خاندان نوبختی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== پانویس == {{پانویس}} {{امام مهدی}}' به '== پانویس == {{پانویس}} ') |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
دعوی [[حسین بن منصور حلاج]] در خصوص [[بابیت]] و اظهار رأی مخصوص او در باب شمار [[ائمه]]، در [[حکم]] [[اعلان]] [[خصومت]] صریح با خاندان نوبختی بود؛ زیرا یک تن از آنان، یعنی [[ابوالقاسم حسین بن روح]] از سال ٣٠٥ [[مقام]] [[وکالت]] و بابیت [[امام غائب]]{{ع}} را داشت و یک تن دیگر از آن [[خانواده]] هم که [[ابو سهل اسماعیل بن علی]] باشد، در [[تاریخ]] [[شورش]] [[حلاج]]، [[رئیس]] [[امامیه]] در بغداد شمرده می‌شد<ref>آخرین امید، داود الهامی، ص۱۴۵.</ref>. نیز «خاندان نوبختی» عنوان کتابی است که «[[اقبال آشتیانی]]» نوشته و به تفصیل به شخصیت‌های برجسته و موقعیت این خاندان پرداخته است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۸۹.</ref>. | دعوی [[حسین بن منصور حلاج]] در خصوص [[بابیت]] و اظهار رأی مخصوص او در باب شمار [[ائمه]]، در [[حکم]] [[اعلان]] [[خصومت]] صریح با خاندان نوبختی بود؛ زیرا یک تن از آنان، یعنی [[ابوالقاسم حسین بن روح]] از سال ٣٠٥ [[مقام]] [[وکالت]] و بابیت [[امام غائب]]{{ع}} را داشت و یک تن دیگر از آن [[خانواده]] هم که [[ابو سهل اسماعیل بن علی]] باشد، در [[تاریخ]] [[شورش]] [[حلاج]]، [[رئیس]] [[امامیه]] در بغداد شمرده می‌شد<ref>آخرین امید، داود الهامی، ص۱۴۵.</ref>. نیز «خاندان نوبختی» عنوان کتابی است که «[[اقبال آشتیانی]]» نوشته و به تفصیل به شخصیت‌های برجسته و موقعیت این خاندان پرداخته است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۸۹.</ref>. | ||
== | == جستارهای وابسته == | ||
* [[ابوسهل بن نوبخت]] | |||
* [[ابوسهل نوبختی]] | |||
* [[حسین بن روح نوبختی]] (از [[نواب اربعه]]) | |||
* [[حسن بن موسی نوبختی]] (صاحب [[فرق الشیعه]]) | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۰
مقدمه
از خاندان‌های معروف بغداد و ایرانی‌نژاد بودند. آنان با پذیرش اسلام، به دربار عباسیان راه یافتند و از راه نشر علوم و حکمت، خدمات شایانی کردند. بسیاری از افراد این خاندان در دستگاه خلافت، مناصب اداری و دیوانی داشتند و چند تن به وزارت رسیدند. حسین بن روح (نائب خاص حضرت) خود از این خاندان بود. حسن بن موسی نوبختی متکلم و فیلسوف برجسته شیعه، ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی متکلّم مبرّز بغداد، و ابو اسحاق ابراهیم بن نوبخت از این خاندان بودند[۱].
دعوی حسین بن منصور حلاج در خصوص بابیت و اظهار رأی مخصوص او در باب شمار ائمه، در حکم اعلان خصومت صریح با خاندان نوبختی بود؛ زیرا یک تن از آنان، یعنی ابوالقاسم حسین بن روح از سال ٣٠٥ مقام وکالت و بابیت امام غائب(ع) را داشت و یک تن دیگر از آن خانواده هم که ابو سهل اسماعیل بن علی باشد، در تاریخ شورش حلاج، رئیس امامیه در بغداد شمرده می‌شد[۲]. نیز «خاندان نوبختی» عنوان کتابی است که «اقبال آشتیانی» نوشته و به تفصیل به شخصیت‌های برجسته و موقعیت این خاندان پرداخته است[۳].
جستارهای وابسته
- ابوسهل بن نوبخت
- ابوسهل نوبختی
- حسین بن روح نوبختی (از نواب اربعه)
- حسن بن موسی نوبختی (صاحب فرق الشیعه)
منابع
پانویس
- ↑ نشریه موعود، ش ۳۳، ص۶۴.
- ↑ آخرین امید، داود الهامی، ص۱۴۵.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۸۹.