نخاوله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمی‌شود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*ریشۀ از نخل است و نشان کار اصلی آنان یعنی نخل‌کاری است. امروز هم این گروه در جنوب [[مدینه]] در وضع نامناسبی [[زندگی]] می‌کنند و از بسیاری از [[حقوق اجتماعی]] محرومند و ارتباطشان بیشتر با [[زائران]] [[شیعه]] است<ref>در این زمینه: ر. ک: «فصلنامه میقات»، شماره ۳۴، مقاله «جامعه شیعه در مدینه» از رسول جعفریان، نیز «جامعه شیعه نخاوله در مدینه منوره» از ورنراند، ترجمه رسول جعفریان</ref>. آنچه امروز به نام نخاولۀ [[مدینه]] شناخته می‌شود، همان نخل‌کاران و خرمادارانی‌اند که در منطقۀ نخلستانی جنوب [[مدینه]] ساکنند، قدیمی‌ترین گروه [[مستضعف]] و بقایای [[وفاداران]] به [[محبّت]] [[اهل بیت]] که بر "[[حبّ]] [[آل]] [[محمّد]]" [[ثبات]] ورزیده‌اند... در منطقۀ [[عوالی]] حدود ۳۰ قریه بوده که در گذشته [[شیعه]] بودند. در اثر فشار وهّابی‌ها پراکنده شدند و عده‌ای کوچ کرده و بادیه‌نشینی را برگزیدند. [[شیعیان]] موجود در [[مدینه]] و در منطقۀ [[عوالی]]، از بقایای همان‌هایند و جمعیتشان به ۱۵ هزار نفر می‌رسد<ref> سفرنامه «در حریم حرم»، جواد محدثی، ص ۵۶</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۷۳.</ref> | *ریشۀ از نخل است و نشان کار اصلی آنان یعنی نخل‌کاری است. امروز هم این گروه در جنوب [[مدینه]] در وضع نامناسبی [[زندگی]] می‌کنند و از بسیاری از [[حقوق اجتماعی]] محرومند و ارتباطشان بیشتر با [[زائران]] [[شیعه]] است<ref>در این زمینه: ر. ک: «فصلنامه میقات»، شماره ۳۴، مقاله «جامعه شیعه در مدینه» از رسول جعفریان، نیز «جامعه شیعه نخاوله در مدینه منوره» از ورنراند، ترجمه رسول جعفریان</ref>. آنچه امروز به نام نخاولۀ [[مدینه]] شناخته می‌شود، همان نخل‌کاران و خرمادارانی‌اند که در منطقۀ نخلستانی جنوب [[مدینه]] ساکنند، قدیمی‌ترین گروه [[مستضعف]] و بقایای [[وفاداران]] به [[محبّت]] [[اهل بیت]] که بر "[[حبّ]] [[آل]] [[محمّد]]" [[ثبات]] ورزیده‌اند... در منطقۀ [[عوالی]] حدود ۳۰ قریه بوده که در گذشته [[شیعه]] بودند. در اثر فشار وهّابی‌ها پراکنده شدند و عده‌ای کوچ کرده و بادیه‌نشینی را برگزیدند. [[شیعیان]] موجود در [[مدینه]] و در منطقۀ [[عوالی]]، از بقایای همان‌هایند و جمعیتشان به ۱۵ هزار نفر می‌رسد<ref> سفرنامه «در حریم حرم»، جواد محدثی، ص ۵۶</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۷۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۷
نخاوله از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نخاوله در تاریخ اسلامی - نخاوله در حدیث - نخاوله در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطنخاوله نام طایفه‌ای است از شیعه که در حومۀ مدینه زندگی می‌کنند و مورد بی‌مهری از سوی اهالی مدینه قرار می‌گیرند. اینان خود را از فرزندان انصار می‌دانند و مدّعی‌اند پیشینیان آنان در نخلستان‌هایی که ملکیّت آنها از امام حسن مجتبی(ع) بوده کار می‌کرده‌اند[۱].
مقدمه
- ریشۀ از نخل است و نشان کار اصلی آنان یعنی نخل‌کاری است. امروز هم این گروه در جنوب مدینه در وضع نامناسبی زندگی می‌کنند و از بسیاری از حقوق اجتماعی محرومند و ارتباطشان بیشتر با زائران شیعه است[۲]. آنچه امروز به نام نخاولۀ مدینه شناخته می‌شود، همان نخل‌کاران و خرمادارانی‌اند که در منطقۀ نخلستانی جنوب مدینه ساکنند، قدیمی‌ترین گروه مستضعف و بقایای وفاداران به محبّت اهل بیت که بر "حبّ آل محمّد" ثبات ورزیده‌اند... در منطقۀ عوالی حدود ۳۰ قریه بوده که در گذشته شیعه بودند. در اثر فشار وهّابی‌ها پراکنده شدند و عده‌ای کوچ کرده و بادیه‌نشینی را برگزیدند. شیعیان موجود در مدینه و در منطقۀ عوالی، از بقایای همان‌هایند و جمعیتشان به ۱۵ هزار نفر می‌رسد[۳][۴]
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۷۳.
- ↑ در این زمینه: ر. ک: «فصلنامه میقات»، شماره ۳۴، مقاله «جامعه شیعه در مدینه» از رسول جعفریان، نیز «جامعه شیعه نخاوله در مدینه منوره» از ورنراند، ترجمه رسول جعفریان
- ↑ سفرنامه «در حریم حرم»، جواد محدثی، ص ۵۶
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۷۳.