اراضی شخصی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اراضی شخصی در حدیث]] - [[اراضی شخصی در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اراضی شخصی در حدیث]] - [[اراضی شخصی در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = }}


خط ۱۹: خط ۱۸:


[[رده:اراضی شخصی]]
[[رده:اراضی شخصی]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۵

مقدمه

منظور از اراضی شخصی، زمین‌هایی است که مالکیت آن در مورد اشخاص به رسمیت شناخته شده است. این اراضی را می‌توان به صورت زیر دسته‌بندی کرد[۱].

  1. اراضی مواتی که به وسیله افراد آباد شده باشند؛
  2. اراضی‌ای که توسط ارث یا اسباب قانونی دیگر به شخص انتقال یافته باشند؛
  3. تمامی زمین‌هایی که مالکان آنها به میل خود اسلام آورده‌اند؛
  4. اراضی صلح که صاحبان اصلی آنها مالکیت رسمی خود را بر آن اراضی در قرارداد صلح با مسلمانان قید کرده باشند[۲][۳].

منابع

پانویس

  1. مبانی فقهی کلیات قانون اساسی، ص۲۸۰-۲۷۶.
  2. فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.
  3. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۱۳۰.