بکر بن عجلی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط =  [[بکر بن عجلی در تاریخ اسلامی]] - [[بکر بن عجلی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[بکر بن عجلی در تاریخ اسلامی]] - [[بکر بن عجلی در تراجم و رجال]]</div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۲۲

مقدمه

  • در کتاب‌های تاریخ شرحی از بکر نیامده، تنها از او حدیثی از امیرالمؤمنین(ع) نقل شده است که استفاده می‌شود او از اصحاب و نزدیکان حضرت بوده است. حدیث چنین است: او می‌گوید: در رحبة (میدان شهر) کوفه[۱] کنار حضرت علی(ع) نشسته بودیم که جمعی وارد شدند و سلام کردند و جواب شنیدند، اما حضرت آنها را نشناخت، لذا سؤال کرد: شما از اهل شام هستید یا جزیره؟ گفتند: ما از اهل شام هستیم. بعد آنان از حضرت پرسیدند: پدر ما از دنیا رفته و اموال زیادی بر جای گذاشته و چند برادر و خواهریم و یکی از ما خنثی است که هم آلت مردانه دارد و هم آلت زنانه، و او از ما حق ارث پسری طلب می‌کند، اینک وظیفه ما چیست؟
  • حضرت پرسید: "چرا از معاویه سؤال نکردید؟" گفتند: نزد او رفته‌ایم ولی از پاسخ این سؤال عاجز ماند!حضرت نگاهی به این طرف و آن طرف کرد و فرمود: "خدا لعنت کند مردمی را که به قضاوت ما راضی نمی‌باشند و در دین هم به ما طعن می‌زنند"[۲]؛ سپس خطاب به آن گروه شامی کرد و فرمود: "بروید نزد آن وارث خنثی نگاه کنید، اگر از مجرای مردانه بول می‌کند، برای او میراث مرد است و اگر از غیر آن بول می‌کند، او ارث زنانه می‌برد". آنان بازگشتند و دیدند که او از مجرای مردانه بول می‌کند و لذا به او ارث پسری دادند[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. رحبه، محل وسیع را گویند، در قرآن آمده: ﴿وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ «و زمین با گستردگی‌اش بر شما تنگ شد» سوره توبه، آیه ۲۵.
  2. «لَعَنَ اَللَّهُ قَوْماً يَرْضَوْنَ بِقَضَائِنَا وَ يَطْعَنُونَ عَلَيْنَا فِي دِينِنَا»
  3. اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۹۴.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۵۰.