فرجام شیطان: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (تمیزکاری)
جز (جایگزینی متن - '== پانویس == {{پانویس}} {{امام مهدی}}' به '== پانویس == {{پانویس}}')
خط ۳۷: خط ۳۷:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{امام مهدی}}


[[رده:مهدویت]]
[[رده:مهدویت]]

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۷


مقدمه

  • از آنجایی که نقش شیطان در دشمنی با حضرت، قابل توجه است و می‌توان او را دشمن‌ترین فرد با حضرت و قیام او دانست؛ در اینجا به فعالیت‌ها و سرنوشت او اشاره می‌شود. روایات درباره سرانجام شیطان، متفاوت است؛ اما در بعضی آمده است نابودی وی به دست حضرت مهدی(ع) خواهد بود[۱]. از وهب بن جمیع نقل شده که گفت: از حضرت صادق(ع) درباره این گفته ابلیس پرسیدم که: ﴿قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ * قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ * إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ[۲]؛ آن، چه روزی خواهد بود؟ امام فرمود: «"یا وَهْبُ أَ تَحْسَبُ أَنهُ یوْمُ یبْعَثُ اللهُ الناسَ لا وَ لَکِن اللهَ عَز وَ جَل أَنْظَرَهُ إِلَی یوْمِ یبْعَثُ اللهُ قَائِمَنَا فَیأْخُذُ بِنَاصِیتِهِ فَیضْرِبُ عُنُقَهُ فَذَلِکَ الْیوْمُ هُوَ الْوَقْتُ الْمَعْلُومُ"»[۳]؛ آیا گمان می‌کنی آن روز رستاخیز بزرگ است؟ هرگز! بلکه خداوندعزوجل او را تا روزی که قائم ما قیام کند، فرصت داده است. آن گاه [[[قائم]] ما] او را از پیشانی‌اش گرفته، گردنش را خواهد زد. آن هنگام روز وقت معلوم است. ممکن است مقصود از روایت، این باشد که با روشن شدن حقایق در عصر ظهور و رشد بسیار بالای عقلانی در آن عصر، دیگر مجالی برای اغوای شیطان باقی نخواهد ماند و او عملاً خلع سلاح و نابود می‌شود و این، پایان مهلت او است[۴]. البته در برخی روایات، هلاکت شیطان به دست پیامبر اکرم(ص) دانسته شده است[۵][۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. در جلد پایانی این مجموعه به برخی پرسش‌ها در این‌باره اشاره خواهد شد.
  2. گفت: "پروردگارا، پس مرا تا روزی که برانگیخته خواهند شد مهلت ده." فرمود: "تو از مهلت یافتگانی، تا روز [و] وقت معلوم."حجر آیات ۳۶ ۳۸.
  3. عیاشی، تفسیر عیاشی، ج۲، ص۲۴۲؛ طبری، دلائل الامامه، ص۲۴۰.
  4. نک: صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۴۲، ح۵؛ طبری، دلائل الامامه، ص۲۴۶؛ مسعودی، اثبات الوصیه، ص۱۵.
  5. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج۶۰، ص۲۴۴، ح۹۶.
  6. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳ ، ص۱۹۹، ۲۰۰.