] رسیدند. [[مسلمانان]] از چند روز به ماه رمضان مانده، خود را برای روزه‌داری و [[عبادت]] در این ماه آماده می‌‌کنند و مجالس [[دینی]] و مساجد و نمازهای [[جماعت]] رونق بیشتری دارد و [[فرصت]] خوبی برای انس با خدا و قرآن و [[توبه]] از گناهان است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]]</ref>. | ||
==معناشناسی== | ==معناشناسی== | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
===معنای اصطلاحی=== | ===معنای اصطلاحی=== | ||
[[مفسران]] و واژه‌شناسان با توجه به معانی یاد شده و در مواردی متأثر از برخی | [[مفسران]] و واژه‌شناسان با توجه به معانی یاد شده و در مواردی متأثر از برخی روایات<ref>الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۳۹۷؛ بحار الانوار، ج ۵۵، ص ۳۴۱.</ref>، وجوه گوناگونی را برای نامگذاری این ماه به رمضان بیان کرده‌اند از جمله: | ||
#به معنای سوزاندن | #به معنای سوزاندن گناهان (با [[کارهای نیک]]) آمده است<ref>{{متن حدیث|انما سمى الرمضان لانه یرمض الذنوب}}، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: «ماه رمضان به این نام خوانده شده، زیرا [[گناهان]] را می‌سوزاند»، بحارالانوار، ج۵۵، ص۳۴۱/تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱؛ تفسیر بیضاوی، ج ۱، ص ۱۲۴؛ الدر المنثور، ج ۱، ص ۱۸۳</ref> | ||
#و یا به معنای گرمای درون و سوختن از شدت [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] و [[تحمل]] دشواری‌های آن<ref>الکشاف، ج ۱، ص ۲۲۷؛ تفسیر بیضاوی، ج ۱، ص ۱۲۴؛ لسان العرب، ج ۷، ص ۱۶۲، «رمض»</ref>. | #و یا به معنای گرمای درون و سوختن از شدت [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] و [[تحمل]] دشواری‌های آن<ref>الکشاف، ج ۱، ص ۲۲۷؛ تفسیر بیضاوی، ج ۱، ص ۱۲۴؛ لسان العرب، ج ۷، ص ۱۶۲، «رمض»</ref>. | ||
#حرارت گرفتن [[دل‌ها]] از [[پندها]] و [[اندیشه]] درباره [[آخرت]] از دیگر نام‌های این ماه است<ref>تفسیر ثعلبی، ج ۲، ص ۶۸؛ روض الجنان، ج ۳، ص ۲۴؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱</ref>. | #حرارت گرفتن [[دل‌ها]] از [[پندها]] و [[اندیشه]] درباره [[آخرت]] از دیگر نام‌های این ماه است<ref>تفسیر ثعلبی، ج ۲، ص ۶۸؛ روض الجنان، ج ۳، ص ۲۴؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱</ref>. | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
#[[اقدام]] [[اعراب جاهلی]] به تیز کردن شمشیرها در این ماه و آماده شدن برای [[جنگیدن]] در ماه‌های بعد سبب نامیدن این ماه به رمضان دانسته شده است<ref>التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵۱؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱.</ref>.<ref>[[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]] ج۱۴</ref> | #[[اقدام]] [[اعراب جاهلی]] به تیز کردن شمشیرها در این ماه و آماده شدن برای [[جنگیدن]] در ماه‌های بعد سبب نامیدن این ماه به رمضان دانسته شده است<ref>التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵۱؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱.</ref>.<ref>[[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]] ج۱۴</ref> | ||
== | ==ماه رمضان از منظر قرآن و روایات== | ||
رمضان تنها ماهی است که در | {{همچنین ببینید|ماه رمضان در قرآن||ماه رمضان در حدیث}} | ||
رمضان تنها ماهی است که در قرآن به [[صراحت]] نام آن آمده است و به [[سبب نزول]] قرآن و [[وجوب]] [[روزه‌داری]] در آن از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، تا جایی که شب [[قدر]] آن معادل هزار ماه دانسته شده است: {{متن قرآن|لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ}}<ref>«شب قدر از هزار ماه بهتر است» سوره قدر، آیه ۳.</ref>. روایات فراوانی از [[معصومان]]{{عم}}، از این ماه با عنوان "[[شهر الله]]" یاد کرده<ref>تحف العقول، ص ۴۱۹؛ تهذیب، ج ۴، ص ۱۹۲؛ کنز العمال، ج ۸، ص ۴۶۶.</ref> و فضیلت‌های بسیاری برای آن برشمرده‌اند<ref>برای نمونه نک: الکافی، ج ۴، ص ۶۵ - ۶۸؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۹۴ به بعد؛ الدر المنثور، ج ۱، ص ۱۸۳ ـ ۱۸۹.</ref>. | |||
قرآن در تنها یادکرد صریح از | قرآن در تنها یادکرد صریح از ماه رمضان، پس از بیان وجوب روزه و برخی [[احکام]] آن، از ماه رمضان به عنوان ماه [[نزول قرآن]] برای [[هدایت]] [[انسان‌ها]]<ref>{{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ...}} «(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل.».. سوره بقره، آیه ۱۸۵</ref> به بزرگی یاد شده و به روزه در آن [[فرمان]] می‌دهد: {{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ}}<ref>«(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل. پس هر کس از شما این ماه را دریافت (و در سفر نبود)، باید (تمام) آن را روزه بگیرد و اگر بیمار یا در سفر بود، شماری از روزهایی دیگر (روزه بر او واجب است)؛ خداوند برای شما آسانی می‌خواهد و برایتان دشواری نمی‌خواهد و (می‌خواهد) تا شمار (روزه‌ها) را کامل کنید و تا خداوند را برای آنکه راهنمایی‌تان کرده است به بزرگی یاد کنید و باشد که سپاس گزارید» سوره بقره، آیه ۱۸۵.</ref> با توجه به این آیه و آیات {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ}}<ref>«ما آن (قرآن) را در شب قدر فرو فرستادیم» سوره قدر، آیه ۱.</ref>.<ref>مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۷۸۷؛ روض الجنان، ج ۲۰، ص ۳۴۴.</ref> و نیز آیه {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ}}<ref>«که ما آن را در شبی خجسته فرو فرستادیم، بی‌گمان ما بیم‌دهنده بودیم» سوره دخان، آیه ۳.</ref>،<ref>جامع البیان، ج ۲۵، ص ۶۴؛ روض الجنان، ج ۱۷، ص ۲۰۲ - ۲۰۳.</ref> شب قدر در این ماه قرار دارد. در برخی روایات به [[نزول]] دیگر [[کتاب‌های آسمانی]] در این ماه تصریح شده است<ref>الکافی، ج ۲، ص ۶۲۹؛ تهذیب، ج ۴، ص ۱۹۴؛ المعجم الکبیر، ج ۲۲، ص ۷۵.</ref>. | ||
در باب فضیلت این ماه در حدیثی از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} آمده که ایشان فرموده است: «ای [[مردم]]! شما در ماه رمضان به میهمانی [[خدا]] [[دعوت]] شده و مورد [[لطف]] او قرار گرفته‌اید. در این ماه، نَفَس‌های شما [[تسبیح]]، خوابتان [[عبادت]]، عملتان مقبول و دعایتان [[مستجاب]] است»<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۱۳</ref>.<ref>[[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]] ج۱۴؛ [[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «رمضان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۴۷</ref> | در باب فضیلت این ماه در حدیثی از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} آمده که ایشان فرموده است: «ای [[مردم]]! شما در ماه رمضان به میهمانی [[خدا]] [[دعوت]] شده و مورد [[لطف]] او قرار گرفته‌اید. در این ماه، نَفَس‌های شما [[تسبیح]]، خوابتان [[عبادت]]، عملتان مقبول و دعایتان [[مستجاب]] است»<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۱۳</ref>.<ref>[[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]] ج۱۴؛ [[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «رمضان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۴۷</ref> | ||
==آثار روزه‌داری== | ==آثار روزه‌داری== | ||
در قرآن و | در قرآن و روایات، برای روزه‌داری، آثاری مانند: تقویت [[تقوا]]، [[پرهیزگاری]]<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}} «ای مؤمنان! روزه بر شما مقرّر شده است چنان که بر پیشینیان شما مقرّر شده بود، باشد که پرهیزگاری ورزید» سوره بقره، آیه ۱۸۳.</ref>؛ [[پیشگیری]] از [[عذاب‌های دنیوی]] و [[اخروی]]<ref>بحارالانوار، ج۵، ص۳۳۱.</ref>؛ جلوگیری از [[نفوذ]] [[شیطان]]<ref>مستدرک الوسائل، ج۷، ص۳۵۴.</ref> و [[سلامت جسم]]<ref>بحارالانوار، ج۵۹، ص۲۶۷.</ref> بیان شده است. مهم‌ترین امتیاز ماه رمضان، توجه بیشتر [[مؤمنان]] به [[قرآن کریم]] است<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «رمضان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۴۷.</ref>. | ||
==رمضان و | ==رمضان و مهدویت== | ||
{{همچنین ببینید|رمضان در معارف مهدویت}} | {{همچنین ببینید|رمضان در معارف مهدویت}} | ||
در آخرین سال از [[غیبت حضرت مهدی]]{{ع}}، در این ماه رویدادهای عجیبی اتفاق خواهد افتاد. [[امام صادق]]{{ع}} به [[ابوبصیر]] فرمود: ای [[ابومحمد]]! پیش از [[قیام]] [[حضرت قائم]]{{ع}} قطعاً پنج نشانه ظاهر خواهد شد، [[ندایی آسمانی]] که در | در آخرین سال از [[غیبت حضرت مهدی]]{{ع}}، در این ماه رویدادهای عجیبی اتفاق خواهد افتاد. [[امام صادق]]{{ع}} به [[ابوبصیر]] فرمود: ای [[ابومحمد]]! پیش از [[قیام]] [[حضرت قائم]]{{ع}} قطعاً پنج نشانه ظاهر خواهد شد، [[ندایی آسمانی]] که در ماه رمضان شنیده میشود، [[قیام سفیانی]]، [[قیام خراسانی]]، [[کشته شدن نفس زکیه]] و فرورفتن [[لشکر سفیانی]] به [[زمین]] در [[سرزمین بیداء]]<ref>غیبت نعمانی، ص ۲۸۹ و ۲۵۲.</ref>. | ||
[[امام باقر]]{{ع}} فرمود: در میان [[ماه رمضان]]، [[شب جمعه]] و بیست و سوم، صدای [[جبرئیل]] شنیده خواهد شد. آن صدا [[نام حضرت مهدی]]{{ع}} و نام پدر ایشان را برده و در پی آن صدای [[شیطان]] بلند میشود که به سوی [[دشمنان]] حضرت فرا می‌‌خواند و [[مردم]] با این دو صدا امتحانی سخت خواهند شد و [[حق]] و [[باطل]] مشخص میشود<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۵۴. </ref>. در روایتی از ظاهر شدن نشانه‌ای در | [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: در میان [[ماه رمضان]]، [[شب جمعه]] و بیست و سوم، صدای [[جبرئیل]] شنیده خواهد شد. آن صدا [[نام حضرت مهدی]]{{ع}} و نام پدر ایشان را برده و در پی آن صدای [[شیطان]] بلند میشود که به سوی [[دشمنان]] حضرت فرا می‌‌خواند و [[مردم]] با این دو صدا امتحانی سخت خواهند شد و [[حق]] و [[باطل]] مشخص میشود<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۵۴. </ref>. در روایتی از ظاهر شدن نشانه‌ای در ماه رمضان سخن گفته شده است. این نشانه ستونی از [[آتش]] است که از سوی [[مشرق]] در [[آسمان]] ظاهر خواهد شد. هرگاه چنین نشانه‌ای دیده شد، باید به اندازه یک سال آذوقه ذخیره نمود (زیرا غذا نایاب خواهد شد)<ref>ملاحم: ص ۱۵۹.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۳۱۹-۳۲۰-۳۲۱؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۸.</ref> | ||
==روزه در ادیان دیگر== | ==روزه در ادیان دیگر == | ||
به [[باور]] گروهی، در [[آیین مسیحیت]] هم | به [[باور]] گروهی، در [[آیین مسیحیت]] هم روزه ماه رمضان [[واجب]] بوده؛ ولی آنان [[زمان]] و مقدار روزهای آن را [[تغییر]] داده‌اند<ref> التبیان، ج ۲، ص ۱۱۵؛ مجمع البیان، ج ۲، ص ۴۹۰؛ الکشاف، ج ۱، ص ۲۲۵.</ref>. برخی نیز نخستین روزه ماه رمضان را به [[نوح]]{{ع}} پس از بیرون آمدن از کشتی نسبت داده و بعضی [[تاریخ]] آن را به امت‌های پیش از وی رسانده‌اند<ref>تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۰؛ نیز نک: الکشاف، ج ۱، ص ۲۲۵، ۲۲۷.</ref>. صاحبان دیدگاه یاد شده، برای سخن خود دلیلی نیاورده و به احتمال، برداشت آنان از آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! روزه بر شما مقرّر شده است چنان که بر پیشینیان شما مقرّر شده بود، باشد که پرهیزگاری ورزید» سوره بقره، آیه ۱۸۳.</ref> مبنی بر [[وجوب]] روزه بر [[امت‌های پیشین]] باشد. با وجود این، آیه بر وجوب یاد شده در این ماه دلالت ندارد<ref> التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۳۹ ـ ۲۴۰؛ نیز نک: التبیان، ج ۲، ص ۱۱۵؛ مجمع البیان، ج ۲، ص ۴۹۰.</ref> و برخی روایات وجوب روزه ماه رمضان را تنها به [[پیامبران پیشین]] و [[امت اسلام]] نسبت می‌دهند<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۹۹؛ وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۲۴۰.</ref>.<ref>[[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]] ج۱۴.</ref> | ||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۶: | ||
{{پایان پرسش وابسته}} | {{پایان پرسش وابسته}} | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100408.jpg|22px]] [[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴''']]. | # [[پرونده:1100408.jpg|22px]] [[مهدی ملک‌محمدی|ملک‌محمدی، مهدی]]، [[رمضان (مقاله)|مقاله «رمضان»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴''']]. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۵: | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:ماه‌های قمری]] | |||
نسخهٔ ۲ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۱
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
رمضان در قرآن - رمضان در حدیث - رمضان در معارف دعا و زیارات - رمضان در فقه - رمضان در معارف و سیره سجادی - رمضان در معارف مهدویت
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل رمضان (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
رمضان به معنای سوزاندن گناهان، نهمین ماه از ماه‌های قمری و ماهی که روزه گرفتن در آن واجب است. در آیات و روایات فراوانی درباره ماه رمضان و آثار و فواید روزه‌داری و احکام آن بحث شده است. "ماه رمضان"، از ماه‌های بافضیلتی است که "شب قدر" در آن قرار دارد و قرآن در این شب نازل شده است. حضرت علی(ع) نیز در این ماه به شهادت رسیده است. در آخرین سال از غیبت حضرت مهدی(ع)، در این ماه رویدادهای عجیبی اتفاق خواهد افتاد.
مقدمه
ماه رمضان، ماه نهم از ماه‌های قمری، یکی از ماه‌های بافضیلت و ماه رحمت و آمرزش است که روزه گرفتن در آن بر مسلمانان واجب شده است. در روایات از آن به عنوان "شهر الله" یعنی ماه خدا یاد شده است[۱]. یکی از شب‌های بسیار مهم در این ماه، "شب قدر" است که بهتر از هزار ماه است و قرآن نیز در این شب نازل شده است. در نوزدهمین روز این ماه حضرت علی(ع) ضربت خوردند و در روز بیست و یکم به شهادت رسیدند. مسلمانان از چند روز به ماه رمضان مانده، خود را برای روزه‌داری و عبادت در این ماه آماده می‌‌کنند و مجالس دینی و مساجد و نمازهای جماعت رونق بیشتری دارد و فرصت خوبی برای انس با خدا و قرآن و توبه از گناهان است[۲].
معناشناسی
معنای لغوی
رمضان از ریشه "رمض" به معنای سوزاندن[۳]، گرم شدن سنگ و ریگ از شدت حرارت خورشید[۴] یا تیز و براق کردن شمشیر[۵] گرفته شده است[۶].
معنای اصطلاحی
مفسران و واژه‌شناسان با توجه به معانی یاد شده و در مواردی متأثر از برخی روایات[۷]، وجوه گوناگونی را برای نامگذاری این ماه به رمضان بیان کرده‌اند از جمله:
- به معنای سوزاندن گناهان (با کارهای نیک) آمده است[۸]
- و یا به معنای گرمای درون و سوختن از شدت گرسنگی و تشنگی و تحمل دشواری‌های آن[۹].
- حرارت گرفتن دل‌ها از پندها و اندیشه درباره آخرت از دیگر نام‌های این ماه است[۱۰].
- عده ای هم پاک ساختن جسم و جان انسان از گناه را وجه تسمیه این ماه می‌دانند[۱۱].
- اقدام اعراب جاهلی به تیز کردن شمشیرها در این ماه و آماده شدن برای جنگیدن در ماه‌های بعد سبب نامیدن این ماه به رمضان دانسته شده است[۱۲].[۱۳]
ماه رمضان از منظر قرآن و روایات
رمضان تنها ماهی است که در قرآن به صراحت نام آن آمده است و به سبب نزول قرآن و وجوب روزه‌داری در آن از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، تا جایی که شب قدر آن معادل هزار ماه دانسته شده است: ﴿لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ﴾[۱۴]. روایات فراوانی از معصومان(ع)، از این ماه با عنوان "شهر الله" یاد کرده[۱۵] و فضیلت‌های بسیاری برای آن برشمرده‌اند[۱۶].
قرآن در تنها یادکرد صریح از ماه رمضان، پس از بیان وجوب روزه و برخی احکام آن، از ماه رمضان به عنوان ماه نزول قرآن برای هدایت انسان‌ها[۱۷] به بزرگی یاد شده و به روزه در آن فرمان می‌دهد: ﴿شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ﴾[۱۸] با توجه به این آیه و آیات ﴿إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ﴾[۱۹].[۲۰] و نیز آیه ﴿إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ﴾[۲۱]،[۲۲] شب قدر در این ماه قرار دارد. در برخی روایات به نزول دیگر کتاب‌های آسمانی در این ماه تصریح شده است[۲۳].
در باب فضیلت این ماه در حدیثی از پیامبر اکرم(ص) آمده که ایشان فرموده است: «ای مردم! شما در ماه رمضان به میهمانی خدا دعوت شده و مورد لطف او قرار گرفته‌اید. در این ماه، نَفَس‌های شما تسبیح، خوابتان عبادت، عملتان مقبول و دعایتان مستجاب است»[۲۴].[۲۵]
آثار روزه‌داری
در قرآن و روایات، برای روزه‌داری، آثاری مانند: تقویت تقوا، پرهیزگاری[۲۶]؛ پیشگیری از عذاب‌های دنیوی و اخروی[۲۷]؛ جلوگیری از نفوذ شیطان[۲۸] و سلامت جسم[۲۹] بیان شده است. مهم‌ترین امتیاز ماه رمضان، توجه بیشتر مؤمنان به قرآن کریم است[۳۰].
رمضان و مهدویت
در آخرین سال از غیبت حضرت مهدی(ع)، در این ماه رویدادهای عجیبی اتفاق خواهد افتاد. امام صادق(ع) به ابوبصیر فرمود: ای ابومحمد! پیش از قیام حضرت قائم(ع) قطعاً پنج نشانه ظاهر خواهد شد، ندایی آسمانی که در ماه رمضان شنیده میشود، قیام سفیانی، قیام خراسانی، کشته شدن نفس زکیه و فرورفتن لشکر سفیانی به زمین در سرزمین بیداء[۳۱].
امام باقر(ع) فرمود: در میان ماه رمضان، شب جمعه و بیست و سوم، صدای جبرئیل شنیده خواهد شد. آن صدا نام حضرت مهدی(ع) و نام پدر ایشان را برده و در پی آن صدای شیطان بلند میشود که به سوی دشمنان حضرت فرا می‌‌خواند و مردم با این دو صدا امتحانی سخت خواهند شد و حق و باطل مشخص میشود[۳۲]. در روایتی از ظاهر شدن نشانه‌ای در ماه رمضان سخن گفته شده است. این نشانه ستونی از آتش است که از سوی مشرق در آسمان ظاهر خواهد شد. هرگاه چنین نشانه‌ای دیده شد، باید به اندازه یک سال آذوقه ذخیره نمود (زیرا غذا نایاب خواهد شد)[۳۳].[۳۴]
روزه در ادیان دیگر
به باور گروهی، در آیین مسیحیت هم روزه ماه رمضان واجب بوده؛ ولی آنان زمان و مقدار روزهای آن را تغییر داده‌اند[۳۵]. برخی نیز نخستین روزه ماه رمضان را به نوح(ع) پس از بیرون آمدن از کشتی نسبت داده و بعضی تاریخ آن را به امت‌های پیش از وی رسانده‌اند[۳۶]. صاحبان دیدگاه یاد شده، برای سخن خود دلیلی نیاورده و به احتمال، برداشت آنان از آیه ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ﴾[۳۷] مبنی بر وجوب روزه بر امت‌های پیشین باشد. با وجود این، آیه بر وجوب یاد شده در این ماه دلالت ندارد[۳۸] و برخی روایات وجوب روزه ماه رمضان را تنها به پیامبران پیشین و امت اسلام نسبت می‌دهند[۳۹].[۴۰]
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ «قد اقبل الیکم شهر اللَّه بالبرکة و الرّحمة»، اى مردم، ماه خدا با بركت و رحمت و مغفرت به شما رو كرده است، عيون أخبار الرضا ، شیخ صدوق ج ۱ ص ۲۹۵
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی
- ↑ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱.
- ↑ العین، ج ۷، ص ۳۹؛ مجمع البحرین، ج ۲، ص ۲۲۳، «رمض».
- ↑ الصحاح، ج ۳، ص ۱۰۸۱؛ تاج العروس، ج ۱۰، ص ۶، «رمض»؛ التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵۱.
- ↑ ملک‌محمدی، مهدی، مقاله «رمضان»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴؛ محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی.
- ↑ الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۳۹۷؛ بحار الانوار، ج ۵۵، ص ۳۴۱.
- ↑ «انما سمى الرمضان لانه یرمض الذنوب»، پیامبر اکرم(ص) فرمود: «ماه رمضان به این نام خوانده شده، زیرا گناهان را می‌سوزاند»، بحارالانوار، ج۵۵، ص۳۴۱/تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱؛ تفسیر بیضاوی، ج ۱، ص ۱۲۴؛ الدر المنثور، ج ۱، ص ۱۸۳
- ↑ الکشاف، ج ۱، ص ۲۲۷؛ تفسیر بیضاوی، ج ۱، ص ۱۲۴؛ لسان العرب، ج ۷، ص ۱۶۲، «رمض»
- ↑ تفسیر ثعلبی، ج ۲، ص ۶۸؛ روض الجنان، ج ۳، ص ۲۴؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱
- ↑ روض الجنان، ج ۳، ص ۲۴؛ التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵.
- ↑ التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۵۱؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۱.
- ↑ ملک‌محمدی، مهدی، مقاله «رمضان»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴
- ↑ «شب قدر از هزار ماه بهتر است» سوره قدر، آیه ۳.
- ↑ تحف العقول، ص ۴۱۹؛ تهذیب، ج ۴، ص ۱۹۲؛ کنز العمال، ج ۸، ص ۴۶۶.
- ↑ برای نمونه نک: الکافی، ج ۴، ص ۶۵ - ۶۸؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۹۴ به بعد؛ الدر المنثور، ج ۱، ص ۱۸۳ ـ ۱۸۹.
- ↑ ﴿شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ...﴾ «(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل.».. سوره بقره، آیه ۱۸۵
- ↑ «(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل. پس هر کس از شما این ماه را دریافت (و در سفر نبود)، باید (تمام) آن را روزه بگیرد و اگر بیمار یا در سفر بود، شماری از روزهایی دیگر (روزه بر او واجب است)؛ خداوند برای شما آسانی می‌خواهد و برایتان دشواری نمی‌خواهد و (می‌خواهد) تا شمار (روزه‌ها) را کامل کنید و تا خداوند را برای آنکه راهنمایی‌تان کرده است به بزرگی یاد کنید و باشد که سپاس گزارید» سوره بقره، آیه ۱۸۵.
- ↑ «ما آن (قرآن) را در شب قدر فرو فرستادیم» سوره قدر، آیه ۱.
- ↑ مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۷۸۷؛ روض الجنان، ج ۲۰، ص ۳۴۴.
- ↑ «که ما آن را در شبی خجسته فرو فرستادیم، بی‌گمان ما بیم‌دهنده بودیم» سوره دخان، آیه ۳.
- ↑ جامع البیان، ج ۲۵، ص ۶۴؛ روض الجنان، ج ۱۷، ص ۲۰۲ - ۲۰۳.
- ↑ الکافی، ج ۲، ص ۶۲۹؛ تهذیب، ج ۴، ص ۱۹۴؛ المعجم الکبیر، ج ۲۲، ص ۷۵.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۱۳
- ↑ ملک‌محمدی، مهدی، مقاله «رمضان»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴؛ شایسته‌نژاد، علی اکبر، مقاله «رمضان»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۴۷
- ↑ ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ﴾ «ای مؤمنان! روزه بر شما مقرّر شده است چنان که بر پیشینیان شما مقرّر شده بود، باشد که پرهیزگاری ورزید» سوره بقره، آیه ۱۸۳.
- ↑ بحارالانوار، ج۵، ص۳۳۱.
- ↑ مستدرک الوسائل، ج۷، ص۳۵۴.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۹، ص۲۶۷.
- ↑ شایسته‌نژاد، علی اکبر، مقاله «رمضان»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۴۷.
- ↑ غیبت نعمانی، ص ۲۸۹ و ۲۵۲.
- ↑ غیبت نعمانی: ص ۲۵۴.
- ↑ ملاحم: ص ۱۵۹.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۱۹-۳۲۰-۳۲۱؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۶۸.
- ↑ التبیان، ج ۲، ص ۱۱۵؛ مجمع البیان، ج ۲، ص ۴۹۰؛ الکشاف، ج ۱، ص ۲۲۵.
- ↑ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۹۰؛ نیز نک: الکشاف، ج ۱، ص ۲۲۵، ۲۲۷.
- ↑ «ای مؤمنان! روزه بر شما مقرّر شده است چنان که بر پیشینیان شما مقرّر شده بود، باشد که پرهیزگاری ورزید» سوره بقره، آیه ۱۸۳.
- ↑ التفسیر الکبیر، ج ۵، ص ۲۳۹ ـ ۲۴۰؛ نیز نک: التبیان، ج ۲، ص ۱۱۵؛ مجمع البیان، ج ۲، ص ۴۹۰.
- ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۹۹؛ وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۲۴۰.
- ↑ ملک‌محمدی، مهدی، مقاله «رمضان»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴.