بر در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = بر | |||
| عنوان مدخل = [[بر]] | |||
| مداخل مرتبط = [[بر در قرآن]] - [[بر در حدیث]] - [[بر در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = بر (پرسش) | |||
}} | |||
==[[کلمات قصار]] پیرامون بِرّ== | ==[[کلمات قصار]] پیرامون بِرّ== | ||
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۳۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث بر است. بر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بر در قرآن - بر در حدیث - بر در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطکلمات قصار پیرامون بِرّ
در غررالحکم و دررالکلم در “باب البِرّ” سخنانی به اقتصار از مولای موحدان، امیر مؤمنان، علی(ع) بیان شده، که در این جا تنها به نقل بخشی از آنها می‌پردازیم:
- «الْبِرُّ عَمَلٌ مُصْلِحٌ»: نیکویی، عملی است اصلاح‌کننده.
- «الْبِرُّ عَمَلٌ صَالِحٌ»: نیکویی و کار خیر، عملی است پسندیده.
- «الْبِرُّ غَنِيمَةُ الْحَازِمِ»: نیکویی، یا صله و احسان، غنیمت دوراندیش است.
- «خَيْرُ الْبِرِّ مَا وَصَلَ إِلَى الْأَحْرَارِ»: بهترین احسان، آن است که به آزادگان رسا۔ (به کسانی که در بند علایق نیستند).
- «خَيْرُ الْبِرِّ مَا وَصَلَ إِلَى الْمُحْتَاجِ»: بهترین احسان، آن است که به محتاج رسد.
- «فِي كُلِّ بِرٍّ شُكْرٌ»: در هر خیر و نیکی، شکری است.
- « تَعْجِيلُ الْبِرِّ زِيَادَةٌ فِي الْبِرِّ»: شتاب کردن در نیکی، زیادتی در نیکویی است.
- «مَنْ مَنَعَ بِرّاً مَنَعَ شُكْراً»: هر که احسانی را منع کند (و احسانی را که توانایی آن را دارد، انجام ندهد)، منع شکری کرده، (یا از شکری منع شده است، که دیگران و یا خدا از او تشکر نماید).
- «مَنْ بَذَلَ بِرَّهُ انْتَشَرَ ذِكْرُهُ»: هر که نیکی خود را بذل کند، یاد او (در میان مردم) پراکنده شود، (شهرت پیدا کند).
- «مَنْ أَتْبَعَ الْإِحْسَانَ بِالْإِحْسَانِ وَ احْتَمَلَ جِنَايَاتِ الْإِخْوَانِ وَ الْجِيرَانِ فَقَدْ أَكْمَلَ الْبِرَّ»: هر که احسانی را در پی احسانی کند، متحمل (هزینه) جنایات برادران و همسایگان گردد، پس در حقیقت بِرّ و نیکی را کامل گردانیده است.
- «مَنْ بَخِلَ عَلَيْكَ بِبِشْرِهِ لَمْ يَسْمَحْ بِبِرِّهِ»: هر که از شکفته‌رویی خود، بخیلی کند، با احسان خود جود نکند.
- «مِنْ أَفْضَلِ الْبِرِّ بِرُّ الْأَيْتَامِ»: از افزون‌ترین نیکویی، نیکویی نمودن به یتیمان است[۱].
منابع
پانویس
- ↑ امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن ج۱، ص ۳۲۱.