ذلت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = ذلت | | موضوع مرتبط = ذلت | ||
| خط ۱۰: | خط ۹: | ||
[[مقهور]] شدن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۳۰.</ref>، [[احساس]] کوچکی و [[ضعف]] (در مقابل کسی که بالاتر و [[برتر]] است)<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۳۲۷.</ref>، [[خوار]] کردن، ناچاری و [[درماندگی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۴.</ref>. اصل آن "ذلّ" به معنای افتادگی، [[نرمی]] و [[فروتنی]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۴۵.</ref> در مقابل عزّ ([[عزت]] و [[سربلندی]]). | [[مقهور]] شدن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۳۰.</ref>، [[احساس]] کوچکی و [[ضعف]] (در مقابل کسی که بالاتر و [[برتر]] است)<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۳۲۷.</ref>، [[خوار]] کردن، ناچاری و [[درماندگی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۴.</ref>. اصل آن "ذلّ" به معنای افتادگی، [[نرمی]] و [[فروتنی]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۴۵.</ref> در مقابل عزّ ([[عزت]] و [[سربلندی]]). | ||
{{متن قرآن|وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ}}<ref> | {{متن قرآن|وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ}}<ref>«مهر خواری و تهیدستی بر آنان زده شد و سزاوار خشم خداوند شدند» سوره بقره، آیه ۶۱.</ref> | ||
در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ}}<ref>«به زودی گروهی را می‌آورد که دوستشان می‌دارد و دوستش می‌دارند؛ در برابر مؤمنان خاکسار و در برابر کافران دشوارند» سوره مائده، آیه ۵۴.</ref> [[خداوند]] جامعه‌ای را که مطلوب اوست، به اوصافی توصیف می‌کند. {{متن قرآن|أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ}} ([[فروتنی]] و [[نرمخویی]] با [[مؤمنان]]) از مهم‌ترین و اولین اوصاف این [[جامعه]] یا [[قوم]] است <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۳۹۳-۳۹۴.</ref>. این صفت برای [[دولت‌ها]] و [[حکومت‌ها]] نیز سنجه‌ای برای [[میزان]] [[الهی]] بودن آنهاست.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۰.</ref> | در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ}}<ref>«به زودی گروهی را می‌آورد که دوستشان می‌دارد و دوستش می‌دارند؛ در برابر مؤمنان خاکسار و در برابر کافران دشوارند» سوره مائده، آیه ۵۴.</ref> [[خداوند]] جامعه‌ای را که مطلوب اوست، به اوصافی توصیف می‌کند. {{متن قرآن|أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ}} ([[فروتنی]] و [[نرمخویی]] با [[مؤمنان]]) از مهم‌ترین و اولین اوصاف این [[جامعه]] یا [[قوم]] است <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۳۹۳-۳۹۴.</ref>. این صفت برای [[دولت‌ها]] و [[حکومت‌ها]] نیز سنجه‌ای برای [[میزان]] [[الهی]] بودن آنهاست.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۰.</ref> | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ذلت است. ذلت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ذلت در قرآن - ذلت در حدیث - ذلت در کلام اسلامی - ذلت در معارف دعا و زیارات - ذلت در معارف و سیره سجادی - ذلت در معارف و سیره رضوی - ذلت در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
مقهور شدن[۱]، احساس کوچکی و ضعف (در مقابل کسی که بالاتر و برتر است)[۲]، خوار کردن، ناچاری و درماندگی[۳]. اصل آن "ذلّ" به معنای افتادگی، نرمی و فروتنی[۴] در مقابل عزّ (عزت و سربلندی).
وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ
[۵]
در آیه شریفه فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ[۶] خداوند جامعه‌ای را که مطلوب اوست، به اوصافی توصیف می‌کند. أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ (فروتنی و نرمخویی با مؤمنان) از مهم‌ترین و اولین اوصاف این جامعه یا قوم است [۷]. این صفت برای دولت‌ها و حکومت‌ها نیز سنجه‌ای برای میزان الهی بودن آنهاست.[۸]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۳۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۳۲۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۴.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۴۵.
- ↑ «مهر خواری و تهیدستی بر آنان زده شد و سزاوار خشم خداوند شدند» سوره بقره، آیه ۶۱.
- ↑ «به زودی گروهی را می‌آورد که دوستشان می‌دارد و دوستش می‌دارند؛ در برابر مؤمنان خاکسار و در برابر کافران دشوارند» سوره مائده، آیه ۵۴.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۳۹۳-۳۹۴.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۹۰.