سیف بن مالک: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سیف بن مالک در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سیف بن مالک در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


خط ۱۵: خط ۱۴:
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:360818579.jpg|22px]] جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)| '''پژوهشی پیرامون شهدای کربلا''']]
# [[پرونده:360818579.jpg|22px]] جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)| '''پژوهشی پیرامون شهدای کربلا''']]
#[[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۱: خط ۲۰:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:سیف بن مالک]]
[[رده:سیف بن مالک]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۷

مقدمه

سیف بن مالک عبدی یا نمیری از شهدای کربلاست. از جوانان پرشوری بود که در بصره، در خانۀ بانوی بزرگ، «ماریه بنت منقذ عبدی» جمع می‌شدند، خانۀ او پایگاهی برای شیعه بود[۱].

از بصره به کوفه آمد و از آنجا به کاروان امام حسین(ع) پیوست، سپس همراه او به کربلا آمد. عصر عاشورا در نبرد تن به تن به شهادت رسید[۲].[۳]

از رجال‌نویسان و مورخان پیشین تنها ابن شهرآشوب درباره وی گفته است: «سیف در روز عاشورا در نبرد نخستین به فیض شهادت نایل گشت»[۴].

محمد مهدی شمس‌الدین می‌گوید: «سیف بن مالک نمیری» همان «سیف بن مالک عبدی» است.[۵]

در زیارت ناحیه مقدسه امام(ع) نیز بدون پسوند «عبدی» یا «نُمَیْری» از سیف چنین یاد شده است:«اَلسَّلاَمُ عَلَى سَيْفِ بْنِ مَالِكٍ»[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. انصار الحسین، ص۷۸.
  2. عنصر شجاعت، ج۱، ص۷۹.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۵۶.
  4. مناقب، ج۴، ص۱۲۲، نیز ر.ک: معجم رجال الحدیث، ج۸، ص۳۶۹؛ اکلیل المصائب، ص۱۷۲.
  5. انصار الحسین(ع)، ص۹۳، الدار الاسلامیة.
  6. اقبال الاعمال، ج۳، ص۷۸؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۷۲ و ج۱۰۱، ص۲۷۳، چاپ ایران.
  7. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۱۹۵.