اقطاع ارفاقی: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اقطاع ارفاقی در قرآن]] - [[اقطاع ارفاقی در حدیث]] - [[اقطاع ارفاقی در فقه اسلامی]] - [[اقطاع ارفاقی در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = اقطاع ارفاقی (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اقطاع ارفاقی در قرآن]] - [[اقطاع ارفاقی در حدیث]] - [[اقطاع ارفاقی در فقه اسلامی]] - [[اقطاع ارفاقی در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = اقطاع ارفاقی (پرسش)}} | ||
خط ۱۴: | خط ۱۳: | ||
[[رده:اقطاع ارفاقی]] | [[رده:اقطاع ارفاقی]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۴
مقدمه
اقطاع ارفاقی، گونهای از اقطاعات، شامل واگذاری معادن، راهها و بازارها است، که از سوی امام و حاکم اسلامی در اختیار کسی قرار میگیرد تا از آن انتفاع ببرد؛ نظیر اقطاع معدن نمک در سد "مأرب" از جانب پیامبر(ص)[۱]. بعدها اقطاع ارفاقی، به داشتن حق اولویت نسبت به یک مکان معین با شرط عدم زیان به دیگری نیز اطلاق گردید، مانند حق اولویت میدانگاهها، بازار، حریم شهر و کنار خیابان جهت خرید و فروش[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۳۵؛ الأموال، شماره ۶۸۳؛ یحیی بن آدم، الخراج، شماره ۳۴۶؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۱۹۸-۱۹۷ و ۱۸۷.
- ↑ الحاوی، ج۱، ص۲۰۷-۱۹۹؛ مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۱، ص۵۵۹.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی، ص ۳۹.