کوه: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[کوه در قرآن]] - [[کوه در حدیث]] - [[کوه در اخلاق اسلامی]] - [[کوه در معارف دعا و زیارات]] - [[کوه در معارف و سیره سجادی]] - [[کوه در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = کوه (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[کوه در قرآن]] - [[کوه در حدیث]] - [[کوه در اخلاق اسلامی]] - [[کوه در معارف دعا و زیارات]] - [[کوه در معارف و سیره سجادی]] - [[کوه در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = کوه (پرسش)}} | ||
| خط ۸: | خط ۷: | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای [[درود]] بر [[حاملان عرش]] و هر [[ملک مقرب]] دیگر می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ الْمُوَكَّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُولُ}}<ref>دعای ۳.</ref>؛ «(درود بر) آنان که موکلان کوه‌هایند تا فرو نریزند». می‌توان گفت که [[جهان]] [[طبیعت]] به [[اذن خدا]] تحت [[تدبیر]] [[ملائکه]] [[الهی]] است از این رو [[حضرت]] به ملائکه [[حافظ]] و نگهدارنده کوه‌ها درود فرستاده است. | [[امام سجاد]]{{ع}} در دعای [[درود]] بر [[حاملان عرش]] و هر [[ملک مقرب]] دیگر می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ الْمُوَكَّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُولُ}}<ref>دعای ۳.</ref>؛ «(درود بر) آنان که موکلان کوه‌هایند تا فرو نریزند». می‌توان گفت که [[جهان]] [[طبیعت]] به [[اذن خدا]] تحت [[تدبیر]] [[ملائکه]] [[الهی]] است از این رو [[حضرت]] به ملائکه [[حافظ]] و نگهدارنده کوه‌ها درود فرستاده است. | ||
هم چنین امام سجاد{{ع}} در [[دعای ختم قرآن]]؛ [[عظمت]] [[قرآن]] را چنان معرفی فرموده است که کوه‌ها از [[تحمل]] آن ناتوانند: «بار خدایا بر [[محمد و آلش]] درود بفرست و قرآن را در [[تاریکی]] شب‌ها مونس ما کن... و (آن چنان کن) تا عجایب قرآن و مثل‌ها و قصه‌های هشدار دهنده آن... که کوه‌های سخت از تحمل آن ناتوانند - به ما [[راه]] یابد».<ref>تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۴، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ فرهنگ فارسی معین، محمد معین، زرین، ۱۳۸۶.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «کوه»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۷۹.</ref> | هم چنین امام سجاد{{ع}} در [[دعای ختم قرآن]]؛ [[عظمت]] [[قرآن]] را چنان معرفی فرموده است که کوه‌ها از [[تحمل]] آن ناتوانند: «بار خدایا بر [[محمد و آلش]] درود بفرست و قرآن را در [[تاریکی]] شب‌ها مونس ما کن... و (آن چنان کن) تا عجایب قرآن و مثل‌ها و قصه‌های هشدار دهنده آن... که کوه‌های سخت از تحمل آن ناتوانند - به ما [[راه]] یابد».<ref>تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۴، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ فرهنگ فارسی معین، محمد معین، زرین، ۱۳۸۶.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «کوه»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۷۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۷: | ||
[[رده:کوه]] | [[رده:کوه]] | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۱۴
کوه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: کوه در قرآن - کوه در حدیث - کوه در اخلاق اسلامی - کوه در معارف دعا و زیارات - کوه در معارف و سیره سجادی - کوه در معارف و سیره رضوی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
برآمدگی‌ها و مرتفعات سطح زمین که از خاک و سنگ فراوان و کانی‌های مختلف تشکیل شده و نسبت به زمین‌های اطراف بسیار بلند باشند، کوه (جَبَل) نامیده می‌شوند. قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا﴾[۱] می‌دانیم که کوه‌ها همچون زرهی پوسته زمین را در برابر فشارهای ناشی از مواد مذاب درونی، و تأثیر جاذبه ماه حفظ می‌کنند و دیوارهای بلندی در برابر طوفان‌های سخت و سنگین محسوب می‌شوند و در مجموع موجب آرامش و سکون زمین و امکان حیات و دوام زندگی می‌گردند.
امام سجاد(ع) در دعای درود بر حاملان عرش و هر ملک مقرب دیگر می‌فرماید: «وَ الْمُوَكَّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُولُ»[۲]؛ «(درود بر) آنان که موکلان کوه‌هایند تا فرو نریزند». می‌توان گفت که جهان طبیعت به اذن خدا تحت تدبیر ملائکه الهی است از این رو حضرت به ملائکه حافظ و نگهدارنده کوه‌ها درود فرستاده است. هم چنین امام سجاد(ع) در دعای ختم قرآن؛ عظمت قرآن را چنان معرفی فرموده است که کوه‌ها از تحمل آن ناتوانند: «بار خدایا بر محمد و آلش درود بفرست و قرآن را در تاریکی شب‌ها مونس ما کن... و (آن چنان کن) تا عجایب قرآن و مثل‌ها و قصه‌های هشدار دهنده آن... که کوه‌های سخت از تحمل آن ناتوانند - به ما راه یابد».[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ «و کوه‌ها را میخ‌هایی (محکم) نساختیم؟» سوره نبأ، آیه ۷.
- ↑ دعای ۳.
- ↑ تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۴، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ فرهنگ فارسی معین، محمد معین، زرین، ۱۳۸۶.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «کوه»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۷۹.