نامه‌های امام علی به معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

منم [[ابوالحسن]]، همان کو نیای تو و دایی و برادرت را در [[نبرد]] از اوج [[قدرت]] به زیر آورد و به [[ذلت]] کشاند. همان [[شمشیر]] امروز هم با من است و با همان دلِ مالامال از [[ایمان]]، با دشمنم برخورد خواهم کرد. آیینم را واننهاده و [[پیامبر]] جدیدی برنگزیده‌ام. من بر همان راهم که شمایان از سر [[ایمان]] آن را نپذیرفتید، بلکه با اکراه در آن وارد شدید. تو پنداشتی که به خون‌خواهیِ [[عثمان]] بپا خاستی، ولی خوب می‌دانی که [[خون]] [[عثمان]] در کجاست، اگر راست می‌گویی از همان‌جا بخواه. گویی تو را می‌بینم که از [[جنگ]] به فریاد آمده‌ای، همان‌گونه که شترها از بار سنگین به فریاد آیند. نیز لشکریانت که از حمله‌های پیاپی و شکسته‌های پیش‌آمده و کشته شدن پی‌درپی ناخشنود و ناشکیبایند، مرا به [[کتاب خدا]] می‌خوانند، در حالی‌که یا کافرند و منکر، یا [[بیعت]] خود شکسته<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۸۱۸.</ref>.

== جستارهای وابسته ==