هدف از انتظار فرج چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات پرسش

}}

'''[[هدف]] از [[انتظار فرج]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

* [[هدف]] از [[انتظار فرج]]، رها شدن از تنگناهای روحی و روانی و [[امید]] به آینده‌ای بهتر است که بخشی از [[آسایش]] و [[آرامش]] روحی و روانی را نیز تأمین می‌کند. از این رو، نوعی [[فرج]] و [[گشایش]] شمرده می‌شود و حتی عنوان «مِن أعظم الفرج» را به دست می‌آورد<ref>ر.ک. [[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۵ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ص ۳۱۲ ـ ۳۱۴.</ref>.

* [[انتظار فرج]] مسئولانه، بخشی از [[هدف]] و [[آرمان]] [[انتظار]] را تأمین می‌کند. [[هدف]] از [[انتظار فرج]]، آن است که زمینۀ لازم برای رشد و تعالی فرد و [[جامعه]] پدید آید و آنان به [[کمال وجودی]] خود و [[سعادت اخروی]]، دست یابند. [[هدف]] نهایی [[ظهور]] ـ که ساختن جامعه‌ای [[مهدوی]] است ـ تنها پس از [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} اتفاق می‌افتد؛ ولی اهداف جزئی‌تر [[ظهور]] ـ که تعالی و فوز [[اخروی]] افراد است ـ با حالت [[انتظار فرج]] مسئولانه، قابل دستیابی‌اند، بدین معنا که [[انسانیت]] [[انسان]]، مطابق با معیارهای [[الهی]] شکوفا می‌شود و [[انسان]]، با تکیه بر گوهر [[فطری]] خویش و با [[استمداد]] از [[عقل]] و [[نقل]]، انسانی در خور [[عصر مهدوی]] [[تربیت]] می‌شود که به درجه‌ای از [[معنویت]] رسیده و [[شایستگی]] سربازی [[امام عصر]]{{ع}} و [[شهادت]] در رکاب ایشان را یافته است<ref>ر.ک. [[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۵ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ص ۳۱۲ ـ ۳۱۴.</ref>.

=== ذات هدفدار [[انتظار]] ===

* [[انتظار]]، در [[منتظر]] غوغایی [[مبارک]] و حرکتی [[هدف]] دار پدید می‌آورد، هر چه [[منتظر]]، به [[حقیقت انتظار]]، نزدیک‌تر شود، سرعت حرکت او به سوی مقصد بیشتر خواهد شد. در پرتو [[انتظار]]، [[آدمی]] از خود محوری رهایی می‌یابد و خود را جزئی از [[جامعه اسلامی]] می‌بیند؛ بنابراین می‌کوشد تا [[جامعه]] را در [[حد]] [[توان]] خود به [[صلاح]] و درستی نزدیک کند<ref>ر.ک. [[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ص ۱۴۸ ـ ۱۴۹.</ref>.

| پاسخ = نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند:

*«بعضی گمان کرده‌اند که [[انتظار]] [[مصلح جهانی]]، افراد را در حالت سکون و بی‌تفاوتی قرار می‌دهد و [[منتظران]]، تا [[قیام]] اصلاح‌گری جهانی در مقابل بدی‌ها و پلیدی‌ها واکنشی نخواهند داشت، بلکه ساکت و بی‌تفاوت، دست روی دست خواهند گذاشت و تماشاگر جنایت‌ها خواهند بود. این نگاه، یک نگاه سطحی و به دور از [[اندیشه]] و دقت است؛ زیرا با توجه به آنچه در [[حقیقت]] [[انتظار]] [[امام]] [[موعود]] و ویژگی‌های آن و نیز ابعاد [[انتظار]] و [[ویژگی‌های منتظران]] مطرح شد، روشن است که روحیه [[انتظار]]، آن هم با ویژگی‌های منحصر به فرد و [[جایگاه]] بی‌نظیر [[امام مهدی]]{{ع}} نه تنها سکون و سردی را به دنبال ندارد؛ بلکه [[بهترین]] عامل حرکت و [[پویایی]] است. [[انتظار]]، در [[منتظر]] غوغایی مبارک و حرکتی [[هدف]] دار پدید می‌آورد. هر چه [[منتظر]]، به [[حقیقت]] [[انتظار]]، نزدیک‌تر شود، سرعت حرکت او به سوی مقصد بیشتر خواهد شد. در پرتو [[انتظار]]، [[آدمی]] از خود محوری رهایی می‌یابد و خود را جزئی از [[جامعه اسلامی]] می‌بیند؛ بنابراین می‌کوشد تا [[جامعه]] را در حد توان خود به [[صلاح]] و درستی نزدیک کند و وقتی جامعه‌ای از عناصری این چنین با هویّت تشکیل یابد، [[اجتماعی]] در جهت ترویج [[فضیلت‌ها]] پدید می‌آید و حرکت عمومی به سوی اقامه خوبی‌ها، شکل می‌گیرد. در چنین محیطی که محیط [[صلاح]] و [[سازندگی]] و فضای امیدبخشی و [[نشاط]] و عرصه [[تلاش]] و [[همیاری]] و همکاری است، زمینه رشد و [[باورهای دینی]] و بینش عمیق [[مهدوی]] در افراد [[جامعه]] پدید می‌آید [[منتظران]] که به [[برکت]] [[انتظار]]، در [[فساد]] محیط حل نشده‌اند بلکه هویّت دینی و مرزهای [[اعتقادی]] خود را حفظ کرده‌اند، در برابر سختی‌ها و مشکلات دوران [[انتظار]] [[بردباری]] می‌کنند و به [[امید]] تحقق وعده حتمی الهی با [[پایداری]]، بلاها را به [[جان]] می‌خرند. [[راستی]] کدام [[مکتب]] و مذهبی را می‌شناسید که برای [[پیروان]] خود چنین مسیر روشنی را ترسیم کرده باشد؟ مسیری که با انگیزه‌ای الهی پیموده می‌شود و در نهایت پاداشی بس بزرگ را به ارمغان می‌آورد<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۴۸ - ۱۴۹.</ref>.

[[انتظار]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} انتظاری است که تنها با فراهم شدن زمینه‌های [[شکوفایی]] آن، خواهد شکفت و آن زمانی است که همه [[انسان‌ها]] در طلب [[منجی]] و [[مصلح]] [[آخر الزمان]] باشند. او می‌آید تا با همکاری و [[همیاری]] یارانش بر ضد بدی‌ها [[قیام]] کند، نه اینکه تنها با [[معجزه]] کار [[جهان]] را سامان دهد. [[انتظار]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در منتظرانش [[شوق]] [[یاری]] و [[همراهی]] او را ایجاد می‌کند و به [[انسان]]، هویت و حیات می‌بخشد و او را از پوچی و بی‌هدفی [[نجات]] می‌دهد. آنچه گفته شد، بخشی از ویژگی‌های آن انتظاری است که به وسعت همه [[تاریخ]] و ریشه در [[جان]] همه [[انسان‌ها]] دارد و هیچ [[انتظار]] دیگری همسان این [[انتظار]] سترگ نیست. بنابراین جا دارد که ابعاد و آثار فراوانِ [[انتظار]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} را بشناسیم و درباره [[وظایف منتظران]] [[ظهور]] او و [[پاداش]] بی‌نظیر آن‌ها سخن بگوییم»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ص ۱۳۷ - ۱۳۸.</ref>.