مکتب تفسیری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...)
جز (جایگزینی متن - '\=\=\sمنابع\s\=\=↵\{\{منابع\}\}↵\*(.*)↵↵\=\=' به '== منابع == {{منابع}} *$1 {{پایان منابع}} ==')
خط ۲۱: خط ۲۱:
{{منابع}}
{{منابع}}
* [https://thesaurus.isca.ac.ir/term/m0ol96vwry9z8nw4 گنجینه اطلاعات علوم اسلامی]
* [https://thesaurus.isca.ac.ir/term/m0ol96vwry9z8nw4 گنجینه اطلاعات علوم اسلامی]
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۸ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۵۱

مکاتب تفسیری به معنای شیوه‌های مختلف تفسیر، یا مجموعه آرای تفسیری مفسّرِ اثرگذار پس از خود است.

مقدمه

  • در تألیفات و آثار علوم قرآنی از واژه‌هایی همچون: مکاتب تفسیری، روش‌های تفسیری، مناهج تفسیر، مدارس تفسیر، اتجاهات تفسیر و الوان تفسیر استفاده شده است. از آنجا که مرز میان مفاهیم این واژه‌ها به دلیل قرابت معنایی، کاملاً مشخص نشده و هر یک برای معنای اصطلاحیِ متمایز از دیگر واژه‌ها تعین پیدا نکرده است، می‌‌توانند منشأ اجمال و اشتباه و مغالطه شوند؛ از این رو، دقّت در مراد و مقصود استعمال کنندگان این واژه‌ها در مقام مقایسه و تطبیق آرا و افکار، امری لازم است.
  • برخی از نویسندگان با اعتراف به عدم استقرار معنای اصطلاحی ثابت و معیّن برای هر یک از این واژگان، کوشیده‌اند با توجه به معنای لغوی کلمات و مفرداتِ استعمال شده در هر مورد، مناسب ترین معنای اصطلاحی این عناوین را عرضه کنند.
  • مکاتب تفسیری می‌‌تواند در موارد ذیل استعمال شود:
  1. نظریه‌های مختلفی که در باره چگونه تفسیر قرآن ابراز شده و شیوع یافته است.
  2. روش‌های مختلف مفسّران در بیان معنای آیات قرآن.
  3. مجموعه آرای تفسیری یک مفسر در معانی آیات قرآن که مورد پذیرش جمعی از مفسّرانِ پس از او قرار گرفته است.

منابع

پانویس

  1. مکاتب تفسیری، ج۱، ص۱۳-۱۵