ابن حسام: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(...)
 
خط ۷: خط ۷:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
*ابن حسام خوسفی (متوفای ۸۷۵ ق) شاعر پرآوازه آیینی در سده نهم هجری است. دیوان اشعار او از مناقب آل الله سرشار و معطّر است، خصوصا شیفتگی بسیاری را نسبت به ساحت مقدّس حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} نشان می‌دهد. ابن حسام سه ترکیب‌بند مناقبی در ستایش حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} دارد که در پیشینه شعر مهدوی در زبان فارسی بی‌سابقه است<ref>سیماى مهدى موعود {{ع}} در آیینه شعر فارسى، محمد على مجاهدى، ص ۸۲. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۹.</ref>.
* ابن حسام خوسفی (متوفای ۸۷۵ ق) شاعر پرآوازه آیینی در سده نهم هجری است. دیوان اشعار او از مناقب آل الله سرشار و معطّر است، خصوصا شیفتگی بسیاری را نسبت به ساحت مقدّس حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} نشان می‌دهد. ابن حسام سه ترکیب‌بند مناقبی در ستایش حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} دارد که در پیشینه شعر مهدوی در زبان فارسی بی‌سابقه است<ref>سیماى مهدى موعود {{ع}} در آیینه شعر فارسى، محمد على مجاهدى، ص ۸۲. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۹.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰

مقدمه

  • ابن حسام خوسفی (متوفای ۸۷۵ ق) شاعر پرآوازه آیینی در سده نهم هجری است. دیوان اشعار او از مناقب آل الله سرشار و معطّر است، خصوصا شیفتگی بسیاری را نسبت به ساحت مقدّس حضرت ولی عصر (ع) نشان می‌دهد. ابن حسام سه ترکیب‌بند مناقبی در ستایش حضرت ولی عصر (ع) دارد که در پیشینه شعر مهدوی در زبان فارسی بی‌سابقه است[۱][۲].

منابع

پانویس

  1. سیماى مهدى موعود (ع) در آیینه شعر فارسى، محمد على مجاهدى، ص ۸۲.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۹.