←منابع
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←منابع) |
||
| خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
او خود در کتابش آورده: «آیا پیشینیان را تباه نکردیم و به دنبال آنان آیندگان را گرفتار نساختیم؟ با [[مجرمان]] اینچنین کنیم. وای برناباوران!». | او خود در کتابش آورده: «آیا پیشینیان را تباه نکردیم و به دنبال آنان آیندگان را گرفتار نساختیم؟ با [[مجرمان]] اینچنین کنیم. وای برناباوران!». | ||
هان مردمان! همانا خداوند [[امر و نهی]] خود را به من فرموده و من نیز به دستور او [[دانش]] آن را نزد علی نهادم. پس [[فرمان]] او را بشنوید و گردن نهید و پیروی‌اش نمایید و از آنچه بازتان دارد خودداری کنید تا راه یابید. به سوی [[هدف]] او حرکت کنید. راه‌های گوناگون شما را از راه او باز ندارد!<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۴۵.</ref> | هان مردمان! همانا خداوند [[امر و نهی]] خود را به من فرموده و من نیز به دستور او [[دانش]] آن را نزد علی نهادم. پس [[فرمان]] او را بشنوید و گردن نهید و پیروی‌اش نمایید و از آنچه بازتان دارد خودداری کنید تا راه یابید. به سوی [[هدف]] او حرکت کنید. راه‌های گوناگون شما را از راه او باز ندارد!<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۴۵.</ref> | ||
==بخش هفتم: [[پیروان اهل بیت]]{{عم}} و دشمنانشان== | |||
{{متن حدیث|مَعَاشِرَ النَّاسِ أَنَا صِرَاطُ اللَّهِ الْمُسْتَقِيمُ الَّذِي أَمَرَكُمْ بِاتِّبَاعِهِ ثُمَّ عَلِيٌّ مِنْ بَعْدِي ثُمَّ وُلْدِي مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّةٌ {{متن قرآن|يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ}}<ref>«به حق راهنمایی می‌کنند و به حق دادگری می‌ورزند» سوره اعراف، آیه ۱۵۹.</ref> | |||
ثُمَّ قَرَأَ: {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«سپاس، خداوند، پروردگار جهانیان را» سوره فاتحه، آیه ۲.</ref> إِلَى آخِرِهَا}}. | |||
هان [[مردمان]]! [[صراط مستقیم]] [[خداوند]] منم که شما را به [[پیروی]] آن امر فرموده است. و پس از من علی است و آنگاه فرزندانم از [[نسل]] او، [[پیشوایان]] راه راستند که به [[درستی]] و [[راستی]] راهنمایند و به آن [[حکم]] و [[دعوت]] کنند. | |||
سپس [[پیامبر]]{{صل}} قرائت فرمود: {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}} تا آخر [[سوره]]. | |||
{{متن حدیث|وَ قَالَ فِيَّ نَزَلَتْ وَ فِيهِمْ نَزَلَتْ وَ لَهُمْ عَمَّتْ وَ إِيَّاهُمْ خُصَّتْ أُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ {{متن قرآن|اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}<ref>«دوستان خداوند نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌شوند» سوره یونس، آیه ۶۲.</ref> أَلَا {{متن قرآن|إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ}}<ref>«بی‌گمان حزب خداوند پیروز است» سوره مائده، آیه ۵۶.</ref> أَلَا إِنَّ أَعْدَاءَهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ الْغَاوُونَ إِخْوَانُ الشَّيَاطِينِ {{متن قرآن|يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا}}<ref>«برخی به برخی دیگر، به فریب سخنان آراسته الهام می‌کنند» سوره انعام، آیه ۱۱۲.</ref> أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَهُمُ الَّذِينَ ذَكَرَ اللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَقَالَ عَزَّوَجَلَّ {{متن قرآن|لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ}}<ref>«گروهی را نمی‌یابی که با ایمان به خداوند و روز واپسین، با کسانی که با خداوند و پیامبرش مخالفت ورزیده‌اند دوستی ورزند» سوره مجادله، آیه ۲۲.</ref>، {{متن قرآن|وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ}}<ref>«هر چند که آنان پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشانشان باشند؛ آنانند که (خداوند) ایمان را در دلشان برنوشته و با روحی از خویش تأییدشان کرده است و آنان را به بوستان‌هایی درمی‌آورد که از بن آنها جویباران روان است، در آنها جاودانند، خداوند از آنان خرسند است و آنان از وی خرسندند، آنان حزب خداوندند، آگاه باشید که بی‌گمان حزب خداوند است که (گرویدگان به آن) رستگارند» سوره مجادله، آیه ۲۲.</ref> إِلَى آخِرِ الْآيَةِ}}. | |||
هان! به [[خدا]] [[سوگند]] این [[سوره]] درباره من نازل شده و شامل [[امامان]] می‌باشد و به آنان اختصاص دارد. آنان اولیای خدایند که [[ترس]] و اندوهی برایشان نیست، [[آگاه]] باشید. البته [[حزب خدا]] چیره و [[غالب]] خواهد بود. هشدار که ستیزندگان با امامان، [[گمراه]] و همکاران شیاطین‌اند. برای [[گمراهی]] [[مردمان]]، سخنان [[بیهوده]] و پوچ را به یکدیگر می‌رسانند. بدانید که [[خداوند]] از [[دوستان]] امامان در کتاب خود چنین یاد کرده: «[ای [[پیامبر]] ما] نمی‌یابی گروهی را که به خدا و [[روز بازپسین]] [[ایمان]] و ستیزه‌گران با خدا و [[رسول]] را [[دوست]] داشته باشند، هرچند آنان [[پدران]]، [[برادران]] و خویشانشان باشند. آنان [که چنین‌اند] خداوند ایمان را در دل‌هایشان نوشته است». تا آخر [[آیه]]. | |||
{{متن حدیث|أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَهُمُ الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فَقَالَ: {{متن قرآن|الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ}}<ref>«آنان که ایمان آورده‌اند و ایمانشان را به هیچ ستمی نیالوده‌اند، امن (و آرامش) دارند و رهیافته‌اند» سوره انعام، آیه ۸۲.</ref> | |||
أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَهُمُ «الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَرْتَابُوا» | |||
أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَهُمُ الَّذِينَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ بِسَلامٍ آمِنِينَ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ بِالتَّسْلِيمِ أَنْ {{متن قرآن|طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِينَ}}<ref>«درود بر شما، خوش آمدید، جاودانه در آن درآیید» سوره زمر، آیه ۷۳.</ref> | |||
أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَهُمْ لَهُمُ الْجَنَّةُ يُرْزَقُونَ فِيها بِغَيْرِ حِسابٍ | |||
أَلَا إِنَّ أَعْدَاءَهُمُ الَّذِينَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً | |||
أَلَا إِنَّ أَعْدَاءَهُمُ الَّذِينَ يَسْمَعُونَ لِجَهَنَّمَ شَهِيقاً وَ يَرَوْنَ لَهَا زَفِيراً. | |||
أَلَا إِنَّ أَعْدَاءَهُمُ الَّذِينَ قَالَ اللهُ فِیهِمْ: {{متن قرآن|كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهَا}}<ref>«هر گاه امّتی (در دوزخ) درآید همگون خویش را لعنت می‌کند تا آنگاه که همگان با هم در آن به هم پیوندند» سوره اعراف، آیه ۳۸.</ref> إِلَى آخِرِ الْآيَةِ. | |||
أَلَا إِنَّ أَعْدَاءَ اللَّهِ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ {{متن قرآن|كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ * قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ}}<ref>«هر گاه دسته‌ای را در آن درافکنند نگهبانانش از آنان می‌پرسند: آیا بیم‌دهنده‌ای نزدتان نیامده بود؟ * می‌گویند: چرا، بیم‌دهنده‌ای نزد ما آمد اما ما دروغ شمردیم و گفتیم خداوند چیزی فرو نفرستاده است، شما جز در گمراهی بزرگی نمی‌باشید» سوره ملک، آیه ۸-۹.</ref>... إلَی قَوْله: {{متن قرآن|فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ}}<ref>«پس لعنت بر دوزخیان باد!» سوره ملک، آیه ۱۱.</ref>. | |||
أَلَا وَ إِنَّ أَوْلِيَاءَهُمُ {{متن قرآن|الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ}}<ref>«آنان که در نهان از پروردگارشان بیم دارند، آمرزش و پاداشی بزرگ خواهند داشت» سوره ملک، آیه ۱۲.</ref>}}. | |||
هان! [[دوستداران]] [[امامان]] [[اهل]] ایمان‌اند که [[خدای عزوجل]] آنان را توصیف کرده و فرموده است: «آنان که [[ایمان]] آورده و [[باور]] خود را به [[شرک]] نیالوده‌اند، در [[امان]] و در [[راه راست]] هستند». | |||
هشدار! [[یاران]] [[پیشوایان]] کسانی هستند که به باور رسیده و از تردید و [[انکار]] دور خواهند بود. | |||
هشدار! اولیای امامان آنان‌اند که با [[آرامش]] و [[سلام]] به [[بهشت]] در خواهند شد و [[فرشتگان]] با سلام آنان را پذیرفته، خواهند گفت: «[[درود]] بر شما که [[پاک]] شده‌اید. اینک داخل شوید که در بهشت [[جاودانه]] خواهید بود». | |||
هان! بهشت [[پاداش]] اولیای آنان است و در آن بی‌حساب روزی داده خواهند شد. | |||
هان! [[دشمنان]] آنان کسانی هستند که در [[آتش]] درآیند. و همانا ناله افروزش [[جهنم]] را می‌شنوند، در حالی که شعله‌های آتش زبانه می‌کشد و زفیر (صدای بازدم) جهنم را نیز در می‌یابند. | |||
هان! [[خداوند]] درباره ستیزگران با آنان فرموده است: «هرگاه امتی داخل جهنم شود همتای خود را [[نفرین]] کند». | |||
هشدار! که دشمنان امامان همانان‌اند که خداوند درباره آنان فرموده است: «هر گروهی از آنان داخل جهنم شود نگاهبانان می‌پرسند: مگر برایتان ترساننده‌ای نیامد؟! می‌گویند: چرا ترساننده آمد، لیکن [[تکذیب]] کردیم و گفتیم: خداوند [[وحی]] نفرستاده و شما نیستید مگر در [[گمراهی]] بزرگ!» تا آنجا که فرماید: «هان! نابود باد [[دوزخیان]]!» | |||
هان! [[یاران امامان]] در [[نهان]]، از [[پروردگار]] خویش ترسانند، [[آمرزش]] و [[پاداش]] بزرگ برای آنان خواهد بود. | |||
{{متن حدیث|مَعَاشِرَ النَّاسِ شَتَّانَ مَا بَيْنَ السَّعِيرِ وَ الْأَجْرِ الْكَبِيرِ | |||
مَعَاشِرَ النَّاسِ، عَدُوُّنَا كُلُّ مَنْ ذَمَّهُ اللَّهُ وَ لَعَنَهُ وَ وَلِيُّنَا كُلُّ مَنْ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَدَحَهُ مَعَاشِرَ النَّاسِ أَلَا إِنِّي النَّذِيرُ وَ عَلِيٌّ الْبَشِيرُ | |||
مَعَاشِرَ النَّاسِ أَلَا وَ إِنِّي مُنْذِرٌ وَ عَلِيٌ هَادٍ | |||
مَعَاشِرَ النَّاسِ (أَلَا) إِنِّي نَبِيٌّ وَ عَلِيٌّ وَصِيِّي. | |||
أَلَا إِنِّي الرَّسُولُ وَ عَلِيٌّ الْإِمَامُ وَ الْوَصِيُّ مِنْ بَعْدِي وَ الْأَئِمَّةُ مِنْ بَعْدِهِ وُلْدُهُ أَلَا وَ إِنِّي وَالِدُهُمْ وَ هُمْ يَخْرُجُونَ مِنْ صُلْبَهُ}}. | |||
هان [[مردمان]]! چه بسیار راه است میان [[آتش]] و پاداش بزرگ! | |||
هان مردمان! [[خداوند]] [[دشمنان]] ما را [[مذمت]] و [[نفرین]] فرموده و [[دوستان]] ما را ستوده و [[دوست]] دارد. | |||
هان مردمان! بدانید که همانا من انذارگر هستم و علی مژده دهنده. | |||
هان! که من [[بیم]] دهنده‌ام و علی [[راهنما]]. | |||
هان مردمان! بدانید که من پیامبرم و علی [[وصی]] من است. | |||
هان مردمان! بدانید که همانا من فرستاده و علی [[امام]] و وصی پس از من است. | |||
و [[امامان]] پس از او [[فرزندان]] اویند. | |||
[[آگاه]] باشید! من [[پدر]] آنانم، ولی ایشان از [[نسل علی]] خواهند بود.<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۴۹.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||