امام مهدی می‌فرماید هر کس بگوید مرا دیده دروغ می‌گوید اما از شخصیت‌های بزرگی نقل شده که حضرت را دیده‌اند این تناقض نیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست==

[[پرونده:1368119.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[رحیم کارگر]]]]

::::::«پیش از بیان پاسخ ابتدا متن [[توقیع شریف]] را ذکر می‏‌کنیم، آن‏‌گاه به بررسی سندی و دلالی آن می‏‌پردازیم. در [[توقیع]] منسوب به آن [[حضرت]] خطاب به [[علی بن محمد سمری]] آمده است: "ای [[علی بن محمد سمری]]! [[خداوند]] اجر [[برادران دینی]] تو را در سوگ تو افزون کند. تو زندگی را شش روز دیگر بدرود خواهی گفت. کار خویش را سامان بخش و به کسی در مورد [[جانشینی]] خود در [[نیابت خاصه]] [[وصیت]] نکن که [[غیبت]] کامل کبری آغاز گردیده و [[ظهور]] جز به [[اذن]] الهی تحقّق نیابد و آن، پس از مدّتی دراز و قساوت دل‏‌ها و آکنده شدن [[زمین]] از [[جور]] و [[ستم]] خواهد بود. [[آگاه]] باشید هرکس پیش از [[خروج سفیانی]] و [[صیحه آسمانی]] [[ادعای مشاهده]] ما را داشته باشند، سخت دروغ‏‌گو و افترا زننده است"<ref>‏‌ {{عربی|" يَا عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ السَّمُرِيَّ أَعْظَمَ اللَّهُ أَجْرَ إِخْوَانِكَ فِيكَ فَإِنَّكَ‏ مَيِّتٌ‏ مَا بَيْنَكَ‏ وَ بَيْنَ‏ سِتَّةِ أَيَّامٍ‏ فَاجْمَعْ أَمْرَكَ وَ لَا تُوصِ إِلَى أَحَدٍ يَقُومُ مَقَامَكَ بَعْدَ وَفَاتِكَ فَقَدْ وَقَعَتِ الْغَيْبَةُ الثَّانِيَةُ فَلَا ظُهُورَ إِلَّا بَعْدَ إِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ذَلِكَ بَعْدَ طُولِ الْأَمَدِ وَ قَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ امْتِلَاءِ الْأَرْضِ جَوْراً وَ سَيَأْتِي شِيعَتِي مَنْ يَدَّعِي الْمُشَاهَدَةَ أَلَا فَمَنِ ادَّعَى الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْيَانِيِّ وَ الصَّيْحَةِ فَهُوَ كَاذِبٌ مُفْتَرٍ ‏‏‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۶۰، ح ۷؛ احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۲۹۷.</ref>‏‌ از این [[توقیع]] استفاده می‏‌شود کسانی که پیش از [[خروج سفیانی]] و شنیده شدن‏‌ [[صیحه آسمانی]]، [[ادعای رؤیت]] و مشاهده کنند، "[[کذّاب]] و مفتری" خواهند بود و [[تکذیب]] آنان لازم است. بخشی از این [[توقیع]]، [[نهی]] از [[وصیت]] و سفارش خاص "بعد از [[علی بن محمد سمری]]" است و مدعیان خاص را پس از وی ردّ می‏‌کند و کسانی که تا [[هنگام ظهور]] [[حضرت]]، چنین ادعایی بکنند، باید [[تکذیب]] شوند. همچنین از این [[توقیع]] استفاده می‏‌شود که [[ظهور]] [[حضرت]] در بین [[مردم]]، به اجازه [[خدا]] و پس از مدّت طولانی است؛ آن‏‌گاه که قلب‏‌ها سخت گردد و [[زمین]] پر از [[ستم]] شود. با توجه به اینکه [[خواص یاران]] [[حضرت]] در [[غیبت صغری]] ایشان را مشاهده کرده‏‌اند، [[توقیع]] نفی [[ظهور]] و رؤیت کلّی می‏‌کند و جمله {{عربی|"فَلَا ظُهُورَ  ...‏‏‏‏‏"}} این معنا را می‏‌رساند؛ زیرا [[ظهور]] به معنای بروز پس از خفا است. و "لای [[نفس]] جنس"، همراه استثنا بدین معنا است که هیچ ظهوری ندارد و افراد، وی را مشاهده نمی‏‌کنند؛ مگر پس از [[اذن]] الهی‏‌ <ref>‏‌ ر. ک: چشم به راه مهدی، ص ۴۸.</ref>‏‌.

:::::*پس برابر این [[توقیع]]، مدعی مشاهده دروغ‏‌گو است و ادعای وی قابل پذیرش نیست. پاسخ‏‌های چندی به اشکالات و مباحث مطرح در این [[توقیع]] ارائه شده که به بعضی از آنها اشاره می‏‌شود: