شیطان در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{نبوت}}

==مقدمه==

*[[شیطان]] در [[زندگی]] [[انسان]] نقش گسترده و حیاتی دارد و بر اساس فلسفه‌ای خاص [[آفریده]] شده است. [[قرآن کریم]] به صورت گسترده موضوع [[شیطان]] را با نقش‌های متفاوت توصیف و تعریف کرده و نشان داده است که این موجود نامرئی چه شگردهایی دارد، چگونه خطرناک و ضربه زننده است و نیز نقطه‌های [[ضعف]] و ضربه‌پذیری [[شیطان]] در کجاها است، تا ما با [[شناخت]] و روشن‌بینی، این [[دشمن]] نابکار را شناسایی و از ضربه‌های احتمالی آن [[پیشگیری]] کنیم. از آنجا که [[انسان]] چه [[مؤمن]] و چه [[کافر]]، چه [[پیامبر]] و چه [[انسان]] معمولی، همواره در معرض این [[دشمنی]] قرار دارد، برای [[پیشگیری]] و مواجهه با آن، در قدم نخست، شناسایی وی است. از نظر [[قرآن کریم]]، وسوسه‌های [[شیطان]] فراگیر است و این [[دشمن]] اختصاص به گروه و دسته طبقه خاصی ندارد، از همه قشرها و طبقات حتی [[پیامبران]] را هم [[هدف]] قرار می‌دهد. البته اینکه [[پیامبران]] نیز مانند دیگر [[انسان‌ها]] در معرض تهدیدات [[شیطان]] قرار گیرند، شگفت‌انگیز است، اما این [[عدالت]] [[خداوند]] است که همه را [[آزمایش]] کند. «{{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ}}<ref>«و بدین‌گونه برای هر پیامبری دشمنی از شیطان‌های آدمی و پری قرار دادیم که برخی به برخی دیگر یکدیگر، به فریب سخنان آراسته الهام می‌کنند و اگر پروردگار تو می‌خواست آن (کار) را نمی‌کردند پس آنان را با دروغی که می‌بافند واگذار» سوره انعام، آیه ۱۱۲.</ref>. و بدین‌گونه برای هر [[پیامبری]] [[دشمنی]] از شیطان‌های [[جن]] و [[انسان]] برگماشتیم. چنانکه در جایی دیگر می‌گوید هیچ [[رسول]] و [[پیامبری]] را نفرستادیم جز اینکه هرگاه [[آرمان]] و هدفی و آرزویی می‌نمود، [[شیطان]] در طرح [[آرمان]] و [[تلاوت]] آیاتش القای ([[شبهه]]) می‌کرد «وَ{{متن قرآن|َمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَلَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ}}<ref>«و ما پیش از تو هیچ فرستاده و هیچ پیامبری نفرستادیم مگر اینکه چون آرزو می‌کرد (که دعوتش فراگیر شود)  شیطان در آرزوی وی (با وسوسه افکندن در دل مردم خلل) می‌افکند آنگاه خداوند آنچه را که شیطان می‌افکند، از میان برمی‌دارد سپس آیات خود را استوار می‌گرداند و» سوره حج، آیه ۵۲.</ref>. بنابراین طبیعی است که به [[پیامبر]] هشدار بدهد، راه‌های آسیب پذیری را نشان دهد، او را [[تربیت]] و [[هدایت]] کند.