آخرت در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
[[رده:آخرت]] | [[رده:آخرت]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۰۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث آخرت است. آخرت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آخرت در لغت - آخرت در قرآن - آخرت در فقه اسلامی - آخرت در کلام اسلامی - آخرت در معارف دعا و زیارات - آخرت در معارف و سیره علوی - آخرت در معارف و سیره فاطمی - آخرت در معارف و سیره سجادی - آخرت در معارف و سیره رضوی - آخرت در معارف و سیره حسینی - آخرت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
برای آشنایی با معنای واژه «آخرت» در لغت، سخن برخی از واژه‌شناسان آورده می‌شود:
- فیروزآبادی، «آخرت» و «اخری» را به دار بقا معنا کرده است[۱].
- معین، آخرت را به معنای آن جهان، جهان دیگر، سرای دیگر و عقبا دانسته است[۲].
- عمید برای آخرت، معنای بازپسین، جهان دیگر، آن جهان و آن سرا را نقل کرده است[۳].
- یزید بن سلام، وجه تسمیه آخرت را از پیامبر پرسید. ایشان فرمود: «چون آخرت، متأخر از دنیا و پس از آن می‌آید»[۴].
- در یکی از سخنان امام علی(ع) وجه تسمیه آخرت چنین آمده است: «آخرت را آخرت نامیده‌اند؛ چون در آن جزا و ثواب است»[۵]. نتیجه اینکه واژه‌شناسان، برای کلمه «آخرت» بر یک معنا اتفاق کرده‌اند و آن، «جهان دیگر» است.[۶]
منابع
پانویس
- ↑ فیروز آبادی. القاموس المحیط، ج۱، ص۳۶۳.
- ↑ معین، محمد، فرهنگ فارسی ج۱، ص۳۴.
- ↑ عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، ج۱، ص۱۸.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۷. ص۳۵۶؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۰.
- ↑ بحارالانوار، ج۵، ص۳۵۵؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۱.
- ↑ خادم علی‌زاده، عبدالامیر، مقاله «دنیا و آخرت»، دانشنامه امام علی، ج۷، ص ۱۷۹.