اراضی شخصی: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
#اراضیای که توسط [[ارث]] یا اسباب قانونی دیگر به شخص انتقال یافته باشند؛ | #اراضیای که توسط [[ارث]] یا اسباب قانونی دیگر به شخص انتقال یافته باشند؛ | ||
#تمامی زمینهایی که مالکان آنها به میل خود [[اسلام]] آوردهاند؛ | #تمامی زمینهایی که مالکان آنها به میل خود [[اسلام]] آوردهاند؛ | ||
# [[اراضی صلح]] که صاحبان اصلی آنها [[مالکیت]] رسمی خود را بر آن اراضی در [[قرارداد صلح]] با [[مسلمانان]] قید کرده باشند<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.</ref> | # [[اراضی صلح]] که صاحبان اصلی آنها [[مالکیت]] رسمی خود را بر آن اراضی در [[قرارداد صلح]] با [[مسلمانان]] قید کرده باشند<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.</ref><ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۳۰.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۲۳
مقدمه
منظور از اراضی شخصی، زمینهایی است که مالکیت آن در مورد اشخاص به رسمیت شناخته شده است. این اراضی را میتوان به صورت زیر دستهبندی کرد[۱].
- اراضی مواتی که به وسیله افراد آباد شده باشند؛
- اراضیای که توسط ارث یا اسباب قانونی دیگر به شخص انتقال یافته باشند؛
- تمامی زمینهایی که مالکان آنها به میل خود اسلام آوردهاند؛
- اراضی صلح که صاحبان اصلی آنها مالکیت رسمی خود را بر آن اراضی در قرارداد صلح با مسلمانان قید کرده باشند[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ مبانی فقهی کلیات قانون اساسی، ص۲۸۰-۲۷۶.
- ↑ فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۱۳۰.