جندب بن کعب ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
جز (جایگزینی متن - '\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:یاران امام علی\]\]↵\[\[رده\:(.*)\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]' به 'رده:مدخل رده:یاران امام علی رده:اعلام') |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:یاران امام علی]] | [[رده:یاران امام علی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۹
جندب بن کعب ازدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: جندب بن کعب ازدی در تاریخ اسلامی - جندب بن کعب ازدی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- جندب فرزند کعب ازدی و به قولی عبدی یا غامدی و به نقل ابوالفرج در الاغانی، کعب اسدی از اصحاب رسول خدا(ص) و از یاران باوفای امیرالمؤمنین(ع) بود[۱].
- جندب به نقل کثیری از مؤرخان همان کسی است که در زمان خلیفه سوم (عثمان بن عفان) جادوگر حاکم کوفه، ولید بن عقبه را به قتل رساند و به قاتل جادوگر معروف گردید[۲].
- بعد از این حادثه، ولید او را زندانی کرد. وی هنگامی که در زندان کوفه بود، شخصی نصرانی رئیس زندان بود. وقتی دید جندب روزها روزه می‌گیرد و شبها به نماز می‌ایستد، درباره او به تحقیق پرداخت تا این که دانست جندب انسان وارسته و مسلمان واقعی است از این‌رو، مرد نصرانی اسلام آورد و می‌گفت: "پروردگار من پروردگار جندب است و دین من بر دین جندب است"[۳].
- وی پس از آزادی از زندان به همراه بزرگانی از کوفه به علت انتقاد و عیب‌جویی از خلیفه سوم در سال ۳۳ هجری به دستور عثمان از کوفه به شام تبعید شدند[۴].
- جندب از جمله یاران باوفای امیرمؤمنان(ع) است که تا آخرین نفس از ولایت آن حضرت دفاع کرد و در جنگ صفین فرمانده پیاده نظام حضرت بود و سرانجام در همین جنگ به سال ۳۷ هجری در رکاب مولايش حضرت علی(ع) به شهادت رسید[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ الاصابه، ج۱، ص۵۱۱ و الاغانی، ج۵، ص۱۵۶.
- ↑ در کیفیت جادوگری او بدین صورت نقل شده که آن مرد جادوگر سر خود یا سر دیگری را با شمشیر می‌برید ولی به او ضرری نمی‌رسید و کعب سر این مرد جادوگر را برید. سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۳۲۵ و الاصابه ج۱، ص۵۱۱ و اسد الغابه، ج۱، ص۲۰۵.
- ↑ «ربي رب جندب و دیني على دين جندب»؛ الاغانی، ج۵، ص۱۵۶ و ر.ک: اسد الغابه ج۱، ص۳۰۵.
- ↑ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲۶.
- ↑ ر.ک: سير أعلام النبلاء، ج۴، ص۳۲۶ و الاصابه، ج۱، ص۵۱۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۱۶-۳۱۷.