یکی از باورهای شیعه این است که در عصر ظهور امام مهدی انسانهایی دوباره زنده خواهند شد آیا این حقیقت دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۳) |
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار') |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
# '''هفتاد نفر از [[یاران]] [[حضرت موسی|موسی]]{{ع}}:''' از [[آیات]] [[قرآن]] به دست میآید که در زمان [[حضرت موسی]]{{ع}} انبوهی از [[انسانها]] پس از [[مرگ]] زنده شده و به [[دنیا]] برگشتند. [[خداوند]] در این باره فرموده است: {{متن قرآن|وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ثُمَّ بَعَثْنَاكُم مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ}}<ref> و (یاد کنید) آنگاه را که گفتید: ای موسی! ما تا خداوند را آشکارا نبینیم، به تو ایمان نمیآوریم و در حالی که خود مینگریستید آذرخش شما را فرا گرفت.باز، از پس مرگتان شما را برانگیختیم، باشد که سپاس بگزارید؛ سوره بقره، آیه: ۵۵- ۵۶.</ref>. این [[آیه]] به نظر عموم [[مفسران]] [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، تصریح در مردن و زنده شدن دارد. <ref> شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج ۱- ۲، ص ۲۵۲؛ تفسیر قمی، ج ۱، ص ۴۶؛ قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ج ۱، ص ۴۰۳؛ مدارک التنزیل، ج ۱، ص ۵۳.</ref> | # '''هفتاد نفر از [[یاران]] [[حضرت موسی|موسی]]{{ع}}:''' از [[آیات]] [[قرآن]] به دست میآید که در زمان [[حضرت موسی]]{{ع}} انبوهی از [[انسانها]] پس از [[مرگ]] زنده شده و به [[دنیا]] برگشتند. [[خداوند]] در این باره فرموده است: {{متن قرآن|وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ثُمَّ بَعَثْنَاكُم مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ}}<ref> و (یاد کنید) آنگاه را که گفتید: ای موسی! ما تا خداوند را آشکارا نبینیم، به تو ایمان نمیآوریم و در حالی که خود مینگریستید آذرخش شما را فرا گرفت.باز، از پس مرگتان شما را برانگیختیم، باشد که سپاس بگزارید؛ سوره بقره، آیه: ۵۵- ۵۶.</ref>. این [[آیه]] به نظر عموم [[مفسران]] [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، تصریح در مردن و زنده شدن دارد. <ref> شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج ۱- ۲، ص ۲۵۲؛ تفسیر قمی، ج ۱، ص ۴۶؛ قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ج ۱، ص ۴۰۳؛ مدارک التنزیل، ج ۱، ص ۵۳.</ref> | ||
# '''کشته [[بنی اسرائیل]]:''' این داستان که به [[زیبایی]] تمام در [[قرآن]] مورد اشاره قرار گرفته گویای امکان و وقوع زنده شدن مردگان در [[دنیا]] است. در این باره در [[قرآن مجید]] میخوانیم: {{متن قرآن|وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِيهَا وَاللَّهُ مُخْرِجٌ مَّا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا كَذَلِكَ يُحْيِي اللَّهُ الْمَوْتَى وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ}}<ref> و چون شخصی را کشتید و درباره او با یکدیگر به ستیزه برخاستید، و حال آنکه خدا، آنچه را کتمان میکردید، آشکار گردانید. پس فرمودیم: پارهای از آن [گاو سر بریده را] به آن [مقتول] بزنید [تا زنده شود] اینگونه خدا مردگان را زنده میکند و آیات خود را به شما مینمایاند، باشد که بیندیشید؛ سوره بقره، آیه: ۷۲ - ۷۳.</ref>. این [[آیه]] نیز همانند [[آیه]] پیش از سوی بیشتر [[مفسران]] [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، بر وقوع [[رجعت]] و بازگشت به [[دنیا]] [[تفسیر]] شده است. <ref> تفسیر المیزان، ج ۱، ص ۲۰۴؛ الجامع لاحکام القرآن، ج ۱، ص ۴۶۲؛ تفسیر طبری، ج ۱، ص ۲۶۸.</ref> | # '''کشته [[بنی اسرائیل]]:''' این داستان که به [[زیبایی]] تمام در [[قرآن]] مورد اشاره قرار گرفته گویای امکان و وقوع زنده شدن مردگان در [[دنیا]] است. در این باره در [[قرآن مجید]] میخوانیم: {{متن قرآن|وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِيهَا وَاللَّهُ مُخْرِجٌ مَّا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا كَذَلِكَ يُحْيِي اللَّهُ الْمَوْتَى وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ}}<ref> و چون شخصی را کشتید و درباره او با یکدیگر به ستیزه برخاستید، و حال آنکه خدا، آنچه را کتمان میکردید، آشکار گردانید. پس فرمودیم: پارهای از آن [گاو سر بریده را] به آن [مقتول] بزنید [تا زنده شود] اینگونه خدا مردگان را زنده میکند و آیات خود را به شما مینمایاند، باشد که بیندیشید؛ سوره بقره، آیه: ۷۲ - ۷۳.</ref>. این [[آیه]] نیز همانند [[آیه]] پیش از سوی بیشتر [[مفسران]] [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، بر وقوع [[رجعت]] و بازگشت به [[دنیا]] [[تفسیر]] شده است. <ref> تفسیر المیزان، ج ۱، ص ۲۰۴؛ الجامع لاحکام القرآن، ج ۱، ص ۴۶۲؛ تفسیر طبری، ج ۱، ص ۲۶۸.</ref> | ||
# '''هزاران نفر از مردگان:''' آنگاه که [[خداوند]] [[اراده]] فرمود تا [[قدرت]] بیپایان خود را | # '''هزاران نفر از مردگان:''' آنگاه که [[خداوند]] [[اراده]] فرمود تا [[قدرت]] بیپایان خود را آشکار سازد در کمترین زمان ممکن هزاران [[انسان]] را که در کام [[مرگ]] گرفتار شده، بند از بندشان جدا شده بود، را در دم زنده ساخت. [[آیات]] [[قرآن]] در این باره اینگونه سخن به میان آورده است: {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُواْ ثُمَّ أَحْيَاهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَشْكُرُونَ }}<ref> آیا در (کار) کسانی ننگریستهای که از بیم مرگ از سرزمین خود بیرون رفتند و آنان هزاران کس بودند و خداوند به آنان فرمود: بمیرید سپس آنان را زنده کرد؛ بیگمان خداوند دارای بخشش بر مردم است اما بیشتر مردم سپاس نمیگزارند؛ سوره بقره، آیه: ۲۴۳.</ref>. افزون بر [[آیات]] یاد شده، میتوان به زنده شدن عزیر [[نبی]] پس از یکصد سال <ref> سوره بقره، آیه: ۲۵۹.</ref> و زنده شدن افراد فراوانی به [[دست حضرت]] [[عیسی بن مریم]]{{عم}} به [[اذن خداوند]] <ref> سوره آل عمران، آیه:۲۹.</ref> اشاره کرد. | ||
* اما اینکه [[آیات]] بالا چه دلالتی بر وقوع [[رجعت]] در [[آخر الزمان]] دارد؟ | * اما اینکه [[آیات]] بالا چه دلالتی بر وقوع [[رجعت]] در [[آخر الزمان]] دارد؟ | ||
* بزرگان [[عالمان]] [[شیعه]]، پس از ذکر [[آیات]] یادشده به [[روایات]] فراوانی از [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} [[استدلال]] کردهاند، که در آن میفرماید: "هرآنچه در امتهای پیشین رخ داده مو به مو در [[امت]] من نیز اتفاق خواهد افتاد". <ref>{{عربی|" يَكُونُ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ كُلُ مَا كَانَ فِي الْأُمَمِ السَّالِفَةِ حَذْوَ النَّعْلِ بِالنَّعْلِ وَ الْقُذَّةِ بِالْقُذَّة"}}؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۲۰۳، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۲۹.</ref> این مجموعه [[روایات]] بیش از آنکه در [[جوامع روایی]] [[شیعه]] ذکر شده باشد، در کتابهای [[اهل سنت]] آمده است. <ref> تفسیر ابن کثیر، ج ۲، ص ۳۵۱؛ ج ۴، ص ۴۹۱؛ المستدرک علی الصحیحین، ج ۱، ص ۲۱۸؛ السنه للمروزی، ج ۱، ص ۱۸؛ ...</ref> آنگاه نتیجه میگیرند طبق این فرمایش [[پیامبر]] راستگو، لازم است حادثهای به این بزرگی در [[امت]] [[پیامبر]] نیز رخ دهد و به طور قطع تاکنون چنین رخدادی با آن بزرگی رخ نداده است، پس در آینده چنین خواهد شد. | * بزرگان [[عالمان]] [[شیعه]]، پس از ذکر [[آیات]] یادشده به [[روایات]] فراوانی از [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} [[استدلال]] کردهاند، که در آن میفرماید: "هرآنچه در امتهای پیشین رخ داده مو به مو در [[امت]] من نیز اتفاق خواهد افتاد". <ref>{{عربی|" يَكُونُ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ كُلُ مَا كَانَ فِي الْأُمَمِ السَّالِفَةِ حَذْوَ النَّعْلِ بِالنَّعْلِ وَ الْقُذَّةِ بِالْقُذَّة"}}؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۲۰۳، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۲۹.</ref> این مجموعه [[روایات]] بیش از آنکه در [[جوامع روایی]] [[شیعه]] ذکر شده باشد، در کتابهای [[اهل سنت]] آمده است. <ref> تفسیر ابن کثیر، ج ۲، ص ۳۵۱؛ ج ۴، ص ۴۹۱؛ المستدرک علی الصحیحین، ج ۱، ص ۲۱۸؛ السنه للمروزی، ج ۱، ص ۱۸؛ ...</ref> آنگاه نتیجه میگیرند طبق این فرمایش [[پیامبر]] راستگو، لازم است حادثهای به این بزرگی در [[امت]] [[پیامبر]] نیز رخ دهد و به طور قطع تاکنون چنین رخدادی با آن بزرگی رخ نداده است، پس در آینده چنین خواهد شد. |