ائتمار: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ائتمار در قرآن]] - [[ائتمار در حدیث]] - [[ائتمار در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = ائتمار (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ائتمار در قرآن]] - [[ائتمار در حدیث]] - [[ائتمار در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = ائتمار (پرسش)}}


خط ۲۰: خط ۱۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:ائتمار]]
[[رده:ائتمار]]
[[رده:نیاز به تامل برای عنوان رده]]
[[رده:نیاز به تامل برای عنوان رده]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۳

مقدمه

  • ائتمار: قبول امر و مشورت[۱]، هم‌رأی شدن (در حالت متعدی به باء)، رایزنی[۲].
  • ﴿إِنَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ[۳].
  • در فرهنگ سیاسی قرآن، رایزنی و مشاوره در امور مهم، برای رسیدن به توافق و اجماع نظر بسیار مهم قلمداد شده است. در قرآن کریم توصیه شده، نتیجه این رایزنی و مشاوره به معروف ختم گردد:﴿وَأْتَمِرُوا بَيْنَكُمْ بِمَعْرُوفٍ[۴][۵].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۹. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۲۹.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۳۸۷.
  3. «سرکردگان (شهر) در کار تو همدل شده‌اند تا تو را بکشند» سوره قصص، آیه ۲۰.
  4. «و میان خویش به شایستگی رایزنی کنید» سوره طلاق، آیه ۶.
  5. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۳۵.