بهداشت: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
خط ۹: خط ۹:
*پاکیزگی، [[جایگاه]] والایی در [[سیره]] و [[کلام]] [[رسول خدا]]{{صل}} دارد و ایشان پاکیزگی را می‌ستود و پیوسته [[مسلمانان]] را به رعایت آن توصیه می‌کرد و می‌فرمود: "[[خداوند]]، [[پاک]] است و شخص [[پاک]] را [[دوست]] دارد؛ [[پاکیزه]] است و پاکیزگی را [[دوست]] دارد"<ref>ابویعلی الموصلی.، مسند، ج ۲، ص ۱۲۲؛ ترمذی، سنن، ج ۴، ص ۱۹۸ و جلال الدین سیوطی، الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۲۶۷.</ref>. پس "خودتان را با هر وسیله‌ای که می‌توانید، [[پاکیزه]] کنید؛ زیرا [[خداوند متعال]] [[اسلام]] را بر پایه پاکیزگی بنا کرده است و هرگز کسی به [[بهشت]] نمی‌رود، مگر اینکه [[پاکیزه]] باشد"<ref>همان.</ref>. و می‌فرمود: "همانا [[اسلام]]، [[پاکیزه]] است، پس شما هم [[پاکیزه]] باشید؛ زیرا جز فرد [[پاکیزه]]، کسی به [[بهشت]] نمی‌رود"<ref>سلیمان بن احمد الطبرانی، المعجم الاوسط، ج ۵، ص ۱۳۹؛ نورالدین هیثمی، مجمع الزوائد، ج ۵، ص ۱۳۲ و المتقی الهندی، کنز العمال، ج ۹، ص ۲۷۷.</ref> و "[[خداوند]]، [[عبادت]] کننده [[پاکیزه]] را [[دوست]] دارد"<ref>کنز العمال، ج ۹، ص ۲۷۷ و الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۲.</ref>.
*پاکیزگی، [[جایگاه]] والایی در [[سیره]] و [[کلام]] [[رسول خدا]]{{صل}} دارد و ایشان پاکیزگی را می‌ستود و پیوسته [[مسلمانان]] را به رعایت آن توصیه می‌کرد و می‌فرمود: "[[خداوند]]، [[پاک]] است و شخص [[پاک]] را [[دوست]] دارد؛ [[پاکیزه]] است و پاکیزگی را [[دوست]] دارد"<ref>ابویعلی الموصلی.، مسند، ج ۲، ص ۱۲۲؛ ترمذی، سنن، ج ۴، ص ۱۹۸ و جلال الدین سیوطی، الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۲۶۷.</ref>. پس "خودتان را با هر وسیله‌ای که می‌توانید، [[پاکیزه]] کنید؛ زیرا [[خداوند متعال]] [[اسلام]] را بر پایه پاکیزگی بنا کرده است و هرگز کسی به [[بهشت]] نمی‌رود، مگر اینکه [[پاکیزه]] باشد"<ref>همان.</ref>. و می‌فرمود: "همانا [[اسلام]]، [[پاکیزه]] است، پس شما هم [[پاکیزه]] باشید؛ زیرا جز فرد [[پاکیزه]]، کسی به [[بهشت]] نمی‌رود"<ref>سلیمان بن احمد الطبرانی، المعجم الاوسط، ج ۵، ص ۱۳۹؛ نورالدین هیثمی، مجمع الزوائد، ج ۵، ص ۱۳۲ و المتقی الهندی، کنز العمال، ج ۹، ص ۲۷۷.</ref> و "[[خداوند]]، [[عبادت]] کننده [[پاکیزه]] را [[دوست]] دارد"<ref>کنز العمال، ج ۹، ص ۲۷۷ و الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۲.</ref>.
*نظافت [[بدن]] نیز جزئی از این پاکیزگی هاست که همواره [[رسول خدا]]{{صل}} بر آن تأکید داشت. [[نقل]] شده است، آن [[حضرت]]، هر هفته موهای سر و محاسنش را با سدر<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ص ۲۰؛ حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۳۲ و محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۸۷.</ref> یا گل خطمی می‌شست<ref>امام رضا{{ع}}، فقه الرضا{{ع}}، ص ۱۲۸ و مستدرک الوسائل، ج ۶ ص ۴۴.</ref> و [[سبیل]] خود را کوتاه می‌کرد<ref>فقه الرضا{{ع}}، ص ۱۲۸ و محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۶، ص ۳۶۰.</ref>؛ کوتاه کردن موی [[سبیل]] به طوری که لب، آشکار شود، از سنت‌های ایشان به شمار می‌رفت<ref>مکارم الاخلاق، ص ۶۷؛ کلینی، الکافی، ج ۶، ص ۴۸۷ و شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۸۴.</ref>. ایشان می‌فرمود: "[[سبیل]] و موی بینی خود را بچینید و خود را بر این کار مجبور کنید<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۲، ص ۱۶؛ مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۱، ص ۱۵۳ و ابن ابی جمهور، عوالی، ج۱، ص۱۳۵.</ref>"؛ "چرا که [[سبیل]] بلند، مخفی‌گاه و جولانگاه [[شیطان]] [آلودگی است]"<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۲۷، الکافی، ج ۶، ص ۴۸۸ و مکارم الاخلاق، ص ۶۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۳.</ref>.
*نظافت [[بدن]] نیز جزئی از این پاکیزگی هاست که همواره [[رسول خدا]]{{صل}} بر آن تأکید داشت. [[نقل]] شده است، آن [[حضرت]]، هر هفته موهای سر و محاسنش را با سدر<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ص ۲۰؛ حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۳۲ و محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۸۷.</ref> یا گل خطمی می‌شست<ref>امام رضا{{ع}}، فقه الرضا{{ع}}، ص ۱۲۸ و مستدرک الوسائل، ج ۶ ص ۴۴.</ref> و [[سبیل]] خود را کوتاه می‌کرد<ref>فقه الرضا{{ع}}، ص ۱۲۸ و محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۶، ص ۳۶۰.</ref>؛ کوتاه کردن موی [[سبیل]] به طوری که لب، آشکار شود، از سنت‌های ایشان به شمار می‌رفت<ref>مکارم الاخلاق، ص ۶۷؛ کلینی، الکافی، ج ۶، ص ۴۸۷ و شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۸۴.</ref>. ایشان می‌فرمود: "[[سبیل]] و موی بینی خود را بچینید و خود را بر این کار مجبور کنید<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۲، ص ۱۶؛ مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۱، ص ۱۵۳ و ابن ابی جمهور، عوالی، ج۱، ص۱۳۵.</ref>"؛ "چرا که [[سبیل]] بلند، مخفی‌گاه و جولانگاه [[شیطان]] [آلودگی است]"<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۲۷، الکافی، ج ۶، ص ۴۸۸ و مکارم الاخلاق، ص ۶۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۳.</ref>.
*[[غسل]] [[جمعه]] هم از دیگر سنت‌های ایشان بود<ref>. فقه الرضا{{ع}}، ص۱۷۵ و مستدرک الوسائل، ج۲، ص۵۰۱.</ref> و [[مردم]] را نیز بدین امر سفارش بسیار می‌کرد. آن [[حضرت]] در سفارش‌های خود به [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} فرموده است: "ای [[علی]]! [[مردم]] باید هر هفت روز یک بار، [[غسل]] کنند (حمّام بروند). پس هر [[جمعه]] [[غسل]] کن؛ حتی اگر لازم شود که برای تهیّه [[آب]] آن، [[خوراک]] روزانه‌ات را بفروشی و گرسنه بمانی؛ زیرا هیچ امر مستحبّی، بالاتر از [[غسل]] [[جمعه]] نیست"<ref>سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ص ۳۶۷ و مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۵۰۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۳.</ref>.
* [[غسل]] [[جمعه]] هم از دیگر سنت‌های ایشان بود<ref>. فقه الرضا{{ع}}، ص۱۷۵ و مستدرک الوسائل، ج۲، ص۵۰۱.</ref> و [[مردم]] را نیز بدین امر سفارش بسیار می‌کرد. آن [[حضرت]] در سفارش‌های خود به [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} فرموده است: "ای [[علی]]! [[مردم]] باید هر هفت روز یک بار، [[غسل]] کنند (حمّام بروند). پس هر [[جمعه]] [[غسل]] کن؛ حتی اگر لازم شود که برای تهیّه [[آب]] آن، [[خوراک]] روزانه‌ات را بفروشی و گرسنه بمانی؛ زیرا هیچ امر مستحبّی، بالاتر از [[غسل]] [[جمعه]] نیست"<ref>سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ص ۳۶۷ و مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۵۰۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۳.</ref>.
*همچنین نوره کشیدن در هر پانزده روز یک بار، از سنت‌های ایشان بود<ref>الکافی، ج ۶، ص ۵۰۶؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۱۹ و محمد بن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۰۸.</ref> و در این می‌فرمود: "هیچ کدام از شما شارب و موی شرمگاه و زیر بغل را بلند نگذارد؛ زیرا [[شیطان]] آن جا را برای مخفی شدن [[انتخاب]] می‌کند و در آن پنهان می‌شود"<ref>محمد بن محمد کوفی، الجعفریات، ص ۲۹؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج ۲، ص ۵۱۹ و فضل اللّه راوندی، النوادر، ص ۲۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>.
*همچنین نوره کشیدن در هر پانزده روز یک بار، از سنت‌های ایشان بود<ref>الکافی، ج ۶، ص ۵۰۶؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۱۹ و محمد بن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۰۸.</ref> و در این می‌فرمود: "هیچ کدام از شما شارب و موی شرمگاه و زیر بغل را بلند نگذارد؛ زیرا [[شیطان]] آن جا را برای مخفی شدن [[انتخاب]] می‌کند و در آن پنهان می‌شود"<ref>محمد بن محمد کوفی، الجعفریات، ص ۲۹؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج ۲، ص ۵۱۹ و فضل اللّه راوندی، النوادر، ص ۲۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>.
*آن [[حضرت]] پیش از [[نماز جمعه]]، ناخن‌هایش را کوتاه می‌کرد<ref>بحار الانوار، ج ۸۶، ص ۳۵۸ و مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۴۶.</ref> و از گرفتن ناخن با دندان [[نهی]] می‌فرمود<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۳ - ۴؛ شیخ صدوق، الخصال، ج ۱، ص ۱۲۶ و ورام ابن ابی فراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۷.</ref>. ایشان کوتاه کردن ناخن‌ها را مانع [بروز] درد بزرگ و از عواملی می‌دانست که بر روزی [[انسان]] می‌افزاید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۰؛ تاج الدین شعیری، جامع الاخبار، ص ۱۲۲ و ثواب الاعمال، ص ۲۳.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>.
*آن [[حضرت]] پیش از [[نماز جمعه]]، ناخن‌هایش را کوتاه می‌کرد<ref>بحار الانوار، ج ۸۶، ص ۳۵۸ و مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۴۶.</ref> و از گرفتن ناخن با دندان [[نهی]] می‌فرمود<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۳ - ۴؛ شیخ صدوق، الخصال، ج ۱، ص ۱۲۶ و ورام ابن ابی فراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۷.</ref>. ایشان کوتاه کردن ناخن‌ها را مانع [بروز] درد بزرگ و از عواملی می‌دانست که بر روزی [[انسان]] می‌افزاید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۰؛ تاج الدین شعیری، جامع الاخبار، ص ۱۲۲ و ثواب الاعمال، ص ۲۳.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>.
*[[رسول اکرم]]{{صل}} برای تقویت چشم، هر شب، سرمه می‌کشید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۵.</ref> و این کار را باعث زیادشدن [[نور]] چشم می‌دانست<ref>الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۵۳۷ و کنز العمال، ج ۱۰، ص ۵۱.</ref>. [[روایت]] شده است که ایشان پیش از خوابیدن، چهار مرتبه به چشم راست و سه مرتبه به چشم چپ، سرمه می‌کشید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۵ و وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۰۱.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>.
* [[رسول اکرم]]{{صل}} برای تقویت چشم، هر شب، سرمه می‌کشید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۵.</ref> و این کار را باعث زیادشدن [[نور]] چشم می‌دانست<ref>الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۵۳۷ و کنز العمال، ج ۱۰، ص ۵۱.</ref>. [[روایت]] شده است که ایشان پیش از خوابیدن، چهار مرتبه به چشم راست و سه مرتبه به چشم چپ، سرمه می‌کشید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۵ و وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۰۱.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>.
*توجه [[پیامبر]]{{صل}} به بهداشت فردی به حدی بود که حتی در مسافرت هم از آن غافل نبود و پیوسته پنج چیز را همراه داشت: "آیینه، سرمه دان، شانه، مسواک و قیچی"<ref>ابوسعید خرگوشی نیشابوری، شرف المصطفی، ج ۳، ص ۳۳۳؛ نعمان بن محمد تمیمی مغربی، دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۱۸؛ الجعفریات، ص ۱۸۵ و ابوالفرج شافعی حلبی، السیرة الحلبیة، ج ۳، ص ۳۵۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>.
*توجه [[پیامبر]]{{صل}} به بهداشت فردی به حدی بود که حتی در مسافرت هم از آن غافل نبود و پیوسته پنج چیز را همراه داشت: "آیینه، سرمه دان، شانه، مسواک و قیچی"<ref>ابوسعید خرگوشی نیشابوری، شرف المصطفی، ج ۳، ص ۳۳۳؛ نعمان بن محمد تمیمی مغربی، دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۱۸؛ الجعفریات، ص ۱۸۵ و ابوالفرج شافعی حلبی، السیرة الحلبیة، ج ۳، ص ۳۵۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>.
===بهداشت دهان و دندان ===
===بهداشت دهان و دندان ===
*[[رسول خدا]]{{صل}} مسواک می‌زد و بر آن بسیار تأکید داشت. آن [[حضرت]] پیش از [[خواب]] و پس از آن<ref>مکارم الاخلاق، ص ۳۹ و بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۳۴۳.</ref> و پیش از هر [[نماز]]<ref>مسند احمد، ج ۵، ص ۴۱۰؛ البخاری، صحیح، ج ۱، ص ۲۱۴ و وسائل الشیعة، ج ۲، ص ۲۰.</ref> مسواک می‌کرد و می‌فرمود: "اگر نبود که کار را بر امتم دشوار سازم، به آنان امر می‌کردم که برای هر [[نماز]] مسواک بزنند"<ref>الکافی، ج ۳، ص ۲۲؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۵؛ مسند احمد، ج ۱، ص ۸۰ و صحیح بخاری، ج ۸ ص ۱۳۱.</ref>. و می‌فرمود: "آن [[قدر]] به مسواک زدن [[فرمان]] داده شدم که ترسیدم بر من [[واجب]] شود"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۳؛ شیخ صدوق، الامالی، ج ۱، ص ۴۲۸ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۶۱.</ref>. و همچنین می‌فرمود: "اگر [[مردم]] از فواید مسواک [[آگاه]] بودند، آن را با خویش به بستر می‌بردند"<ref>دعائم الاسلام، ص ۱۱۹ و مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۶۳.</ref>. آن [[حضرت]]، از عرض دندان مسواک می‌کرد<ref>مکارم الاخلاق، ص ۳۵ و مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۶۸.</ref> و می‌فرمود: "دندان هایتان را از عرض (عمودی) مسواک بزنید، نه از طول (افقی)"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۴؛ قطب الدین راوندی، الدعوات، ص ۱۶۱ و النوادر، ص ۴۴.</ref>. آن [[حضرت]]، [[مسلمانان]] را از مسواک کردن در حمام [[نهی]] می‌کرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۴؛ مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۷ و مکارم الاخلاق، ص ۴۲۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴-۲۳۵.</ref>.
* [[رسول خدا]]{{صل}} مسواک می‌زد و بر آن بسیار تأکید داشت. آن [[حضرت]] پیش از [[خواب]] و پس از آن<ref>مکارم الاخلاق، ص ۳۹ و بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۳۴۳.</ref> و پیش از هر [[نماز]]<ref>مسند احمد، ج ۵، ص ۴۱۰؛ البخاری، صحیح، ج ۱، ص ۲۱۴ و وسائل الشیعة، ج ۲، ص ۲۰.</ref> مسواک می‌کرد و می‌فرمود: "اگر نبود که کار را بر امتم دشوار سازم، به آنان امر می‌کردم که برای هر [[نماز]] مسواک بزنند"<ref>الکافی، ج ۳، ص ۲۲؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۵؛ مسند احمد، ج ۱، ص ۸۰ و صحیح بخاری، ج ۸ ص ۱۳۱.</ref>. و می‌فرمود: "آن [[قدر]] به مسواک زدن [[فرمان]] داده شدم که ترسیدم بر من [[واجب]] شود"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۳؛ شیخ صدوق، الامالی، ج ۱، ص ۴۲۸ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۶۱.</ref>. و همچنین می‌فرمود: "اگر [[مردم]] از فواید مسواک [[آگاه]] بودند، آن را با خویش به بستر می‌بردند"<ref>دعائم الاسلام، ص ۱۱۹ و مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۶۳.</ref>. آن [[حضرت]]، از عرض دندان مسواک می‌کرد<ref>مکارم الاخلاق، ص ۳۵ و مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۶۸.</ref> و می‌فرمود: "دندان هایتان را از عرض (عمودی) مسواک بزنید، نه از طول (افقی)"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۴؛ قطب الدین راوندی، الدعوات، ص ۱۶۱ و النوادر، ص ۴۴.</ref>. آن [[حضرت]]، [[مسلمانان]] را از مسواک کردن در حمام [[نهی]] می‌کرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۴؛ مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۷ و مکارم الاخلاق، ص ۴۲۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴-۲۳۵.</ref>.
*خلال کردن دندان نیز از دیگر اموری بود که [[رسول خدا]]{{صل}} بر آن تأکید داشت و [[مسلمانان]] را به خلال کردن سفارش می‌کرد و می‌فرمود: "خلال کنید، به درستی که خلال برای لثه‌ها مفید و آن، تمییز کننده دهان است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۳۷۶ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۴۲۱.</ref>. استنشاق و مضمضه کردن هم از سنت‌های ایشان به شمار می‌آمد<ref>شیخ طوسی، التهذیب، ج ۱، ص ۷۹ و شیخ طوسی، الاستبصار، ج ۱، ص ۶۷.</ref> و بر آن تأکید می‌ورزید و می‌فرمود: {{متن حدیث|تَخَلَّلُوا عَلَى الطَّعَامِ وَ تَمَضْمَضُوا}}<ref>ابوالعباس مستغفری، طب النبی، ص ۲۱ و مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۱۸.</ref>؛ پس از [[غذا]]، خلال و مضمضه کنید<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۵.</ref>.
*خلال کردن دندان نیز از دیگر اموری بود که [[رسول خدا]]{{صل}} بر آن تأکید داشت و [[مسلمانان]] را به خلال کردن سفارش می‌کرد و می‌فرمود: "خلال کنید، به درستی که خلال برای لثه‌ها مفید و آن، تمییز کننده دهان است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۳۷۶ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۴۲۱.</ref>. استنشاق و مضمضه کردن هم از سنت‌های ایشان به شمار می‌آمد<ref>شیخ طوسی، التهذیب، ج ۱، ص ۷۹ و شیخ طوسی، الاستبصار، ج ۱، ص ۶۷.</ref> و بر آن تأکید می‌ورزید و می‌فرمود: {{متن حدیث|تَخَلَّلُوا عَلَى الطَّعَامِ وَ تَمَضْمَضُوا}}<ref>ابوالعباس مستغفری، طب النبی، ص ۲۱ و مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۱۸.</ref>؛ پس از [[غذا]]، خلال و مضمضه کنید<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۵.</ref>.
===بهداشت [[لباس]]===
===بهداشت [[لباس]]===
خط ۲۲: خط ۲۲:
===بهداشت تغذیه===
===بهداشت تغذیه===
*از مصادیق بارز رعایت بهداشت، رعایت بهداشت تغذیه است. [[رسول خدا]]{{صل}} در این باره نیز توصیه‌های بسیاری به [[مسلمانان]] داشت. ایشان معده را خانه همه دردها و پرهیز را ریشه همه درمان‌ها معرفی کرده<ref>نهج الفصاحه، ص ۷۷۹: الخصال، ج ۲، ص ۵۱۲ و عوالی اللآلی، ج ۲، ص ۳۰.</ref> و فرموده است: "[[آدمی]] ظرفی بدتر از شکم را پر نکرده است و حال آنکه برای او تنها چند لقمه‌ای که نیرویش را تأمین کند، کافی است؛ چنانچه که [[نفس]] بر او [[غلبه]] یافت [و نتوانست خویشتن داری کند] پس یک سوم [معده اش] برای [[غذا]] و یک سوم آن را برای [[آب]] و یک سوم دیگر آن برای نفَسش باشد"<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۱۴؛ محمد بن یزید القزوینی، سنن ابن ماجه، ص ۳۵؛ ابن حجر، فتح الباری، ج ۹، ص ۴۶۱ و السرخسی، المبسوط، ج ۳۰، ص ۲۶۶.</ref>. ایشان بر کم خوری و پرهیز از [[پرخوری]] تأکید می‌ورزید و چاره تندرستی را در چهار چیز می‌دانست: "کم گفتن، کم خفتن، کم راه رفتن، کم خوردن"<ref>شاذان بن جبرئیل قمی، الفضائل، ص ۱۵۳ و بحار الانوار، ج ۸، ص ۱۴۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۶.</ref>.
*از مصادیق بارز رعایت بهداشت، رعایت بهداشت تغذیه است. [[رسول خدا]]{{صل}} در این باره نیز توصیه‌های بسیاری به [[مسلمانان]] داشت. ایشان معده را خانه همه دردها و پرهیز را ریشه همه درمان‌ها معرفی کرده<ref>نهج الفصاحه، ص ۷۷۹: الخصال، ج ۲، ص ۵۱۲ و عوالی اللآلی، ج ۲، ص ۳۰.</ref> و فرموده است: "[[آدمی]] ظرفی بدتر از شکم را پر نکرده است و حال آنکه برای او تنها چند لقمه‌ای که نیرویش را تأمین کند، کافی است؛ چنانچه که [[نفس]] بر او [[غلبه]] یافت [و نتوانست خویشتن داری کند] پس یک سوم [معده اش] برای [[غذا]] و یک سوم آن را برای [[آب]] و یک سوم دیگر آن برای نفَسش باشد"<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۱۴؛ محمد بن یزید القزوینی، سنن ابن ماجه، ص ۳۵؛ ابن حجر، فتح الباری، ج ۹، ص ۴۶۱ و السرخسی، المبسوط، ج ۳۰، ص ۲۶۶.</ref>. ایشان بر کم خوری و پرهیز از [[پرخوری]] تأکید می‌ورزید و چاره تندرستی را در چهار چیز می‌دانست: "کم گفتن، کم خفتن، کم راه رفتن، کم خوردن"<ref>شاذان بن جبرئیل قمی، الفضائل، ص ۱۵۳ و بحار الانوار، ج ۸، ص ۱۴۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۶.</ref>.
*[[نقل]] شده است، [[رسول خدا]]{{صل}} تا گرسنه نمی‌شد [[غذا]] نمی‌خورد و می‌فرمود: "ما گروهی هستیم که تا گرسنه نشویم، نمی‌خوریم و چون خوردیم، پیش از سیر شدن، از [[غذا]] دست می‌کشیم"<ref>السیرة الحلبیه، ج ۳، ص ۳۵۲ و سید محمد حسین طباطبایی، سنن النبی، ج ۱، ص ۱۸۱.</ref>. آن [[حضرت]]، پیش از خوردن و پس از آن، دستانش را می‌شست<ref>دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۱۱۸.</ref>. شروع غذای [[رسول خدا]]{{صل}} با نمک بود و دیگران را نیز به این کار توصیه می‌کرد<ref>حسن بن شعبه حرانی، تحف العقول، ص ۱۲ و بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۳۹۸.</ref> و می‌فرمود: "[[غذا]] را با نمک آغاز کنید که داروی هفتاد درد است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۳۲۶ و احمد بن محمد برقی، المحاسن، ج ۲، ص ۵۹۳.</ref>. دست راستش مخصوص [[غذا]] بود و با آن لقمه بر می‌داشت و دست چپش بیشتر به دیگر امور اختصاص داشت<ref>مسند احمد، ج ۶، ص ۲۸۷؛ ابن حبان، صحیح، ج ۱۲، ص ۳۱ و حاکم نیشابوری، المستدرک، ج ۴، ص ۱۰۹.</ref>. به خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها نمی‌دمید<ref>سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۱۰۹۴؛ الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۶۵ و کنزالعمال، ج ۷، ص ۱۰۶.</ref> و دیگران را از این کار [[نهی]] می‌کرد<ref>عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۱۷۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۶-۲۳۷.</ref>.
* [[نقل]] شده است، [[رسول خدا]]{{صل}} تا گرسنه نمی‌شد [[غذا]] نمی‌خورد و می‌فرمود: "ما گروهی هستیم که تا گرسنه نشویم، نمی‌خوریم و چون خوردیم، پیش از سیر شدن، از [[غذا]] دست می‌کشیم"<ref>السیرة الحلبیه، ج ۳، ص ۳۵۲ و سید محمد حسین طباطبایی، سنن النبی، ج ۱، ص ۱۸۱.</ref>. آن [[حضرت]]، پیش از خوردن و پس از آن، دستانش را می‌شست<ref>دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۱۱۸.</ref>. شروع غذای [[رسول خدا]]{{صل}} با نمک بود و دیگران را نیز به این کار توصیه می‌کرد<ref>حسن بن شعبه حرانی، تحف العقول، ص ۱۲ و بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۳۹۸.</ref> و می‌فرمود: "[[غذا]] را با نمک آغاز کنید که داروی هفتاد درد است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۳۲۶ و احمد بن محمد برقی، المحاسن، ج ۲، ص ۵۹۳.</ref>. دست راستش مخصوص [[غذا]] بود و با آن لقمه بر می‌داشت و دست چپش بیشتر به دیگر امور اختصاص داشت<ref>مسند احمد، ج ۶، ص ۲۸۷؛ ابن حبان، صحیح، ج ۱۲، ص ۳۱ و حاکم نیشابوری، المستدرک، ج ۴، ص ۱۰۹.</ref>. به خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها نمی‌دمید<ref>سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۱۰۹۴؛ الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۶۵ و کنزالعمال، ج ۷، ص ۱۰۶.</ref> و دیگران را از این کار [[نهی]] می‌کرد<ref>عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۱۷۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۶-۲۳۷.</ref>.
*[[غذا]] را داغ نمی‌خورد و می‌فرمود: "[[خداوند]] به ما [[آتش]] نخورانیده است؛ غذای داغ [[برکت]] ندارد پس، آن را سرد کنید"<ref>مکارم الاخلاق، ص ۲۸ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۴۳۵ و با اندکی اختلاف در: الکافی، ج ۶، ص ۳۲۲.</ref>. افراد را از ترک کردن خوردن [[شام]] برحذر می‌داشت و می‌فرمود: "[[شام]] خوردن را ترک نکنید، گرچه به خوردن چند دانه خرمای خشکیده باشد"<ref>المحاسن، ج ۲، ص ۴۲۲ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۳۳۰.</ref>؛ زیرا "ترک آن باعث خرابی [[بدن]] و [[پیری]] و درهم شکستگی جسم است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۲۸۸؛ الخصال، ج ۲، ص ۶۱۹ و المحاسن، ج ۲، ص ۴۲۰.</ref>. ظروف سرپوش‌دار را می‌پسندید<ref>ابن ابی شیبه کوفی، المصنّف، ج ۵، ص ۵۲۷.</ref> و می‌فرمود: "بر درهایتان قفل بزنید؛ روی ظرف‌ها را بپوشانید و دهانه مشک‌ها را ببندید؛ زیرا [[شیطان]] (آلودگی) نمی‌تواند از در بسته وارد شود"<ref>المستدرک، ج ۴، ص ۱۴۰؛ کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۳۵۲ و بحارالانوار، ج ۲۳، ص ۱۷۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۷.</ref>.
* [[غذا]] را داغ نمی‌خورد و می‌فرمود: "[[خداوند]] به ما [[آتش]] نخورانیده است؛ غذای داغ [[برکت]] ندارد پس، آن را سرد کنید"<ref>مکارم الاخلاق، ص ۲۸ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۴۳۵ و با اندکی اختلاف در: الکافی، ج ۶، ص ۳۲۲.</ref>. افراد را از ترک کردن خوردن [[شام]] برحذر می‌داشت و می‌فرمود: "[[شام]] خوردن را ترک نکنید، گرچه به خوردن چند دانه خرمای خشکیده باشد"<ref>المحاسن، ج ۲، ص ۴۲۲ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۳۳۰.</ref>؛ زیرا "ترک آن باعث خرابی [[بدن]] و [[پیری]] و درهم شکستگی جسم است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۲۸۸؛ الخصال، ج ۲، ص ۶۱۹ و المحاسن، ج ۲، ص ۴۲۰.</ref>. ظروف سرپوش‌دار را می‌پسندید<ref>ابن ابی شیبه کوفی، المصنّف، ج ۵، ص ۵۲۷.</ref> و می‌فرمود: "بر درهایتان قفل بزنید؛ روی ظرف‌ها را بپوشانید و دهانه مشک‌ها را ببندید؛ زیرا [[شیطان]] (آلودگی) نمی‌تواند از در بسته وارد شود"<ref>المستدرک، ج ۴، ص ۱۴۰؛ کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۳۵۲ و بحارالانوار، ج ۲۳، ص ۱۷۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۷.</ref>.
*[[رسول خدا]]{{صل}} به نوشیدن [[آب]] در سه جرعه تأکید داشت و می‌فرمود: "هر کس از شما [[آب]] را در سه [[نفس]] بنوشد، ایمن خواهد بود"<ref>طب النبی، ص ۲۳ و بحارالانوار، ج ۵۹، ص ۲۹۳.</ref>. از نوشیدن [[آب]] در حال بی‌میلی منع می‌کرد و می‌فرمود: "هرگاه میل دارید، [[آب]] بنوشید؛ وگرنه از نوشیدن آن خودداری کنید"<ref>طب النبی، ص ۲۳.</ref>. در هنگام آشامیدن، [[نفس]] نمی‌کشید و اگر می‌خواست [[نفس]] بکشد، ظرف [[آب]] را از دهانش دور نگه می‌داشت<ref>الدعوات، ص ۱۴۴؛ النووی، شرح مسلم، ج ۳، ص ۱۶۰ و مکارم الاخلاق، ص ۳۱.</ref>. از ظروف شکسته [[آب]] نمی‌نوشید<ref>نجم الدین راوندی، شرف النبی، ص ۹۶.</ref> و از نوشیدن [[آب]] در ظروف طلایی و نقره‌ای [[نهی]] می‌کرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۷؛ امالی صدوق، ص ۴۲۴ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۷-۲۳۸.</ref>.
* [[رسول خدا]]{{صل}} به نوشیدن [[آب]] در سه جرعه تأکید داشت و می‌فرمود: "هر کس از شما [[آب]] را در سه [[نفس]] بنوشد، ایمن خواهد بود"<ref>طب النبی، ص ۲۳ و بحارالانوار، ج ۵۹، ص ۲۹۳.</ref>. از نوشیدن [[آب]] در حال بی‌میلی منع می‌کرد و می‌فرمود: "هرگاه میل دارید، [[آب]] بنوشید؛ وگرنه از نوشیدن آن خودداری کنید"<ref>طب النبی، ص ۲۳.</ref>. در هنگام آشامیدن، [[نفس]] نمی‌کشید و اگر می‌خواست [[نفس]] بکشد، ظرف [[آب]] را از دهانش دور نگه می‌داشت<ref>الدعوات، ص ۱۴۴؛ النووی، شرح مسلم، ج ۳، ص ۱۶۰ و مکارم الاخلاق، ص ۳۱.</ref>. از ظروف شکسته [[آب]] نمی‌نوشید<ref>نجم الدین راوندی، شرف النبی، ص ۹۶.</ref> و از نوشیدن [[آب]] در ظروف طلایی و نقره‌ای [[نهی]] می‌کرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۷؛ امالی صدوق، ص ۴۲۴ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۷-۲۳۸.</ref>.
*ایشان هرگاه غذایی چرب می‌خورد، کمتر [[آب]] می‌نوشید؛ از ایشان پرسیده شد: "چرا کم [[آب]] می‌نوشید؟" می‌فرمود: "برای این‌گونه [[غذا]] بهتر است کم [[آب]] بنوشید"<ref>المحاسن، ج ۲، ص۵۷۲ و وسائل الشیعه، ج ۲۵، ص ۲۳۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۸.</ref>.
*ایشان هرگاه غذایی چرب می‌خورد، کمتر [[آب]] می‌نوشید؛ از ایشان پرسیده شد: "چرا کم [[آب]] می‌نوشید؟" می‌فرمود: "برای این‌گونه [[غذا]] بهتر است کم [[آب]] بنوشید"<ref>المحاسن، ج ۲، ص۵۷۲ و وسائل الشیعه، ج ۲۵، ص ۲۳۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۸.</ref>.
*[[رسول خدا]]{{صل}} بر خوردن سحری در سحرهای [[ماه رمضان]] بسیار تأکید داشت و سحری خورندگان را مشمول [[سلام]] [[خداوند]] و فرشتگانش دانسته، می‌فرمود: "لازم است هر کدامتان سحری بخورید؛ هر چند به نوشیدن جرعه‌ای [[آب]]<ref>تهذیب، ج۴، ص۱۹۸؛ شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۷ و سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ص ۸۲.</ref> یا خوردن دانه‌ای خرمای خشکیده باشد"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۱۳۵ و الکافی، ج ۴، ص۹۵.</ref>. همچنین، آن [[حضرت]] به روزه‌داران توصیه می‌کرد که در زمان افطار، با خرما افطار کنند و اگر خرما نیافتند، با [[آب]]؛ چرا که [[آب]]، [[پاک]] کننده است<ref>مسند احمد، ج ۴، ص ۱۷؛ المستدرک، ج ۱، ص۴۳۱ و ابراهیم بن علی الکفعمی، المصباح، ص ۶۲۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۸.</ref>.
* [[رسول خدا]]{{صل}} بر خوردن سحری در سحرهای [[ماه رمضان]] بسیار تأکید داشت و سحری خورندگان را مشمول [[سلام]] [[خداوند]] و فرشتگانش دانسته، می‌فرمود: "لازم است هر کدامتان سحری بخورید؛ هر چند به نوشیدن جرعه‌ای [[آب]]<ref>تهذیب، ج۴، ص۱۹۸؛ شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۷ و سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ص ۸۲.</ref> یا خوردن دانه‌ای خرمای خشکیده باشد"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۱۳۵ و الکافی، ج ۴، ص۹۵.</ref>. همچنین، آن [[حضرت]] به روزه‌داران توصیه می‌کرد که در زمان افطار، با خرما افطار کنند و اگر خرما نیافتند، با [[آب]]؛ چرا که [[آب]]، [[پاک]] کننده است<ref>مسند احمد، ج ۴، ص ۱۷؛ المستدرک، ج ۱، ص۴۳۱ و ابراهیم بن علی الکفعمی، المصباح، ص ۶۲۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۸.</ref>.


==تغذیه سالم==
==تغذیه سالم==
خط ۳۴: خط ۳۴:


==حجامت ==
==حجامت ==
*[[رسول خدا]]{{صل}} در کنار دیگر توصیه‌های بهداشتی، حجامت را نیز از راه‌های پیشگیری و درمان [[بیماری‌ها]] می‌دانست و حجامت را "[[بهترین]] داروها"، معرفی کرده<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۴۲.</ref>، می‌فرمود: "اگر در چیزی درمانی باشد، در نیشتر حجامتگر و شربتی از عسل است<ref>مسند احمد، ج ۴، ص ۱۴۶؛ صحیح بخاری، ج ۷، ص ۱۲ و بیهقی، السنن الکبری، ج ۹، ص ۳۴۱.</ref>. [[رسول]] خاتم{{صل}} از حجامت در روزهای چهارشنبه و [[جمعه]] [[نهی]] می‌کرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۰؛ امالی صدوق، ص ۴۲۶ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۹.</ref>.
* [[رسول خدا]]{{صل}} در کنار دیگر توصیه‌های بهداشتی، حجامت را نیز از راه‌های پیشگیری و درمان [[بیماری‌ها]] می‌دانست و حجامت را "[[بهترین]] داروها"، معرفی کرده<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۴۲.</ref>، می‌فرمود: "اگر در چیزی درمانی باشد، در نیشتر حجامتگر و شربتی از عسل است<ref>مسند احمد، ج ۴، ص ۱۴۶؛ صحیح بخاری، ج ۷، ص ۱۲ و بیهقی، السنن الکبری، ج ۹، ص ۳۴۱.</ref>. [[رسول]] خاتم{{صل}} از حجامت در روزهای چهارشنبه و [[جمعه]] [[نهی]] می‌کرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۰؛ امالی صدوق، ص ۴۲۶ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۹.</ref>.
 
 
==[[تفریح]] و [[عبادت]]؛ دیگر عوامل [[سلامت]]==
==[[تفریح]] و [[عبادت]]؛ دیگر عوامل [[سلامت]]==
*[[رسول خدا]]{{صل}} [[عبادات]] و تفریحات سالم را از عوامل مهم [[سلامت]] می‌دانست. آن بزرگوار، مسافرت را مایه تندرستی<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۶۵؛ المحاسن، ج ۲، ص ۳۴۵ و مسند احمد، ج ۲، ص ۳۸۰.</ref> و تفریحاتی چون سوارکاری و نگاه به [[طبیعت]] را از عوامل [[شادی]] و ابتهاج [[روح]] بر می‌شمرد<ref>امام رضا{{ع}}، صحیفة الرضا{{ع}}، ص ۷۲ و مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۶۷.</ref>. ایشان همچنین [[عبادات]] را مایه سرزندگی و [[سلامت]] [[مردم]] و عباداتی چون [[روزه]]<ref>دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۳۴۲؛ الدعوات، ص۷۶ و الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۱۰۳.</ref> و [[نماز شب]] را سبب تندرستی می‌دانستند و دور. ه شدن امراض از [[بدن]] می‌دانست<ref>الدعوات، ص ۷۷ و مستدرک الوسائل، ج۶، ص۳۳۷.</ref>. [[رسول اکرم]]{{صل}} [[اندوه]] فراوان را مایه [[بیماری]] می‌دانستند<ref>امالی طوسی، ص ۵۱۲: الطبرانی، المعجم الصغیر، ج ۲، ص ۶۰۷ و تحف العقول، ص ۵۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۰.</ref>.
* [[رسول خدا]]{{صل}} [[عبادات]] و تفریحات سالم را از عوامل مهم [[سلامت]] می‌دانست. آن بزرگوار، مسافرت را مایه تندرستی<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۶۵؛ المحاسن، ج ۲، ص ۳۴۵ و مسند احمد، ج ۲، ص ۳۸۰.</ref> و تفریحاتی چون سوارکاری و نگاه به [[طبیعت]] را از عوامل [[شادی]] و ابتهاج [[روح]] بر می‌شمرد<ref>امام رضا{{ع}}، صحیفة الرضا{{ع}}، ص ۷۲ و مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۶۷.</ref>. ایشان همچنین [[عبادات]] را مایه سرزندگی و [[سلامت]] [[مردم]] و عباداتی چون [[روزه]]<ref>دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۳۴۲؛ الدعوات، ص۷۶ و الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۱۰۳.</ref> و [[نماز شب]] را سبب تندرستی می‌دانستند و دور. ه شدن امراض از [[بدن]] می‌دانست<ref>الدعوات، ص ۷۷ و مستدرک الوسائل، ج۶، ص۳۳۷.</ref>. [[رسول اکرم]]{{صل}} [[اندوه]] فراوان را مایه [[بیماری]] می‌دانستند<ref>امالی طوسی، ص ۵۱۲: الطبرانی، المعجم الصغیر، ج ۲، ص ۶۰۷ و تحف العقول، ص ۵۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۰.</ref>.


==بهداشت محیط و اجتماع==
==بهداشت محیط و اجتماع==
خط ۴۵: خط ۴۵:
#'''[[نهی]] از آلوده کردن محیط:''' [[رسول خدا]]{{صل}} [[مسلمانان]] را از انداختن [[آب]] دهان در [[چاه]] [[آب]] آشامیدنی برحذر می‌داشت<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۰؛ امالی صدوق، ص ۴۲۶ و مکارم الاخلاق، ص ۴۲۷.</ref> و می‌فرمود: کنار [[چاه]] [[آب]] آشامیدنی، زیر درخت میوه دار، میان قبرها، در جاده‌ها و حیاط خانه‌ها قضای [[حاجت]] نکنید<ref>دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۰۴.</ref>. آن [[حضرت]]، بول کردن کنار [[چاه]] [[آب]] یا نهرهای [[آب]] شرب را [[زشت]] می‌شمرد و از آن منع می‌کرد<ref>التهذیب، ج ۱، ص ۳۵۳؛ الجعفریات، ص ۱۵ و الخصال، ج ۱، ص ۹۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۱-۲۴۲.</ref>.
#'''[[نهی]] از آلوده کردن محیط:''' [[رسول خدا]]{{صل}} [[مسلمانان]] را از انداختن [[آب]] دهان در [[چاه]] [[آب]] آشامیدنی برحذر می‌داشت<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۰؛ امالی صدوق، ص ۴۲۶ و مکارم الاخلاق، ص ۴۲۷.</ref> و می‌فرمود: کنار [[چاه]] [[آب]] آشامیدنی، زیر درخت میوه دار، میان قبرها، در جاده‌ها و حیاط خانه‌ها قضای [[حاجت]] نکنید<ref>دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۰۴.</ref>. آن [[حضرت]]، بول کردن کنار [[چاه]] [[آب]] یا نهرهای [[آب]] شرب را [[زشت]] می‌شمرد و از آن منع می‌کرد<ref>التهذیب، ج ۱، ص ۳۵۳؛ الجعفریات، ص ۱۵ و الخصال، ج ۱، ص ۹۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۱-۲۴۲.</ref>.
*همچنین [[رسول خدا]]{{صل}} بول کردن در آب‌های راکد را [[ظلم]] می‌شمرد<ref>الجعفریات، ص ۱۷؛ دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۰۴ و النوادر، ص ۴۰.</ref>. [[روایت]] شده است که [[پیغمبر]] [[خدا]]{{صل}} [[دستور]] داده بودند، [[مسلمانان]]، هفت چیز خود را در [[زمین]] [[دفن]] کنند: مو، ناخن، [[خون]]، دستمال حائض، بچه دان، علقه و دندان<ref>الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۶۸؛ کنزالعمال، ج ۷، ص ۱۲۷ و الخصال، ج ۲، ص ۳۴۰.</ref>. در [[سیره]] آن [[حضرت]] نیز آمده است که ایشان [[آب]] دهان و [[آب]] بینی یا خلط سینه‌اش را پس از دفع، [[دفن]] می‌کرد<ref>الجعفریات، ص۱۳ و مستدرک الوسائل، ج۱، ص۲۴۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۲.</ref>.
*همچنین [[رسول خدا]]{{صل}} بول کردن در آب‌های راکد را [[ظلم]] می‌شمرد<ref>الجعفریات، ص ۱۷؛ دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۰۴ و النوادر، ص ۴۰.</ref>. [[روایت]] شده است که [[پیغمبر]] [[خدا]]{{صل}} [[دستور]] داده بودند، [[مسلمانان]]، هفت چیز خود را در [[زمین]] [[دفن]] کنند: مو، ناخن، [[خون]]، دستمال حائض، بچه دان، علقه و دندان<ref>الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۶۸؛ کنزالعمال، ج ۷، ص ۱۲۷ و الخصال، ج ۲، ص ۳۴۰.</ref>. در [[سیره]] آن [[حضرت]] نیز آمده است که ایشان [[آب]] دهان و [[آب]] بینی یا خلط سینه‌اش را پس از دفع، [[دفن]] می‌کرد<ref>الجعفریات، ص۱۳ و مستدرک الوسائل، ج۱، ص۲۴۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۲.</ref>.
*[[پیامبر اکرم]]{{صل}} حتی به نظافت محیط [[زندگی]] حیوانات اهلی نیز تأکید داشت و می‌فرمود: "[[جایگاه]] گوسفندان خود را [[پاکیزه]] کنید و [[خاک]] و [[آب]] بینی او را بزدایید؛ زیرا آنان از حیوانات بهشتی‌اند. این نظافت باید به گونه‌ای باشد که بتوانید در آنجا [[نماز]] بخوانید"<ref>المحاسن، ج ۲، ص ۶۴۲ و کنزالعمال، ج ۷، ص ۳۴۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۲.</ref>.
* [[پیامبر اکرم]]{{صل}} حتی به نظافت محیط [[زندگی]] حیوانات اهلی نیز تأکید داشت و می‌فرمود: "[[جایگاه]] گوسفندان خود را [[پاکیزه]] کنید و [[خاک]] و [[آب]] بینی او را بزدایید؛ زیرا آنان از حیوانات بهشتی‌اند. این نظافت باید به گونه‌ای باشد که بتوانید در آنجا [[نماز]] بخوانید"<ref>المحاسن، ج ۲، ص ۶۴۲ و کنزالعمال، ج ۷، ص ۳۴۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۲.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۱۵

بهداشت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بهداشت در قرآن - بهداشت در حدیث - بهداشت در نهج البلاغه - بهداشت در اخلاق اسلامی - بهداشت در معارف دعا و زیارات - بهداشت در معارف و سیره نبوی - بهداشت در معارف و سیره فاطمی - بهداشت در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

بهداشت فردی

نظافت

  • پاکیزگی، جایگاه والایی در سیره و کلام رسول خدا(ص) دارد و ایشان پاکیزگی را می‌ستود و پیوسته مسلمانان را به رعایت آن توصیه می‌کرد و می‌فرمود: "خداوند، پاک است و شخص پاک را دوست دارد؛ پاکیزه است و پاکیزگی را دوست دارد"[۲]. پس "خودتان را با هر وسیله‌ای که می‌توانید، پاکیزه کنید؛ زیرا خداوند متعال اسلام را بر پایه پاکیزگی بنا کرده است و هرگز کسی به بهشت نمی‌رود، مگر اینکه پاکیزه باشد"[۳]. و می‌فرمود: "همانا اسلام، پاکیزه است، پس شما هم پاکیزه باشید؛ زیرا جز فرد پاکیزه، کسی به بهشت نمی‌رود"[۴] و "خداوند، عبادت کننده پاکیزه را دوست دارد"[۵][۶].
  • نظافت بدن نیز جزئی از این پاکیزگی هاست که همواره رسول خدا(ص) بر آن تأکید داشت. نقل شده است، آن حضرت، هر هفته موهای سر و محاسنش را با سدر[۷] یا گل خطمی می‌شست[۸] و سبیل خود را کوتاه می‌کرد[۹]؛ کوتاه کردن موی سبیل به طوری که لب، آشکار شود، از سنت‌های ایشان به شمار می‌رفت[۱۰]. ایشان می‌فرمود: "سبیل و موی بینی خود را بچینید و خود را بر این کار مجبور کنید[۱۱]"؛ "چرا که سبیل بلند، مخفی‌گاه و جولانگاه شیطان [آلودگی است]"[۱۲][۱۳].
  • غسل جمعه هم از دیگر سنت‌های ایشان بود[۱۴] و مردم را نیز بدین امر سفارش بسیار می‌کرد. آن حضرت در سفارش‌های خود به امیرالمؤمنین علی(ع) فرموده است: "ای علی! مردم باید هر هفت روز یک بار، غسل کنند (حمّام بروند). پس هر جمعه غسل کن؛ حتی اگر لازم شود که برای تهیّه آب آن، خوراک روزانه‌ات را بفروشی و گرسنه بمانی؛ زیرا هیچ امر مستحبّی، بالاتر از غسل جمعه نیست"[۱۵][۱۶].
  • همچنین نوره کشیدن در هر پانزده روز یک بار، از سنت‌های ایشان بود[۱۷] و در این می‌فرمود: "هیچ کدام از شما شارب و موی شرمگاه و زیر بغل را بلند نگذارد؛ زیرا شیطان آن جا را برای مخفی شدن انتخاب می‌کند و در آن پنهان می‌شود"[۱۸][۱۹].
  • آن حضرت پیش از نماز جمعه، ناخن‌هایش را کوتاه می‌کرد[۲۰] و از گرفتن ناخن با دندان نهی می‌فرمود[۲۱]. ایشان کوتاه کردن ناخن‌ها را مانع [بروز] درد بزرگ و از عواملی می‌دانست که بر روزی انسان می‌افزاید[۲۲][۲۳].
  • رسول اکرم(ص) برای تقویت چشم، هر شب، سرمه می‌کشید[۲۴] و این کار را باعث زیادشدن نور چشم می‌دانست[۲۵]. روایت شده است که ایشان پیش از خوابیدن، چهار مرتبه به چشم راست و سه مرتبه به چشم چپ، سرمه می‌کشید[۲۶][۲۷].
  • توجه پیامبر(ص) به بهداشت فردی به حدی بود که حتی در مسافرت هم از آن غافل نبود و پیوسته پنج چیز را همراه داشت: "آیینه، سرمه دان، شانه، مسواک و قیچی"[۲۸][۲۹].

بهداشت دهان و دندان

  • رسول خدا(ص) مسواک می‌زد و بر آن بسیار تأکید داشت. آن حضرت پیش از خواب و پس از آن[۳۰] و پیش از هر نماز[۳۱] مسواک می‌کرد و می‌فرمود: "اگر نبود که کار را بر امتم دشوار سازم، به آنان امر می‌کردم که برای هر نماز مسواک بزنند"[۳۲]. و می‌فرمود: "آن قدر به مسواک زدن فرمان داده شدم که ترسیدم بر من واجب شود"[۳۳]. و همچنین می‌فرمود: "اگر مردم از فواید مسواک آگاه بودند، آن را با خویش به بستر می‌بردند"[۳۴]. آن حضرت، از عرض دندان مسواک می‌کرد[۳۵] و می‌فرمود: "دندان هایتان را از عرض (عمودی) مسواک بزنید، نه از طول (افقی)"[۳۶]. آن حضرت، مسلمانان را از مسواک کردن در حمام نهی می‌کرد[۳۷][۳۸].
  • خلال کردن دندان نیز از دیگر اموری بود که رسول خدا(ص) بر آن تأکید داشت و مسلمانان را به خلال کردن سفارش می‌کرد و می‌فرمود: "خلال کنید، به درستی که خلال برای لثه‌ها مفید و آن، تمییز کننده دهان است"[۳۹]. استنشاق و مضمضه کردن هم از سنت‌های ایشان به شمار می‌آمد[۴۰] و بر آن تأکید می‌ورزید و می‌فرمود: «تَخَلَّلُوا عَلَى الطَّعَامِ وَ تَمَضْمَضُوا»[۴۱]؛ پس از غذا، خلال و مضمضه کنید[۴۲].

بهداشت لباس

  • همواره لباس ایشان پاکیزه بود و دیگران را نیز به نظافت لباس توصیه می‌کرد و می‌فرمود: "هر کس که لباسی به تن می‌کند، لازم است آن را تمیز کند"[۴۳]. آن حضرت به رنگ‌ها نیز توجه داشت و رنگ سبز را برای لباس خود می‌پسندید[۴۴] و از میان جامه‌های گوناگون، پوشیدن پیراهن سفید را بیشتر دوست داشت[۴۵] و می‌فرمود: "لباس سفید بپوشید؛ چرا که لباس سفید، پاک‌تر و پاکیزه‌تر است و مردگانتان را در پارچه‌های سفید کفن کنید"[۴۶]؛ از لباس سیاه کراهت داشت و رنگ سیاه را نمی‌پسندید؛ مگر در سه چیز: عمامه، کفش و عبا[۴۷][۴۸].
  • جنس لباسش بیشتر از پنبه بود و جز در حال ناچاری، لباس پشمی و مویی نمی‌پوشید[۴۹]. عطر را دوست می‌داشت و بوی خوش را مایه تقویت قلب[۵۰] و افزونی عقل[۵۱] می‌شمرد. همچنین بر پوشیدن کفش خوب تأکید می‌کرد و پوشیدن کفش خوب و مناسب را باعث طولانی‌تر شدن عمر می‌دانست[۵۲][۵۳].

بهداشت تغذیه

  • از مصادیق بارز رعایت بهداشت، رعایت بهداشت تغذیه است. رسول خدا(ص) در این باره نیز توصیه‌های بسیاری به مسلمانان داشت. ایشان معده را خانه همه دردها و پرهیز را ریشه همه درمان‌ها معرفی کرده[۵۴] و فرموده است: "آدمی ظرفی بدتر از شکم را پر نکرده است و حال آنکه برای او تنها چند لقمه‌ای که نیرویش را تأمین کند، کافی است؛ چنانچه که نفس بر او غلبه یافت [و نتوانست خویشتن داری کند] پس یک سوم [معده اش] برای غذا و یک سوم آن را برای آب و یک سوم دیگر آن برای نفَسش باشد"[۵۵]. ایشان بر کم خوری و پرهیز از پرخوری تأکید می‌ورزید و چاره تندرستی را در چهار چیز می‌دانست: "کم گفتن، کم خفتن، کم راه رفتن، کم خوردن"[۵۶][۵۷].
  • نقل شده است، رسول خدا(ص) تا گرسنه نمی‌شد غذا نمی‌خورد و می‌فرمود: "ما گروهی هستیم که تا گرسنه نشویم، نمی‌خوریم و چون خوردیم، پیش از سیر شدن، از غذا دست می‌کشیم"[۵۸]. آن حضرت، پیش از خوردن و پس از آن، دستانش را می‌شست[۵۹]. شروع غذای رسول خدا(ص) با نمک بود و دیگران را نیز به این کار توصیه می‌کرد[۶۰] و می‌فرمود: "غذا را با نمک آغاز کنید که داروی هفتاد درد است"[۶۱]. دست راستش مخصوص غذا بود و با آن لقمه بر می‌داشت و دست چپش بیشتر به دیگر امور اختصاص داشت[۶۲]. به خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها نمی‌دمید[۶۳] و دیگران را از این کار نهی می‌کرد[۶۴][۶۵].
  • غذا را داغ نمی‌خورد و می‌فرمود: "خداوند به ما آتش نخورانیده است؛ غذای داغ برکت ندارد پس، آن را سرد کنید"[۶۶]. افراد را از ترک کردن خوردن شام برحذر می‌داشت و می‌فرمود: "شام خوردن را ترک نکنید، گرچه به خوردن چند دانه خرمای خشکیده باشد"[۶۷]؛ زیرا "ترک آن باعث خرابی بدن و پیری و درهم شکستگی جسم است"[۶۸]. ظروف سرپوش‌دار را می‌پسندید[۶۹] و می‌فرمود: "بر درهایتان قفل بزنید؛ روی ظرف‌ها را بپوشانید و دهانه مشک‌ها را ببندید؛ زیرا شیطان (آلودگی) نمی‌تواند از در بسته وارد شود"[۷۰][۷۱].
  • رسول خدا(ص) به نوشیدن آب در سه جرعه تأکید داشت و می‌فرمود: "هر کس از شما آب را در سه نفس بنوشد، ایمن خواهد بود"[۷۲]. از نوشیدن آب در حال بی‌میلی منع می‌کرد و می‌فرمود: "هرگاه میل دارید، آب بنوشید؛ وگرنه از نوشیدن آن خودداری کنید"[۷۳]. در هنگام آشامیدن، نفس نمی‌کشید و اگر می‌خواست نفس بکشد، ظرف آب را از دهانش دور نگه می‌داشت[۷۴]. از ظروف شکسته آب نمی‌نوشید[۷۵] و از نوشیدن آب در ظروف طلایی و نقره‌ای نهی می‌کرد[۷۶][۷۷].
  • ایشان هرگاه غذایی چرب می‌خورد، کمتر آب می‌نوشید؛ از ایشان پرسیده شد: "چرا کم آب می‌نوشید؟" می‌فرمود: "برای این‌گونه غذا بهتر است کم آب بنوشید"[۷۸][۷۹].
  • رسول خدا(ص) بر خوردن سحری در سحرهای ماه رمضان بسیار تأکید داشت و سحری خورندگان را مشمول سلام خداوند و فرشتگانش دانسته، می‌فرمود: "لازم است هر کدامتان سحری بخورید؛ هر چند به نوشیدن جرعه‌ای آب[۸۰] یا خوردن دانه‌ای خرمای خشکیده باشد"[۸۱]. همچنین، آن حضرت به روزه‌داران توصیه می‌کرد که در زمان افطار، با خرما افطار کنند و اگر خرما نیافتند، با آب؛ چرا که آب، پاک کننده است[۸۲][۸۳].

تغذیه سالم

  • در سیره و کلام رسول خدا(ص) تغذیه سالم از اصول بهداشت و سلامت جسمی فرد به شمار می‌آمد و ایشان در کنار توصیه‌های بهداشتی، بر لزوم تغذیه سالم پیوسته تأکید داشته، افراد را به خوردن غذاها و میوه‌های مقوی و مغذی توصیه می‌فرمود؛ از غذاهایی که حضرت افراد را بسیار به خوردن آن سفارش می‌کرد، شیر بود و می‌فرمود: «لَيْسَ شیء يُجْزِي مَكَانَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ غَيْرُ اللَّبَنِ »[۸۴]؛ جانشینی بهتر [و کامل تر] از شیر برای غذا و نوشیدنی یافت نمی‌شود. نبی خاتم(ص) عسل را نیز غذایی بسیار مفید دانسته، بر خوردن آن، بسیار تأکید می‌ورزید[۸۵].
  • ایشان عسل را "شفای دردها معرفی کرده"[۸۶]، می‌فرمود: «مَنْ أَرَادَ الْحِفْظَ فَلْيَأْكُلِ الْعَسَلَ»[۸۷]؛ هر که می‌خواهد سلامتی اش حفظ شود، پس، عسل بخورد. ایشان درباره استفاده از روغن زیتون می‌فرمود: «كُلُوا الزَّيْتَ وَ ادَّهِنُوا بِهِ فَإِنَّهُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ »[۸۸]؛ روغن زیتون بخورید و آن را [برای استشفا] به بدن بمالید؛ به درستی که درخت زیتون، درختی خجسته است[۸۹].
  • همچنین افراد را به خوردن پیاز توصیه می‌فرمود و سفارش می‌کرد که "چون به سرزمینی در آمدید، از پیاز آن بخورید تا وبای (بیماری‌های) آن سرزمین را از شما دور کند"[۹۰]. به خوردن سیر نیز سفارش می‌کرد و می‌فرمود: "سیر بخورید و آن بیماری‌ها را درمان کنید؛ چرا که درمان هفتاد درد، در آن است"[۹۱]. حضرت، برنج را می‌ستود و می‌فرمود: "برنج، نیکو دارویی است؛ سرد است و سالم و برکنار از هر بیماری"[۹۲]. ایشان پنیر را "درد" می‌خواند؛ ولی می‌فرمود که اگر با گردو خورده شود، درمان است[۹۳][۹۴].

حجامت

  • رسول خدا(ص) در کنار دیگر توصیه‌های بهداشتی، حجامت را نیز از راه‌های پیشگیری و درمان بیماری‌ها می‌دانست و حجامت را "بهترین داروها"، معرفی کرده[۹۵]، می‌فرمود: "اگر در چیزی درمانی باشد، در نیشتر حجامتگر و شربتی از عسل است[۹۶]. رسول خاتم(ص) از حجامت در روزهای چهارشنبه و جمعه نهی می‌کرد[۹۷][۹۸].

 

تفریح و عبادت؛ دیگر عوامل سلامت

بهداشت محیط و اجتماع

  1. نظافت و پاکیزگی محیط منزل: پیامبر خدا(ص) خاکروبه را لانه شیطان دانسته[۱۰۵]، مردم را از انباشتن آن در پشت درها برحذر می‌داشت و توصیه می‌کرد که زباله را شب در خانه‌های خود نگه ندارید و آن را در روز به بیرون از خانه منتقل کنید[۱۰۶] و می‌فرمود: "برکت از خانه‌ای که در آن، خاکروبه باشد، برداشته می‌شود"[۱۰۷]. همچنین آن حضرت، لانه عنکبوت را خانه شیطان‌ها (آلودگی ها) در منزل[۱۰۸] و همچنین دستمال آلوده به چربی و بوی گوشت را خوابگاه شیطان‌ها دانسته، توصیه می‌کرد که آن را در خانه نگه ندارید[۱۰۹][۱۱۰].
  2. پاکیزگی کوچه و خیابان : رسول خدا(ص) آب و جارو کردن کوچه و تمیزی جلوی درب خانه‌ها را عامل بی‌نیازی خوانده[۱۱۱]، مسلمانان را به این کار تشویق می‌کرد. همچنین مسلمانان را به تمیز کردن محل رفت و آمدها از اشیای مزاحم ترغیب می‌کرد و می‌فرمود: "هر کس از راه مسلمانان چیزی را بردارد که مایه آزار آنان است، خداوند، ثواب قرائت چهارصد آیه از قرآن را به او عطا می‌کند که هر حرفی از آن ده حسنه دارد"[۱۱۲][۱۱۳].
  3. پاکیزه نگه داشتن اماکن عمومی: رسول خدا(ص) به نظافت اماکن عمومی مانند مساجد بسیار تأکید داشت. ایشان ضمن برحذر داشتن مسلمانان از آلوده کردن مساجد به نجاسات[۱۱۴]، به آنان توصیه می‌کرد که دستشویی‌های مسجد را در فاصله‌ای دورتر از مسجد در کنار درهای ورودی [حیاط] مسجد قرار دهند[۱۱۵]. همچنین ایشان مسلمانان را به نظافت مساجد و زدودن آلودگی‌ها از آن تشویق کرده، می‌فرمود: "هر کس مسجدی را جارو کند، خداوند، ثواب آزاد کردن بنده‌ای را برایش می‌نویسد و اگر پر کاهی (خاشاکی) را از مسجد بیرون ببرد، خداوند از رحمت خود دو برابر برای او می‌نویسد"[۱۱۶] و در حدیثی دیگر فرموده است: "هر که شب جمعه مسجدی را تمیز کند و به اندازه ذره خاکی که در چشم می‌رود، خاکروبه از مسجد بیرون ببرد، خداوند او را می‌آمرزد"[۱۱۷][۱۱۸].
  4. نهی از آلوده کردن محیط: رسول خدا(ص) مسلمانان را از انداختن آب دهان در چاه آب آشامیدنی برحذر می‌داشت[۱۱۹] و می‌فرمود: کنار چاه آب آشامیدنی، زیر درخت میوه دار، میان قبرها، در جاده‌ها و حیاط خانه‌ها قضای حاجت نکنید[۱۲۰]. آن حضرت، بول کردن کنار چاه آب یا نهرهای آب شرب را زشت می‌شمرد و از آن منع می‌کرد[۱۲۱][۱۲۲].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۲.
  2. ↑ ابویعلی الموصلی.، مسند، ج ۲، ص ۱۲۲؛ ترمذی، سنن، ج ۴، ص ۱۹۸ و جلال الدین سیوطی، الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۲۶۷.
  3. ↑ همان.
  4. ↑ سلیمان بن احمد الطبرانی، المعجم الاوسط، ج ۵، ص ۱۳۹؛ نورالدین هیثمی، مجمع الزوائد، ج ۵، ص ۱۳۲ و المتقی الهندی، کنز العمال، ج ۹، ص ۲۷۷.
  5. ↑ کنز العمال، ج ۹، ص ۲۷۷ و الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۲۸۸.
  6. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۲.
  7. ↑ شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ص ۲۰؛ حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۳۲ و محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۸۷.
  8. ↑ امام رضا(ع)، فقه الرضا(ع)، ص ۱۲۸ و مستدرک الوسائل، ج ۶ ص ۴۴.
  9. ↑ فقه الرضا(ع)، ص ۱۲۸ و محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۶، ص ۳۶۰.
  10. ↑ مکارم الاخلاق، ص ۶۷؛ کلینی، الکافی، ج ۶، ص ۴۸۷ و شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۸۴.
  11. ↑ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۲، ص ۱۶؛ مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۱، ص ۱۵۳ و ابن ابی جمهور، عوالی، ج۱، ص۱۳۵.
  12. ↑ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۲۷، الکافی، ج ۶، ص ۴۸۸ و مکارم الاخلاق، ص ۶۷.
  13. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۳.
  14. ↑ . فقه الرضا(ع)، ص۱۷۵ و مستدرک الوسائل، ج۲، ص۵۰۱.
  15. ↑ سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ص ۳۶۷ و مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۵۰۲.
  16. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۳.
  17. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۵۰۶؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۱۹ و محمد بن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۰۸.
  18. ↑ محمد بن محمد کوفی، الجعفریات، ص ۲۹؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج ۲، ص ۵۱۹ و فضل اللّه راوندی، النوادر، ص ۲۴.
  19. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۴.
  20. ↑ بحار الانوار، ج ۸۶، ص ۳۵۸ و مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۴۶.
  21. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۳ - ۴؛ شیخ صدوق، الخصال، ج ۱، ص ۱۲۶ و ورام ابن ابی فراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۷.
  22. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۴۹۰؛ تاج الدین شعیری، جامع الاخبار، ص ۱۲۲ و ثواب الاعمال، ص ۲۳.
  23. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۴.
  24. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۴۹۵.
  25. ↑ الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۵۳۷ و کنز العمال، ج ۱۰، ص ۵۱.
  26. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۴۹۵ و وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۰۱.
  27. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۴.
  28. ↑ ابوسعید خرگوشی نیشابوری، شرف المصطفی، ج ۳، ص ۳۳۳؛ نعمان بن محمد تمیمی مغربی، دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۱۸؛ الجعفریات، ص ۱۸۵ و ابوالفرج شافعی حلبی، السیرة الحلبیة، ج ۳، ص ۳۵۲.
  29. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۴.
  30. ↑ مکارم الاخلاق، ص ۳۹ و بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۳۴۳.
  31. ↑ مسند احمد، ج ۵، ص ۴۱۰؛ البخاری، صحیح، ج ۱، ص ۲۱۴ و وسائل الشیعة، ج ۲، ص ۲۰.
  32. ↑ الکافی، ج ۳، ص ۲۲؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۵؛ مسند احمد، ج ۱، ص ۸۰ و صحیح بخاری، ج ۸ ص ۱۳۱.
  33. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۳؛ شیخ صدوق، الامالی، ج ۱، ص ۴۲۸ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۶۱.
  34. ↑ دعائم الاسلام، ص ۱۱۹ و مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۶۳.
  35. ↑ مکارم الاخلاق، ص ۳۵ و مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۶۸.
  36. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۴؛ قطب الدین راوندی، الدعوات، ص ۱۶۱ و النوادر، ص ۴۴.
  37. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۴؛ مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۷ و مکارم الاخلاق، ص ۴۲۴.
  38. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۴-۲۳۵.
  39. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۳۷۶ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۴۲۱.
  40. ↑ شیخ طوسی، التهذیب، ج ۱، ص ۷۹ و شیخ طوسی، الاستبصار، ج ۱، ص ۶۷.
  41. ↑ ابوالعباس مستغفری، طب النبی، ص ۲۱ و مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۱۸.
  42. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۵.
  43. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۴۴۱؛ الجعفریات، ص ۱۵۷ و عبداللّه بن جعفر حمیری قمی، قرب الاسناد، ص ۳۴.
  44. ↑ الصفدی، الوافی بالوفیات، ج ۱، ص ۷۳؛ تقی الدین مقریزی، امتاع الاسماع، ج ۲، ص ۱۹۱ و شرف المصطفی، ص ۳۲۰.
  45. ↑ ابن الاشعث السجستانی، سنن ابی داوود، ج ۲، ص ۲۵۴ و سنن ترمذی، ج ۳، ص ۱۴۹.
  46. ↑ « خَيْرُ ثِيَابِكُمُ الْبِيضُ فَلْيَلْبَسْهَا أَحْيَاؤُكُمْ وَ كَفِّنُوا فِيهَا مَوْتَاكُمْ فَإِنَّهَا مِنْ خَيْرِ ثِيَابِكُمْ»؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۴۷ و کنزالعمال، ج ۳، ص ۱۰۸.
  47. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۲۵۱؛ الخصال، ج ۱، ص ۱۴۸ و علل الشرائع، ج ۲، ص ۳۴۷.
  48. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۵-۲۳۶.
  49. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۴۵۰ و مکارم الاخلاق، ص ۱۰۳.
  50. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۵۱۰ و وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۴۳.
  51. ↑ دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۱۶۵ و مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۴۱۸.
  52. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۵ و شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۲، ص ۳۸.
  53. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۶.
  54. ↑ نهج الفصاحه، ص ۷۷۹: الخصال، ج ۲، ص ۵۱۲ و عوالی اللآلی، ج ۲، ص ۳۰.
  55. ↑ الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۱۴؛ محمد بن یزید القزوینی، سنن ابن ماجه، ص ۳۵؛ ابن حجر، فتح الباری، ج ۹، ص ۴۶۱ و السرخسی، المبسوط، ج ۳۰، ص ۲۶۶.
  56. ↑ شاذان بن جبرئیل قمی، الفضائل، ص ۱۵۳ و بحار الانوار، ج ۸، ص ۱۴۴.
  57. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۶.
  58. ↑ السیرة الحلبیه، ج ۳، ص ۳۵۲ و سید محمد حسین طباطبایی، سنن النبی، ج ۱، ص ۱۸۱.
  59. ↑ دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۱۱۸.
  60. ↑ حسن بن شعبه حرانی، تحف العقول، ص ۱۲ و بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۳۹۸.
  61. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۳۲۶ و احمد بن محمد برقی، المحاسن، ج ۲، ص ۵۹۳.
  62. ↑ مسند احمد، ج ۶، ص ۲۸۷؛ ابن حبان، صحیح، ج ۱۲، ص ۳۱ و حاکم نیشابوری، المستدرک، ج ۴، ص ۱۰۹.
  63. ↑ سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۱۰۹۴؛ الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۶۵ و کنزالعمال، ج ۷، ص ۱۰۶.
  64. ↑ عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۱۷۰.
  65. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۶-۲۳۷.
  66. ↑ مکارم الاخلاق، ص ۲۸ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۴۳۵ و با اندکی اختلاف در: الکافی، ج ۶، ص ۳۲۲.
  67. ↑ المحاسن، ج ۲، ص ۴۲۲ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۳۳۰.
  68. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۲۸۸؛ الخصال، ج ۲، ص ۶۱۹ و المحاسن، ج ۲، ص ۴۲۰.
  69. ↑ ابن ابی شیبه کوفی، المصنّف، ج ۵، ص ۵۲۷.
  70. ↑ المستدرک، ج ۴، ص ۱۴۰؛ کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۳۵۲ و بحارالانوار، ج ۲۳، ص ۱۷۴.
  71. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۷.
  72. ↑ طب النبی، ص ۲۳ و بحارالانوار، ج ۵۹، ص ۲۹۳.
  73. ↑ طب النبی، ص ۲۳.
  74. ↑ الدعوات، ص ۱۴۴؛ النووی، شرح مسلم، ج ۳، ص ۱۶۰ و مکارم الاخلاق، ص ۳۱.
  75. ↑ نجم الدین راوندی، شرف النبی، ص ۹۶.
  76. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۷؛ امالی صدوق، ص ۴۲۴ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۸.
  77. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۷-۲۳۸.
  78. ↑ المحاسن، ج ۲، ص۵۷۲ و وسائل الشیعه، ج ۲۵، ص ۲۳۹.
  79. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۸.
  80. ↑ تهذیب، ج۴، ص۱۹۸؛ شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۷ و سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ص ۸۲.
  81. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۱۳۵ و الکافی، ج ۴، ص۹۵.
  82. ↑ مسند احمد، ج ۴، ص ۱۷؛ المستدرک، ج ۱، ص۴۳۱ و ابراهیم بن علی الکفعمی، المصباح، ص ۶۲۲.
  83. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۸.
  84. ↑ طب النبی، ص ۲۵.
  85. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۸-۲۳۹.
  86. ↑ الطبرانی، المعجم الکبیر، ج ۹، ص ۱۸۵ و المصنّف، ج ۷، ص ۱۶۶.
  87. ↑ طب النبی، ص ۲۶؛ مکارم الاخلاق، ص ۱۶۵ و مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۷۰.
  88. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۳۳۱؛ عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۹۹ و المحاسن، ج ۲، ص ۴۸۴.
  89. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۹.
  90. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۳۷۴؛ المحاسن، ج ۲، ص ۵۲۲ و مکارم الاخلاق، ص ۱۸۲.
  91. ↑ طب النبی، ص۳۰ و مکارم الاخلاق، ص۱۸۲.
  92. ↑ مکارم الاخلاق، ص۱۵۵ و مستدرکالوسائل، ج ۱۶، ص ۳۷۷.
  93. ↑ طب النبی، ص ۲۵ و بحارالانوار، ج ۵۹، ص ۲۹۴.
  94. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۹.
  95. ↑ الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۴۲.
  96. ↑ مسند احمد، ج ۴، ص ۱۴۶؛ صحیح بخاری، ج ۷، ص ۱۲ و بیهقی، السنن الکبری، ج ۹، ص ۳۴۱.
  97. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۰؛ امالی صدوق، ص ۴۲۶ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۹.
  98. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۳۹.
  99. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۶۵؛ المحاسن، ج ۲، ص ۳۴۵ و مسند احمد، ج ۲، ص ۳۸۰.
  100. ↑ امام رضا(ع)، صحیفة الرضا(ع)، ص ۷۲ و مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۶۷.
  101. ↑ دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۳۴۲؛ الدعوات، ص۷۶ و الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۱۰۳.
  102. ↑ الدعوات، ص ۷۷ و مستدرک الوسائل، ج۶، ص۳۳۷.
  103. ↑ امالی طوسی، ص ۵۱۲: الطبرانی، المعجم الصغیر، ج ۲، ص ۶۰۷ و تحف العقول، ص ۵۸.
  104. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۴۰.
  105. ↑ المحاسن، ج ۲، ص ۶۲۴ و وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۳۱۹.
  106. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۵؛ امالی صدوق، ص ۴۲۳ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۷.
  107. ↑ کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۴۰۲.
  108. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۴۰۲.
  109. ↑ الکافی، ج ۶، ص ۲۹۹؛ المحاسن، ج ۲، ص ۴۴۸ و وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۳۱۹.
  110. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۴۰.
  111. ↑ الخصال، ج ۱، ص ۵۴؛ الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۱۹۹ و کنزالعمال، ج ۹، ص ۲۷۷.
  112. ↑ امالی طوسی، ص ۱۸۳ و مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ص ۳۸۵.
  113. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۴۱.
  114. ↑ محقق حلی، المعتبر، ج ۲، ص ۴۵۰.
  115. ↑ عبدالرزاق الصنعانی، المصنّف، ج ۱، ص ۴۴۲؛ المعتبر، ص ۴۵۰ و کنزالعمال، ج ۷، ص ۶۷۰
  116. ↑ امالی صدوق، ص ۱۸۰؛ روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۳۶ و المحاسن، ج ۱، ص ۵۷.
  117. ↑ امالی صدوق، ص ۱۸۰ و روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۳۶.
  118. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۴۱.
  119. ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۰؛ امالی صدوق، ص ۴۲۶ و مکارم الاخلاق، ص ۴۲۷.
  120. ↑ دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۰۴.
  121. ↑ التهذیب، ج ۱، ص ۳۵۳؛ الجعفریات، ص ۱۵ و الخصال، ج ۱، ص ۹۷.
  122. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۴۱-۲۴۲.
  123. ↑ الجعفریات، ص ۱۷؛ دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۰۴ و النوادر، ص ۴۰.
  124. ↑ الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۶۸؛ کنزالعمال، ج ۷، ص ۱۲۷ و الخصال، ج ۲، ص ۳۴۰.
  125. ↑ الجعفریات، ص۱۳ و مستدرک الوسائل، ج۱، ص۲۴۹.
  126. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۴۲.
  127. ↑ المحاسن، ج ۲، ص ۶۴۲ و کنزالعمال، ج ۷، ص ۳۴۰.
  128. ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۲۴۲.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=بهداشت&oldid=994868»