ابوفکیهه ازدی

ابوفکیهه ازدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوفکیهه ازدی در قرآن - ابوفکیهه ازدی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

وی از اهالی عین‌التمر (شهری نزدیک انبار و در غرب کوفه) و از موالی بنی‌عبدالدار و برده صفوان بن‌امیه بود. وی مسیحی و به قولی یهودی و عجمی بود که در مکّه به آهنگری و شمشیرسازی اشتغال داشت. ابوفکیهه هم‌زمان با بلال اسلام آورد و از نخستین مسلمانان به‌شمار می‌رفت. مسلمانی او خشم صاحبش، صفوان ‌بن‌امیه و بنی‌عبدالدار را برانگیخت و در پی آن، همانند دیگر مسلمانان، تحت آزار و شکنجه قرار گرفت؛ امّا او هم‌چنان بر عقیده خود پایدار ماند. شگنجه‌گر او امیة بن‌ خلف بود. او بتی را در برابرش گرفت و گفت: آیا این خدای تو نیست؟ ابوفکیهه پاسخ داد: خدای من کسی است که من، تو و این بت را آفریده است. امیه با شنیدن این سخن، سخت برآشفت و گلوی ابوفکیهه را فشرد. در این هنگام اُبیّ بن‌ خلف به برادرش امیه گفت: بر آزارش بیفزا تا محمّد با جادوی خود او را خلاص کند. وی پس از مدت‌ها شکنجه و آزار، به‌دست ابوبکر خریداری و آزاد شد؛ امّا آزارش هم‌چنان ادامه یافت تا در هجرت دوم مسلمانان به حبشه، با آنان همراه شد

منابع

• رضایی، علی اکبر، مقاله «ابوفكیهه ازدی»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۲