اسماعیل بن ابیزیاد سکونی در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخهها
(←مقدمه) |
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = اسماعیل بن ابیزیاد سکونی | |||
| عنوان مدخل = [[اسماعیل بن ابیزیاد سکونی]] | |||
| مداخل مرتبط = [[اسماعیل بن ابیزیاد سکونی در علوم قرآنی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== |
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۴
مقدمه
اسماعیل بن ابی زیاد کوفی[۱] - معروف به سکونی - یکی از مفسران صاحب تفسیر عصر حضور است؛ زیرا شیخ او را از اصحاب امام صادق(ع) به شمار آورده است[۲] و کتابشناس معروف آقا بزرگ تهرانی با عناوین تفسیر ابن ابی زیاد، تفسیر اسماعیل بن ابی زیاد و تفسیر السکونی از کتاب تفسیری وی یاد کرده[۳] و روایات تفسیری از وی در کتب تفاسیر نقل شده است[۴].
شیخ طوسی در بحث تعادل و تراجیح او را در شمار افرادی از عامّه (اهل تسنن) آورده است که شیعه به روایات آنان در صورتی که منکر و مخالف روایات شیعه نباشد، عمل میکنند[۵] و آیتالله خویی روایت او را حجت دانسته است[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ اسم «ابی زیاد» مسلم است (ر.ک: رجال الطوسی، ص۱۴۷، اصحاب الصادق(ع)، باب الهمزة، رقم ۹۲).
- ↑ ر.ک: رجال الطوسی، ص۱۴۷.
- ↑ ر.ک: آقا بزرگ تهرانی، الذریعة، ج۴، ص۲۴۰، ذیل رقم ۱۱۷۱ و ص۲۶۰، رقم ۱۲۱۹ و ص۲۷۶، ذیل رقم ۱۲۷۶.
- ↑ براساس برنامه رایانهای معجم فقهی، موارد ذکر «سکونی» در تفاسیر شیعه و سنی ۱۶۵ مورد در ۶۰ جلد میباشد، ولی ممکن است برخی از آن موارد سکونی دیگری غیر از سکونی یادشده باشد.
- ↑ پس از نقل روایتی از امام صادق(ع) فرموده است: و لا جل ما قلناه عملت الطائفة بما رواه حفص بن غیاث و.... و السکونی و غیرهم من العامة عن ائمتنا(ع) فی ما لم ینکروه و لم یکن عندهم خلافه (طوسی، عدّة الاصول، ج۱، ص۳۸۰).
- ↑ ر.ک: خویی، معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۱۰۷.
- ↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۳۱-۲۳۲.