جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*یکی از وکلای [[محمد بن عثمان]] (نائب دوم) در بغداد بود. مرحوم [[صدوق]] گزارشی را از دیدار سرّی [[محمد بن عثمان]] با ابن متیل نقل می‌کند. طبق این گزارش [[محمد بن عثمان]] با ابن متیل در یکی از خرابه‌های عبّاسیه بغداد دیدار کرد<ref>غیبة طوسى، ص ۲۰۱ (به نقل از آخرین امید، ص ۹۱). </ref>. در آن‌جا نامه‌ای که امام دوازدهم به او نوشته بود، خواند و سپس آن را از بین برد<ref>همان</ref>. | * یکی از وکلای [[محمد بن عثمان]] (نائب دوم) در بغداد بود. مرحوم [[صدوق]] گزارشی را از دیدار سرّی [[محمد بن عثمان]] با ابن متیل نقل می‌کند. طبق این گزارش [[محمد بن عثمان]] با ابن متیل در یکی از خرابه‌های عبّاسیه بغداد دیدار کرد<ref>غیبة طوسى، ص ۲۰۱ (به نقل از آخرین امید، ص ۹۱). </ref>. در آن‌جا نامه‌ای که امام دوازدهم به او نوشته بود، خواند و سپس آن را از بین برد<ref>همان</ref>. | ||
* این مطلب بیانگر این است که روابط نائب دوم با وکلای خود بسیار دقیق بود تا هیچ ردّپایی را به مقامات دولتی نشان ندهد و جان خود و امام و وکلای خود را از خطر محفوظ بدارد. چون "[[جعفر بن احمد بن متیل]]" از دوستان نزدیک "[[محمد بن عثمان]]" بود، برخی گمان می‌کردند که "[[محمد بن عثمان]]" امر وکالت و سفارت حضرت را پس از خود به او خواهد سپرد. | * این مطلب بیانگر این است که روابط نائب دوم با وکلای خود بسیار دقیق بود تا هیچ ردّپایی را به مقامات دولتی نشان ندهد و جان خود و امام و وکلای خود را از خطر محفوظ بدارد. چون "[[جعفر بن احمد بن متیل]]" از دوستان نزدیک "[[محمد بن عثمان]]" بود، برخی گمان می‌کردند که "[[محمد بن عثمان]]" امر وکالت و سفارت حضرت را پس از خود به او خواهد سپرد. | ||
*چون هنگام وفات "[[محمد بن عثمان]]" فرارسید، ابن متیل در بالای سر او و [[حسین بن روح]] در پایین پایش نشسته بودند. "[[محمد بن عثمان]]" در آن حال به ابن متیل رو کرد و گفت: من مأمور شدم که [[حسین بن روح]] را [[وصی]] گردانم و امور را به او واگذارم. وقتی ابن متیل این سخنان را شنید از جای خود بلند شد و دست "[[حسین بن روح]]" را گرفت و او را در بالای سر "[[محمد بن عثمان]]" نشانید و خود در پایین پای او نشست<ref>خورشید مغرب، حکیمى، ص ۴۶</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۱.</ref>. | * چون هنگام وفات "[[محمد بن عثمان]]" فرارسید، ابن متیل در بالای سر او و [[حسین بن روح]] در پایین پایش نشسته بودند. "[[محمد بن عثمان]]" در آن حال به ابن متیل رو کرد و گفت: من مأمور شدم که [[حسین بن روح]] را [[وصی]] گردانم و امور را به او واگذارم. وقتی ابن متیل این سخنان را شنید از جای خود بلند شد و دست "[[حسین بن روح]]" را گرفت و او را در بالای سر "[[محمد بن عثمان]]" نشانید و خود در پایین پای او نشست<ref>خورشید مغرب، حکیمى، ص ۴۶</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۱.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||