مقام افتراض طاعت به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

==پاسخ نخست==

[[پرونده:373589.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید علی حسینی میلانی]]]]

::::::«از جمله [[مقامات]] [[امامان معصوم]]{{عم}} [[مقام]] [[افتراض طاعت]] که در [[زیارت جامعه کبیره]] با عبارت {{عربی|اندازه=150%|" وَ قَرَنَ‏ طَاعَتَكُمْ‏ بِطَاعَتِهِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>و فرمانبرداری شما را به فرمانبرداری خود نزدیک نموده.</ref> آمده است. خداوند اطاعت از شما را در کنار اطاعت از خویش قرار داده است. آن جا که می‌فرماید:{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|أَطِيعُواْ اللَّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنكُمْ }}﴾}}<ref> از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید؛ سوره نساء، آیه:۵۹.</ref>. {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|أُولِي الأَمْرِ مِنكُمْ }}﴾}} همان [[ائمۀ اطهار]]{{عم}} هستند که اطاعتشان در کنار اطاعت خداوند متعال و رسول آمده است. خدای متعال چنین مقاماتی را به شما داده است. شما را قسم می‌دهیم به آن خدایی که این مقامات و منازل و این عظمت و قرب را به شما داده؛ {{عربی|اندازه=150%|" لَمَّا اسْتَوْهَبْتُمْ‏ ذُنُوبِي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>شما بخشش گناهانم را از خدا بخواهید.</ref>. بخشش گناهان ما را از خداوند متعال بخواهید. از خداوند متعال بخواهید که از ما گذشت کند که البته به شفاعت شما نیاز داریم، وگرنه خودمان لیاقت بخشش را نداریم. کلمه {{عربی|اندازه=150%|" اسْتَوْهَبْ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ یعنی خواهش کردن. "هبه"؛ یعنی بخشش. [[راغب اصفهانی]] می‌نویسد:"هبه: ملک خود را بدون عوض در اختیار دیگری قرار دهی" <ref>{{عربی|اندازه=150%|" الْهِبَةُ أن‏ تجعل‏ ملكك‏ لغيرك‏ بغير عوض‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ المفردات فی غریب القرآن: ۵۳۳.</ref>. خدایا! گناهان ما را ببخش و ما را به برکت و شفاعت [[اهل بیت]]{{عم}} معذّب نکن. {{عربی|اندازه=150%|"وَ كُنْتُمْ‏ شُفَعَائِي‏ فَإِنِّي‏ لَكُمْ‏ مُطِيعٌ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>و شما شفیعان من گردید، زیرا که من فرمانبردار شما هستیم.</ref>. پیش‌تر گفتیم که دو خط بیش‌تر نیست؛ این قدر می‌دانم که این طرفی هستم و آن طرفی نیستم؛ اما این طرفیِ گناه کار و خطاکار و شما کسانی هستید که اگر کسی از شما اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده و اگر شما را معصیت کند، خدا را معصیت کرده است و اگر شما را دوست داشته باشد، خدا را دوست می‌دارد. شما دارای این چنین مقاماتی هستید. اگر کسی با شما دشمنی کند با خداوند متعال دشمنی کرده است. البته در این زمینه حدیث‌های معتبری حتی در کتاب‌های اهل تسنن آمه است. در روایتی می‌خوانیم: ابوذر می‌گوید: [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود:"هر کس از من اطاعت کند در واقع از خدا اطاعت کرده است، هر کس از فرمان من سرپیچی کند، در واقع از فرمان خدا سرپیچی کرده است، هر کس از علی اطاعت کند در واقع از من اطاعت کرده و هر کس از فرمان علی سرپیچی کند در واقع از فرمان من سرپیچی کرده است"<ref>{{عربی|اندازه=120%|"مَنْ أَطَاعَنِي فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ‏، وَ مَنْ عَصَانِي فَقَدْ عَصَى اللَّهَ، وَ مَنْ أَطَاعَ عَلِيّاً فَقَدْ أَطَاعَنِي ، وَ مَنْ عَصَى عَلِيّاً فَقَدْ عَصَانِي ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ المستدرک علی الصحیحین: ج۳، ص:۱۲۱ و ۱۲۸، کنزالعمال: ج۱۱، ص:۶۱۴، حدیث ۳۲۹۷۳، تاریخ مدینة دمشق: ج۴۲، ص:۳۰۶.</ref>. اگر کسی با [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} دشمنی کند، با [[پیامبر اکرم]]{{صل}} دشمنی کرده است و هر کسی که با [[پیامبر اکرم]]{{صل}} دشمنی کند با خداوند متعال دشمنی کرده است. حدیث دیگر در این باره در کتاب [[اهل سنت]] نیز آمده است که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به [[امام علی|علی]]، [[فاطمه زهرا|فاطمه]]، [[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]]{{عم}} خطاب کردند و فرمودند:"کسی که با شما دشمنی کند من با او دشمن هستم"<ref>{{عربی|اندازه=120%|"أَنَا حَرْبٌ‏ لِمَنْ‏ حَارَبَكُمْ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ شرح الاخبار: ج۲، ص:۶۰۸، حدیث ۹۰۷، الامالی، شیخ طوسی: ۳۳۶، حدیث ۶۸۰، مناقب آل ابی طالب: ج۳، ص:۱۸، ذخائر العقبی: ۲۵.</ref> زائر می‌گوید: حال که شما چنین مقامی را دارید، من نیز می‌خواهم خود را در زمرۀ شما داخل کنم و در این خط هستم. پس بیایید برای من شفاعت و وساطت کنید. البته هر چه در درگاه خدا، [[رسول]] و [[اهل بیت]]{{عم}} استغفار کنیم؛ اعم از این که استغفار ما، مسبوق به گناه باشد یا نباشد، اثر خود را دارد. برای مثال اگر کسی روزی صد مرتبه، دویست مرتبه – کم‌تر بیش‌تر- {{عربی|اندازه=150%|" أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}} بگوید و مثلاً دویست گناه نیز مرتکب شود، این استغفارها مسبوق به گناه هستند و بعضی از استغفارها مسبوق به گناه نیستند، اما تأثیر گذارند و انسان را به خدا نزدیک می‌کنند. از این رو [[ائمه اطهار]]{{عم}} بزرگان دین و اولیای صالح الهی استغفار می‌کردند، نه این که گناه می‌کردند؛ چرا که به هر حال، استغفار اثر و نفع دارد و ما را به آن بزرگواران نزدیک می‌کند.<ref>ر. ک. [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص:۳۵۴ - ۳۵۶.</ref>.

==پرسش‌های مصداقی همطراز==