محبت اهل بیت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
در [[حدیثی]] دیگر، [[حضرت]] [[امام باقر]]{{ع}} در این باره می‌فرمایند: [[خدای تعالی]] در این [[آیه]] {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> خواسته است درد [[رسول خدا]]{{صل}} چیزی علیه امتش نباشد، لاجرم [[مودت]] در [[قربی]] را بر [[امت]] [[واجب]] کرد حال اگر به آن عمل کنند واجبی را انجام داده‌اند و اگر ترکش کنند باز واجبی را ترک کرده‌اند<ref>بحارالأنوار، ج۹، ص۲۳۵ وج ۲۳، ص۲۳۷.</ref><ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۸۹.</ref>. | در [[حدیثی]] دیگر، [[حضرت]] [[امام باقر]]{{ع}} در این باره می‌فرمایند: [[خدای تعالی]] در این [[آیه]] {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> خواسته است درد [[رسول خدا]]{{صل}} چیزی علیه امتش نباشد، لاجرم [[مودت]] در [[قربی]] را بر [[امت]] [[واجب]] کرد حال اگر به آن عمل کنند واجبی را انجام داده‌اند و اگر ترکش کنند باز واجبی را ترک کرده‌اند<ref>بحارالأنوار، ج۹، ص۲۳۵ وج ۲۳، ص۲۳۷.</ref><ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۸۹.</ref>. | ||
== | == احادیث عامه == | ||
[[اهل سنت]] در مجامع [[روایی]] خود [[احادیث]] متعددی درباره [[حب]] به [[اهل بیت]]{{عم}} [[نقل]] کرده‌اند که در ادامه چند نمونه از این [[احادیث]] [[نقل]] می‌شود. | [[اهل سنت]] در مجامع [[روایی]] خود [[احادیث]] متعددی درباره [[حب]] به [[اهل بیت]]{{عم}} [[نقل]] کرده‌اند که در ادامه چند نمونه از این [[احادیث]] [[نقل]] می‌شود. | ||
نسخهٔ ۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث محبت اهل بیت است. محبت اهل بیت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: محبت اهل بیت در حدیث - محبت اهل بیت در اخلاق اسلامی - محبت اهل بیت در معارف و سیره نبوی - محبت اهل بیت در معارف و سیره حسینی - محبت اهل بیت در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط ندارداحادیث خاصه
امام حسن مجتبی(ع) بعد از شهادت امیرالمؤمنین در نخستین خطبه‌اش در معرفی خود فرمودند: "من از خاندانی هستم که خداوند محبت و ولایت آنان را بر همه مسلمانان واجب کرده است و به پیامبرش فرموده: به مردم بگو: من از شما مزد رسالت نمی‌خواهم، جز محبت خاندانم..."؛[۱]. در این حدیث نیز امام با واژه «افْتَرَضَ اللَّهُ» که وجوب مودت را می‌رساند، مطلب را بیان می‌کند.
در حدیثی دیگر، حضرت امام باقر(ع) در این باره می‌فرمایند: خدای تعالی در این آیه ﴿قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾[۲] خواسته است درد رسول خدا(ص) چیزی علیه امتش نباشد، لاجرم مودت در قربی را بر امت واجب کرد حال اگر به آن عمل کنند واجبی را انجام داده‌اند و اگر ترکش کنند باز واجبی را ترک کرده‌اند[۳][۴].
احادیث عامه
اهل سنت در مجامع روایی خود احادیث متعددی درباره حب به اهل بیت(ع) نقل کرده‌اند که در ادامه چند نمونه از این احادیث نقل می‌شود.
رسول خدا(ص) فرمود: "به ما اهل بیت محبت داشته باشید، هرکس خدا را ملاقات کند در حالی که محبت ما اهل بیت را داشته باشد، به شفاعت ما وارد بهشت میگردد، به خداوند سوگند بنده از عمل خود سود نمی‌برد مگر اینکه حق ما را بشناسد"[۵].
پیغمبر صریح فرمودند: «الْزَمُوا» همیشه ملازم با محبت ما باشید، در سفر یا حضر یا در حال فقر یا در حال غنی. پیامبر فرمود: "علی جان! اگر کسی، به اندازه عمر نوح بندگی خدا کند (نه شصت سال و هفتاد سال) و به اندازه کوه احد طلا در راه خدا انفاق کند و آن قدر عمرش طولانی شود که هزار سفر پیاده به حج مشرف شود و آخر عمر هم بین صفا و مروه مظلومانه کشته شود، ولی ولایت تو را نداشته باشد، بوی بهشت به مشامش نمی‌رسد و داخل در بهشت نخواهد شد"[۶][۷].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ «وَ أَنَا مِنْ أَهْلِ الْبَيْتِ الَّذِينَ افْتَرَضَ اللَّهُ مَوَدَّتَهُمْ وَ وَلَايَتَهُمْ، فَقَالَ فِيمَا أُنْزِلَ عَلَى مُحَمَّدٍ(ص): ﴿قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾»؛ شیخ طوسی، الأمالی، ص۲۷۰؛ شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید معتزلی، ج۱۶، ص۳۰، عبارت «الَّذِينَ افْتَرَضَ اللَّهُ مَوَدَّتَهُمْ» به تنهایی آمده است.
- ↑ «بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.
- ↑ بحارالأنوار، ج۹، ص۲۳۵ وج ۲۳، ص۲۳۷.
- ↑ شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۸۹.
- ↑ «الْزَمُوا مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَإِنَّهُ مَنْ لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ هُوَ يَوَدُّنَا دَخَلَ الْجَنَّةَ بِشَفَاعَتِنَا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يَنْفَعُ عَبْداً عَمَلُهُ إِلَّا بِمَعْرِفَةِ حَقِّنَا»؛قندوزی، ینابیع المودة، ج۲، ص۲۷۲ و ۲۵۸.
- ↑ حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ج۱، ص۵۵۴؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ج۱، ص۶۹؛ قندوزی، ینابیع المودة، ج۲، ۶ ص۲۹۳.
- ↑ شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۸۹- ۹۰.