قافله حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمی‌شود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = | ||
| خط ۹: | خط ۸: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
قافلۀ [[حسینی]] روز ۲۸ [[رجب]] از [[مدینه]] بیرون آمد و سوّم [[شعبان]] به [[مکّه]] رسید. افراد کاروان عبارت بودند از [[سید الشهدا]]{{ع}}، [[فرزندان]]، [[برادران]]، برادرزادگان و عموزادگانش و نیز خانوادۀ خود و برخی از بستگان دیگر. این کاروان روز ۸ ذیحجّه از [[مکّه]] به سوی [[عراق]] حرکت کرد. با همان نفرات قبلی، امّا با جمعی از [[پیروان]] او از [[مردم]] [[حجاز]]، [[کوفه]] و [[بصره]] که در ایّام اقامت وی در [[مکّه]] به او پیوسته بودند. [[حضرت]] مقدار ده [[دینار]] و یک شتر در [[اختیار]] همراهان قرار داده بود که وسایل خود را بر آن حمل کنند<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص۱۹۴.</ref>. این کاروان، دوّم [[محرّم]] در [[کربلا]] فرود آمد. پس از [[عاشورا]]، این قافله تبدیل به جمعی داغدار و [[دل]] سوخته و [[شهید]] داده شد که بصورت [[اسیر]]، به [[کوفه]] وارد شدند. مردانشان همه [[شهید]] شده بودند و [[امام سجاد]]{{ع}} هم [[بیمار]] بود و قافله سالار، [[حضرت زینب]]{{ع}} بود. در [[کوفه]] برخی از [[زنان]]، به بستگان خود که ساکن [[کوفه]] بودند پیوستند. این قافله، پس از پیمودن [[راه]] طولانی و دشوار [[کوفه]] تا [[شام]] و [[شام]] تا [[مدینه]]، با باری از [[غم]] و [[اندوه]] به [[مدینه]] برگشت و [[بشیر]]، خبر بازگشت قافلۀ [[اهل بیت]]{{عم}} را به [[مردم]] خبر داد و [[مدینه]] یکپارچه [[غرق]] شیون و عزا شد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۷۹.</ref>. | قافلۀ [[حسینی]] روز ۲۸ [[رجب]] از [[مدینه]] بیرون آمد و سوّم [[شعبان]] به [[مکّه]] رسید. افراد کاروان عبارت بودند از [[سید الشهدا]]{{ع}}، [[فرزندان]]، [[برادران]]، برادرزادگان و عموزادگانش و نیز خانوادۀ خود و برخی از بستگان دیگر. این کاروان روز ۸ ذیحجّه از [[مکّه]] به سوی [[عراق]] حرکت کرد. با همان نفرات قبلی، امّا با جمعی از [[پیروان]] او از [[مردم]] [[حجاز]]، [[کوفه]] و [[بصره]] که در ایّام اقامت وی در [[مکّه]] به او پیوسته بودند. [[حضرت]] مقدار ده [[دینار]] و یک شتر در [[اختیار]] همراهان قرار داده بود که وسایل خود را بر آن حمل کنند<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص۱۹۴.</ref>. این کاروان، دوّم [[محرّم]] در [[کربلا]] فرود آمد. پس از [[عاشورا]]، این قافله تبدیل به جمعی داغدار و [[دل]] سوخته و [[شهید]] داده شد که بصورت [[اسیر]]، به [[کوفه]] وارد شدند. مردانشان همه [[شهید]] شده بودند و [[امام سجاد]]{{ع}} هم [[بیمار]] بود و قافله سالار، [[حضرت زینب]]{{ع}} بود. در [[کوفه]] برخی از [[زنان]]، به بستگان خود که ساکن [[کوفه]] بودند پیوستند. این قافله، پس از پیمودن [[راه]] طولانی و دشوار [[کوفه]] تا [[شام]] و [[شام]] تا [[مدینه]]، با باری از [[غم]] و [[اندوه]] به [[مدینه]] برگشت و [[بشیر]]، خبر بازگشت قافلۀ [[اهل بیت]]{{عم}} را به [[مردم]] خبر داد و [[مدینه]] یکپارچه [[غرق]] شیون و عزا شد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۷۹.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:قافله حسینی]] | [[رده:قافله حسینی]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۷
قافله حسینی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قافله حسینی در حدیث - قافله حسینی در تاریخ اسلامی - قافله حسینی در معارف و سیره حسینی - پرسش‌های مرتبطقافله حسینی کاروانی که از مبدأ عزّت و آزادگی حرکت کرد و در مقصد شهادت بار افکند.
مقدمه
قافلۀ حسینی روز ۲۸ رجب از مدینه بیرون آمد و سوّم شعبان به مکّه رسید. افراد کاروان عبارت بودند از سید الشهدا(ع)، فرزندان، برادران، برادرزادگان و عموزادگانش و نیز خانوادۀ خود و برخی از بستگان دیگر. این کاروان روز ۸ ذیحجّه از مکّه به سوی عراق حرکت کرد. با همان نفرات قبلی، امّا با جمعی از پیروان او از مردم حجاز، کوفه و بصره که در ایّام اقامت وی در مکّه به او پیوسته بودند. حضرت مقدار ده دینار و یک شتر در اختیار همراهان قرار داده بود که وسایل خود را بر آن حمل کنند[۱]. این کاروان، دوّم محرّم در کربلا فرود آمد. پس از عاشورا، این قافله تبدیل به جمعی داغدار و دل سوخته و شهید داده شد که بصورت اسیر، به کوفه وارد شدند. مردانشان همه شهید شده بودند و امام سجاد(ع) هم بیمار بود و قافله سالار، حضرت زینب(ع) بود. در کوفه برخی از زنان، به بستگان خود که ساکن کوفه بودند پیوستند. این قافله، پس از پیمودن راه طولانی و دشوار کوفه تا شام و شام تا مدینه، با باری از غم و اندوه به مدینه برگشت و بشیر، خبر بازگشت قافلۀ اهل بیت(ع) را به مردم خبر داد و مدینه یکپارچه غرق شیون و عزا شد[۲].
منابع
پانویس
- ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص۱۹۴.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۷۹.